killer666
demon is back
مدیر بازنشسته
بازيكنان برگزیده در سايت معتبر YAHOO همگى در زمره ستاره ها و بزرگان بى چون و چراى فوتبال هستند، ولی چه بسا رده اى كه براى آنها در نظر گرفته شده با رأى موافق همه دوستداران فوتبال روبه رو نشود.
نكته ديگر آنكه نام هايى چون اوزه بيو، سوكراتس و جورج بست كه در ميان ما نيستند، همچنين رونالدو پرتغالى نيز از نگاه كارشناسان YAHOO دور نمانده اند تا نظر شما چه باشد!
مارادونا؛ نابغه اى ضدقواعد اجتماعى
بازيكنى كه ميان آن همه ستاره در قله مى ايستد، بايد دست كم يك مشخصه منحصر به فرد داشته باشد؛ ديه گومارادونا، يك شورشى ضد قواعد اجتماعى، بازيكنى با ۱ متر و۷۲ سانتى متر قد و اندامى كه براى فوتباليست شدن چندان هم مناسب نيست، در جام جهانى ۱۹۸۶ به تنهايى كارى كرد تا با دست هاى او، قهرمانى به نام آرژانتين ثبت شود؛ مارادونا نابغه اى كه نامش با مواد مخدر از يك سو و با قد علم كردن مقابل مافياى فوتبال درهم آميخته است!
پله؛ مردى با بيش از ۱۲۰۰ گل
«ادسون آرانتس دونا سمينتو»، ملقب به پله با سه بار حضور در جام جهانى و به تعبيرى صاحب ۱۲۰۰ گل در مسابقات رسمى و وفادارى بى چون و چرا به باشگاه سانتوس به اسطوره زنده فوتبال بدل شده است. پله در دنياى بیرون از فوتبال نيز مردى خبرساز است. علاقه او به ثروت در كنار وفادارى اش به سانتوس، زبانزد است؛ مرد ۱۲۰۰ گله فوتبال، امروز در سن هفتاد سالگى اگر در فوتبال، كنار گود نشسته برعكس مرد نخست برخى آگهى هاى تلويزيونى است؛ در هر شرايطى، پله در زمره برترين هاى فوتبال است، حتى اگر زيردست
مارادونا قرار گرفته باشد.
كرايف؛ هلندى پرنده
مردى با سه توپ طلاى اروپا كه با آموزش هاى مربى بزرگ رينوس ميشل به يكى از نام هاى ماندگار فوتبال بدل شد؛ كاپيتان تيم ملى هلند، يكى از بهترين هاى دهه ۷۰ ميلادى و بازيكنى كه به لطف وجود او بارسا به قله فوتبال اروپا رسيد؛ تيمى كه بخشى از زيبايى هاى بازى اش، امروز نيز با حضور گوارديولا به نمايش درمى آيد، به همه چيز رسيد، مگر جام جهانى كه دو بار و در عين شايستگى از كنار آن گذشت در آلبوم تاريخى فوتبال همه جور عكسى از يوهان كرايف ديده مى شود. غير از هنگامى كه مى توانست و بايد در ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸ جام جهانى را بالاى سر ببرد.
رونالدو؛ پديده اى با زانوى كاغذى!
در جمع بزرگان لقب پديده به رونالدو رسيد؛ مرد برزيلى كه بخش زيادى از عمر فوتبال خود را با ژل غضروف مانندى در زانويش گذراند. در رئال مادريد و تيم ملى برزيل، روزگار خوشى را تجربه كرد. جدا از ظاهر متفاوت، دندان هاى خرگوشى و آرايش موهايش.
رونالدو از جمله نادر مهاجمينى بود كه به اندازه خلاقيت هاى تاكتيكى اش از سرعت و قدرت بدنى بهره نبرده بود. گلهاى زيباى و تعيين كننده رونالدو در تيم هاى بزرگ اورپا و تيم ملى برزيل به ويژه در جام جهانى ۲۰۰۲ مقابل آلمان در خاطره تاريخى فوتبال به ثبت رسيده است؛ پديده ای با زانوهايى كه به تعبير كارشناسان كاغذى شده و در زمره بزرگان فوتبال نام آشنا ديده مى شود.
بكن باوئر؛ مدافعى كه قيصر شد
قيصر لقب تنها مدافعى است كه نامش در فهرست ده بازيكن برتر آمده است؛ تصوير بكن باوئر را دست شكسته وبال گردن در جام جهانى 1970 و بالا بردن جام قهرمانى چهار سال بعد در مونيخ مقابل هلند، بخشى از خاطره جمعى تاريخ و فوتبال است، امضاى يك اسطوره را زير خود دارد.
بكن باوئر، تنها بازيكنى است كه در كسوت مربى نيز جام قهرمانى بالاى سر برده؛ افزون بر اينكه به شهادت تاريخ او كسى بود كه در فينال جام جهانى، ۱۹۷۴ كرايف را از افتخار قهرمانى محروم كرد.
زيزو؛ سياهه افتخاراتش كامل است
عملكرد زيدان در جام جهانى ۹۸ به ويژه دو ضربه سرى كه در فينال از جناح راست و چپ وارد دروازه برزيل كرد، سرانجام افتخارى كه نصيب فرانسه شد، چه بسا به تنهايى مى توانست نام او را در زمره بزرگان فوتبال جهان ثبت كند؛ اما كارنامه «زيزو» پربارتر از اين حرف هاست.
در كنار جام جهانى ۹۸ مى توان به قهرمانى در يورو۲۰۰۰ و نايب قهرمانى در جام جهانى ۲۰۰۶ با آن حادثه ماندگار در تاريخ فوتبال اشاره كرد؛ افزون بر اينكه با يووه و رئال مادريد بازيكن الجزاير تبار فرانسوى هر چه جام بود، يكى پس از ديگرى به مجموعه افتخاراتش افزود. ضربات آزاد، دريبل هاى ريز، بازي سازى و ضربه هاى سروپا در جريان بازى، همه و همه با واژه بى نظير تعريف مى شود.
«آلفردودى استفانو»؛ اسطوره اى بدون جام جهانى
او را با لقب «مردى با سه پاسپورت» مى شناسند؛ دى استفانو از نگاه نسل دهه ۵۰ و ۶۰ ميلادى، بهترين بازيكن فوتبال به شمار مى آيد؛ اما براى كسانى كه شاهد بازى او نبودند و فناورى آن دوران نيز اجازه ضبط و نگهدارى هنرنمايى او را نمى داد، اينگونه شناخته مى شود.
«دى استفانو» پنج دوره پى درپى جام باشگاه هاى اروپا را با رئال مادريد به دست آورد؛ افزون بر اينكه دو بار توپ طلاى اروپا و هشت بار قهرمانى در ليگ اسپانيا را نيز بايد به افتخاراتش اضافه كرد. بازى سرنوشت به بازيكنى با سه مليت (آرژانتينى، ايتاليايى و اسپانيايى) اجازه نداد تا افتخار قهرمانى در جام جهانى را هم به دست آورد.
پلاتينى؛ سلطان ميشل
پلاتينى و به تعبيرى سلطان ميشل، يك نابغه فرانسوى كه رؤياى يك نسل از فرانسوى ها را براى به دست آوردن افتخار و بازى در ليگ هاى بزرگ اروپا برآورده كرد. فرانسوى ريزجثه متولد شهر نانسى در استان لورن در تمرينات فرانسه براى نخستين بار در المپيك ۱۹۸۴ لس آنجلس، طعم قهرمانى در يك ميدان بزرگ را تجربه كرد. پلاتينى با تيم كوچك نانسى، قهرمان جام حذفى شده و با راهيابى به تيم ملى فرانسه در راه ستاره شدن و ماندگارى در جهان فوتبال گام برداشت.
حضور در جام جهانى ۸۲ و سپس ۸۶ و به دست آوردن عناوين چهارم و سوم جهان كافى بود تا جهان يك ستاره جديد را بشناسد. كسب توپ طلايى پى در پى (ركوردى كه چه بسا توسط مسى شكسته شود) قهرمانى هاى متنوع و متعدد با يووه در ايتاليا و اروپا به نظر كافى نبود تا سلطان ميشل در رده هاى بالاى فهرست بهترين ها قرار گيرد، چرا كه شكست سه بر يك در جام جهانى ۱۹۸۲ در شهر سويل اسپانيا مقابل آلمان، شانس رسيدن به فينال و به دنبال آن، قهرمانى را از فرانسه گرفت و پلاتينى را از افتخار قهرمانى در جام جهانى محروم كرد؛
افتخارى كه مى توانست در كنار قهرمانى در يورو ۸۴، كارنامه پربار سلطان ميشل را تكميل كند.
«لئو»، ستاره ۲۴ ساله در ميان اسطوره ها
در اين سال ها، چندين فهرست در ارتباط با برترين هاى فوتبال جهان عرضه شده و به دنبال آن، برخى جايشان را به ستاره هاى تازه داده اند، ولی به ندرت پيش آمده كه يك بازيكن جوان جايى در ميان برترين هاى تاريخ فوتبال داشته باشد؛ اما اين بار اين قاعده شكسته شده و نام جوان نخست بارسا، ملى پوش آرژانتينى، ليونل مسى در فهرست ده بازيكن برتر ديده مى شود.
ولی این بار واقعا نباید نام «لئو» به طور طبيعى در اين فهرست ديده مى شد، مگر اينكه بايد گفت، مسى يك بازيكن معمولى نيست و هر بار كه او با بارسا به ميدان مى آيد اين ادعا، اين واقعيت خود را نشان مى دهد، همان گونه كه در دربى اسپانيا، در پيروزى مقابل رئال مادريد نقش ملى پوش آرژانتينى كاملا مشخص بود؛ صاحب دو توپ طلا كه باور بسيارى از كارشناسان سومين را هم به دست خواهد آورد و با توجه به معمولى نبودنش در قالب يك ستاره، بايد منتظر صعودش به پله هاى بالاتر و فهرست بعدى برترين هاى جهان بود.
«پوشكاش»؛ سرگرد سواره نظام و ستاره رئال مادريد
سرانجام نوبت به يكى از بزرگان فوتبال جهان، بازيكنى از مدرسه نوآور و خلاق مجارستان در سال هاى دهه ۵۰ ميلادى مى رسد. فرانس پوشكاش، سرگرد سواره نظام ارتش مجارستان، عضو باشگاه «اوژپشت» و كاپيتان يكى از بزرگترين تيم هاى فوتبال اروپا پس از جنگ جهانى دوم در جام جهانى ۱۹۵۴ بود كه اسم و رسمى به هم زد.
پس از اشغال مجارستان به دست ارتش شوروى، سرگرد پوشكاش به اسپانيا پناهنده شد و با ۳۱ سال سن، در حالى كه بیست كيلو از ستاره هاى آن دوران رئال مادريد، كوپا و دى استفانو سنگين تر بود، به عضويت باشگاه اسپانيا درآمد و در به دست آوردن سه جام قهرمانى اروپا همراه با رئال مشاركت كرد.
فرانس پوشكاش در ۶۳۱ مسابقه ۶۲۵، گل به ثمر رساند؛ عملكردى كه تكرار در آن امكان پذير نخواهد بود. پس از فروپاشى كمونيسم، پوشكاش به كشور مجارستان برگشت و چند سال پيش در وطن خود چشم بر دنيا بست.
نكته ديگر آنكه نام هايى چون اوزه بيو، سوكراتس و جورج بست كه در ميان ما نيستند، همچنين رونالدو پرتغالى نيز از نگاه كارشناسان YAHOO دور نمانده اند تا نظر شما چه باشد!
بازيكنى كه ميان آن همه ستاره در قله مى ايستد، بايد دست كم يك مشخصه منحصر به فرد داشته باشد؛ ديه گومارادونا، يك شورشى ضد قواعد اجتماعى، بازيكنى با ۱ متر و۷۲ سانتى متر قد و اندامى كه براى فوتباليست شدن چندان هم مناسب نيست، در جام جهانى ۱۹۸۶ به تنهايى كارى كرد تا با دست هاى او، قهرمانى به نام آرژانتين ثبت شود؛ مارادونا نابغه اى كه نامش با مواد مخدر از يك سو و با قد علم كردن مقابل مافياى فوتبال درهم آميخته است!
پله؛ مردى با بيش از ۱۲۰۰ گل
«ادسون آرانتس دونا سمينتو»، ملقب به پله با سه بار حضور در جام جهانى و به تعبيرى صاحب ۱۲۰۰ گل در مسابقات رسمى و وفادارى بى چون و چرا به باشگاه سانتوس به اسطوره زنده فوتبال بدل شده است. پله در دنياى بیرون از فوتبال نيز مردى خبرساز است. علاقه او به ثروت در كنار وفادارى اش به سانتوس، زبانزد است؛ مرد ۱۲۰۰ گله فوتبال، امروز در سن هفتاد سالگى اگر در فوتبال، كنار گود نشسته برعكس مرد نخست برخى آگهى هاى تلويزيونى است؛ در هر شرايطى، پله در زمره برترين هاى فوتبال است، حتى اگر زيردست
مارادونا قرار گرفته باشد.
كرايف؛ هلندى پرنده
مردى با سه توپ طلاى اروپا كه با آموزش هاى مربى بزرگ رينوس ميشل به يكى از نام هاى ماندگار فوتبال بدل شد؛ كاپيتان تيم ملى هلند، يكى از بهترين هاى دهه ۷۰ ميلادى و بازيكنى كه به لطف وجود او بارسا به قله فوتبال اروپا رسيد؛ تيمى كه بخشى از زيبايى هاى بازى اش، امروز نيز با حضور گوارديولا به نمايش درمى آيد، به همه چيز رسيد، مگر جام جهانى كه دو بار و در عين شايستگى از كنار آن گذشت در آلبوم تاريخى فوتبال همه جور عكسى از يوهان كرايف ديده مى شود. غير از هنگامى كه مى توانست و بايد در ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸ جام جهانى را بالاى سر ببرد.
رونالدو؛ پديده اى با زانوى كاغذى!
در جمع بزرگان لقب پديده به رونالدو رسيد؛ مرد برزيلى كه بخش زيادى از عمر فوتبال خود را با ژل غضروف مانندى در زانويش گذراند. در رئال مادريد و تيم ملى برزيل، روزگار خوشى را تجربه كرد. جدا از ظاهر متفاوت، دندان هاى خرگوشى و آرايش موهايش.
رونالدو از جمله نادر مهاجمينى بود كه به اندازه خلاقيت هاى تاكتيكى اش از سرعت و قدرت بدنى بهره نبرده بود. گلهاى زيباى و تعيين كننده رونالدو در تيم هاى بزرگ اورپا و تيم ملى برزيل به ويژه در جام جهانى ۲۰۰۲ مقابل آلمان در خاطره تاريخى فوتبال به ثبت رسيده است؛ پديده ای با زانوهايى كه به تعبير كارشناسان كاغذى شده و در زمره بزرگان فوتبال نام آشنا ديده مى شود.
بكن باوئر؛ مدافعى كه قيصر شد
قيصر لقب تنها مدافعى است كه نامش در فهرست ده بازيكن برتر آمده است؛ تصوير بكن باوئر را دست شكسته وبال گردن در جام جهانى 1970 و بالا بردن جام قهرمانى چهار سال بعد در مونيخ مقابل هلند، بخشى از خاطره جمعى تاريخ و فوتبال است، امضاى يك اسطوره را زير خود دارد.
بكن باوئر، تنها بازيكنى است كه در كسوت مربى نيز جام قهرمانى بالاى سر برده؛ افزون بر اينكه به شهادت تاريخ او كسى بود كه در فينال جام جهانى، ۱۹۷۴ كرايف را از افتخار قهرمانى محروم كرد.
زيزو؛ سياهه افتخاراتش كامل است
عملكرد زيدان در جام جهانى ۹۸ به ويژه دو ضربه سرى كه در فينال از جناح راست و چپ وارد دروازه برزيل كرد، سرانجام افتخارى كه نصيب فرانسه شد، چه بسا به تنهايى مى توانست نام او را در زمره بزرگان فوتبال جهان ثبت كند؛ اما كارنامه «زيزو» پربارتر از اين حرف هاست.
در كنار جام جهانى ۹۸ مى توان به قهرمانى در يورو۲۰۰۰ و نايب قهرمانى در جام جهانى ۲۰۰۶ با آن حادثه ماندگار در تاريخ فوتبال اشاره كرد؛ افزون بر اينكه با يووه و رئال مادريد بازيكن الجزاير تبار فرانسوى هر چه جام بود، يكى پس از ديگرى به مجموعه افتخاراتش افزود. ضربات آزاد، دريبل هاى ريز، بازي سازى و ضربه هاى سروپا در جريان بازى، همه و همه با واژه بى نظير تعريف مى شود.
«آلفردودى استفانو»؛ اسطوره اى بدون جام جهانى
او را با لقب «مردى با سه پاسپورت» مى شناسند؛ دى استفانو از نگاه نسل دهه ۵۰ و ۶۰ ميلادى، بهترين بازيكن فوتبال به شمار مى آيد؛ اما براى كسانى كه شاهد بازى او نبودند و فناورى آن دوران نيز اجازه ضبط و نگهدارى هنرنمايى او را نمى داد، اينگونه شناخته مى شود.
«دى استفانو» پنج دوره پى درپى جام باشگاه هاى اروپا را با رئال مادريد به دست آورد؛ افزون بر اينكه دو بار توپ طلاى اروپا و هشت بار قهرمانى در ليگ اسپانيا را نيز بايد به افتخاراتش اضافه كرد. بازى سرنوشت به بازيكنى با سه مليت (آرژانتينى، ايتاليايى و اسپانيايى) اجازه نداد تا افتخار قهرمانى در جام جهانى را هم به دست آورد.
پلاتينى؛ سلطان ميشل
پلاتينى و به تعبيرى سلطان ميشل، يك نابغه فرانسوى كه رؤياى يك نسل از فرانسوى ها را براى به دست آوردن افتخار و بازى در ليگ هاى بزرگ اروپا برآورده كرد. فرانسوى ريزجثه متولد شهر نانسى در استان لورن در تمرينات فرانسه براى نخستين بار در المپيك ۱۹۸۴ لس آنجلس، طعم قهرمانى در يك ميدان بزرگ را تجربه كرد. پلاتينى با تيم كوچك نانسى، قهرمان جام حذفى شده و با راهيابى به تيم ملى فرانسه در راه ستاره شدن و ماندگارى در جهان فوتبال گام برداشت.
حضور در جام جهانى ۸۲ و سپس ۸۶ و به دست آوردن عناوين چهارم و سوم جهان كافى بود تا جهان يك ستاره جديد را بشناسد. كسب توپ طلايى پى در پى (ركوردى كه چه بسا توسط مسى شكسته شود) قهرمانى هاى متنوع و متعدد با يووه در ايتاليا و اروپا به نظر كافى نبود تا سلطان ميشل در رده هاى بالاى فهرست بهترين ها قرار گيرد، چرا كه شكست سه بر يك در جام جهانى ۱۹۸۲ در شهر سويل اسپانيا مقابل آلمان، شانس رسيدن به فينال و به دنبال آن، قهرمانى را از فرانسه گرفت و پلاتينى را از افتخار قهرمانى در جام جهانى محروم كرد؛
افتخارى كه مى توانست در كنار قهرمانى در يورو ۸۴، كارنامه پربار سلطان ميشل را تكميل كند.
«لئو»، ستاره ۲۴ ساله در ميان اسطوره ها
در اين سال ها، چندين فهرست در ارتباط با برترين هاى فوتبال جهان عرضه شده و به دنبال آن، برخى جايشان را به ستاره هاى تازه داده اند، ولی به ندرت پيش آمده كه يك بازيكن جوان جايى در ميان برترين هاى تاريخ فوتبال داشته باشد؛ اما اين بار اين قاعده شكسته شده و نام جوان نخست بارسا، ملى پوش آرژانتينى، ليونل مسى در فهرست ده بازيكن برتر ديده مى شود.
ولی این بار واقعا نباید نام «لئو» به طور طبيعى در اين فهرست ديده مى شد، مگر اينكه بايد گفت، مسى يك بازيكن معمولى نيست و هر بار كه او با بارسا به ميدان مى آيد اين ادعا، اين واقعيت خود را نشان مى دهد، همان گونه كه در دربى اسپانيا، در پيروزى مقابل رئال مادريد نقش ملى پوش آرژانتينى كاملا مشخص بود؛ صاحب دو توپ طلا كه باور بسيارى از كارشناسان سومين را هم به دست خواهد آورد و با توجه به معمولى نبودنش در قالب يك ستاره، بايد منتظر صعودش به پله هاى بالاتر و فهرست بعدى برترين هاى جهان بود.
«پوشكاش»؛ سرگرد سواره نظام و ستاره رئال مادريد
سرانجام نوبت به يكى از بزرگان فوتبال جهان، بازيكنى از مدرسه نوآور و خلاق مجارستان در سال هاى دهه ۵۰ ميلادى مى رسد. فرانس پوشكاش، سرگرد سواره نظام ارتش مجارستان، عضو باشگاه «اوژپشت» و كاپيتان يكى از بزرگترين تيم هاى فوتبال اروپا پس از جنگ جهانى دوم در جام جهانى ۱۹۵۴ بود كه اسم و رسمى به هم زد.
پس از اشغال مجارستان به دست ارتش شوروى، سرگرد پوشكاش به اسپانيا پناهنده شد و با ۳۱ سال سن، در حالى كه بیست كيلو از ستاره هاى آن دوران رئال مادريد، كوپا و دى استفانو سنگين تر بود، به عضويت باشگاه اسپانيا درآمد و در به دست آوردن سه جام قهرمانى اروپا همراه با رئال مشاركت كرد.
فرانس پوشكاش در ۶۳۱ مسابقه ۶۲۵، گل به ثمر رساند؛ عملكردى كه تكرار در آن امكان پذير نخواهد بود. پس از فروپاشى كمونيسم، پوشكاش به كشور مجارستان برگشت و چند سال پيش در وطن خود چشم بر دنيا بست.
