A.Shadow
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
بندیکت کری در کتاب جدیدش « How We Learn: The Surprising Truth about When, Where, and Why It Happens » به ما می گوید که « بیشتر غرایز ما در مورد یادگیری نابجا، ناقص، اشتباه و به جای علم بیشتر ریشه در خرافات دارد.»
این پیام نگران کننده ای است و در ابتدا به سختی می توان آن را باور کرد. اما همچنین به طور غیرمنتظره ای آرامش بخش است؛ چراکه کری در ادامه توضیح می دهد که بیشتر چیزهایی که ما به عنوان دشمن یادگیری می شناسیم، مانند فراموشی، حواس پرتی، مزاحمت و یا خواب، لزوماً بد نیستند. بر اساس مجموعه تحقیقات جدیدی که بینش های شگفت آور و ساده و استراتژی های موثری برای یادگیری ارائه می دهد، این موارد می توانند به نفع شما عمل کنند.
جامعه این باور را به ما خورانده است که « مفهوم یادگیری یعنی اینکه با کتاب در اتاق انفرادی خود بنشینید.» این آیینی از انضباط شخصی، انزوا و بلوک هایی از اعمال تکراری است. چه در ریاضی، فرهنگ لغت، پیانو یا تنیس. اما این ایده ی سنتی جنبه های روانی منفی دارد. کری می گوید اغلب « احساس می کنید که این کار را درست انجام نداده اید یا به اندازه ی کافی مطالعه نکردید. این باعث اضطراب زیادی می شود؛ به دلیل آنچه که فکر می کنیم باید انجام بدهیم.» برای بسیاری از دانش آموزان، یادگیری به یک بار پر از استرس تبدیل شده است.
"How We Learn" نمای جدیدی را ارائه می دهد که از بار این فشار می کاهد. کری به عنوان یک خبرنگار علمی کهنه کار که سابقه ی کار در نیویورک تایمز و لس آنجلس تایمز را دارد،علوم شناختی، روانشناسی و روانپزشکی را به مدت 20 سال پوشش داده است. وی با ترکیب دهه ها تحقیق در زمینه ی علوم حافظه و یادگیری، بهترین دروس خود را در کنار هم قرار داده و یک راهنمای عملی و جذاب را ارائه داده است.
او تکنیک های متضاد با منطقی را می سازد که به تعمیق یادگیری کمک می کند و در بازی ها و تمرین های حافظه نمود پیدا می کند و با تجربیات دردناک وی از ناآرامی و استرس به عنوان دانش آموزی که نتوانست در سال اول وارد دانشگاه شود تنیده شده است. به هر حال، کری به وضوح به خوانندگان نشان می دهد که چطور یادگیری می تواند از یک کار سخت و طاقت فرسا به یک روش زندگی تبدیل شود تا اجازه دهد که اطلاعات «به زیر پوست ما» نفوذ کند.
فرایندهای حافظه ی خود را بشناسید.
در یک مصاحبه، کری پیام های مهمی از کتابش را بیان می کند.
فراموش کردن همیشه بد نیست. اغلب اوقات، این طبیعی و برای به خاطر سپردن و یادگیری ضروری است. بنا به نظریه ی رابرت جورخ و الیزابت لیگون جورخ در UCLA ، فراموشی به عنوان یک ف ی ل ت ر هرزنامه ی قدرتمند عمل می کند: هرگاه سعی می کنید کلمه یا حقیقتی را به خاطر بیاورید، مغز شما باید به طور فعال اطلاعات رقابت کننده را سرکوب یا فراموش کند. به طور دقیقتر، راهی که خاطرات تمایل دارند در طول سال ها از خاطر بروند، در واقع به یادگیرهای بعدی کمک می کند. تحت اصلی که جورخ آن را دشواری مطلوب می نامد، وقتی مغز باید سخت کار کند تا اطلاعات نیمه فراموش شده را بازآوری کند ( مانند وقتی که لغات زبانی که دیروز یادگرفته اید را مرور می کنید)، باعث می شود که قدرت آن حافظه را دوبرابر کند.
کری می گوید اگر بنشینید و مطالب زیادی را بخوانید « البته که روز بعد چیز زیادی از آن به خاطر نمی آورید» در این صورت باید برگردید و دانش خود را تکمیل کنید. « اما این به معنای ان نیست که آن را خوب به خاطر نمی آورید، یا یک دانش آموز خوب نیستید. بلکه به این خاطر است که فراموشی بخش مهمی از یادگیری است. »
مغز یک یادگیرنده ی جستجوگر است. برای اجداد باستانی ما، به خاطر سپردن مکان و نحوه ی شکار طعمه یا پیدا کردن پناهگاه برای بقا حیاتی بود. مغز انسان تکامل یافته تا اطلاعات ارزشمند را در مکان های مختلف به طور مداوم دریافت کند و آن را کنار هم قرار دهد. مغز نشانه ها را در زندگی روزمره و در مکالماتی که به طور اتفاقی می شنویم جذب می کند و آنهایی که مهم هستند را برای شما نگه می دارد و به طور ناخودآگاه آنها را به افکار قبلی شما پیوند می دهد. کری می گوید که مغز با این جستجوگری « دانش را به طور مداوم و نه فقط هنگام مطالعه یا تمرین، تکمیل می کند.» و ما حتی از آن آگاه هم نیستیم.
ما می توانیم در مدرسه تاکتیکی عمل کنیم. توصیه ی سنتی در یادگیری این است که « سخت درس بخوانید.» در مکانی آرام و با یک روال مشابه، با این حال هیچکس نمی گوید که به طور خاص چه کاری باید انجام دهد. دانش آموزان امروز می توانند روش درس خواندن خود را تغییر دهند تا با استفاده از استراتژی ها و پژوهش هایی که طرز کار حافظه و یادگیری را نشان می دهد، از فرایند یادگیری دمدمی مغز بهره برداری کنند. در حالی که علم هنوز هم در حال بالغ شدن است، « اکنون در مکانی است که می تواند به شما یک برنامه ی تاکتیکی خاص را ارائه کند». دانش آموزان می توانند آماده سازی خود را با تکنیک هایی که اطلاعات و مهارت های مختلف را هدف قرار داده، آسان تر کنند و با مدیریت برنامه ها، به طور بهینه از زمان خود استفاده کنند. کری می گوید « این چیز قدرتمندی است، چراکه ما تمام زندگی مان را بدون دانستن آن سپری می کنیم.»
برای مثال:
- ایجاد فاصله میان زمان مطالعه برای چند روز یا چند هفته، می تواند میزان اطلاعاتی را که دانش آموزان ذخیره می کنند به طور قابل ملاحظه ای افزایش بدهد و در مقایسه با اینکه همه چیز را در یک لحظه بخوانیم، برای زمان بیشتری نگه دارد.
- تغییر محیط مطالعه. با خواندن کتاب ها در یک کافه یا باغ به جای اینکه مدام در کتابخانه باشیم، یا حتی با گوش دادن به یک موزیک زمینه ی متفاوت می توان یادآوری ما از موضوعاتی که یاد می گیریم را تقویت کرد.
- یک وقفه ی 15 دقیقه ای برای قدم زدن یا گشتن در رسانه های اجتماعی لزوماً بی فایده نیست. بنا به تحقیق فراتحلیلی که در سال 2009 انجام شد، اگر در حال کار بر روی مسئله ای باشید و نتوانید آن را انجام دهید، ایجاد وقفه باعث می شود که مغز شما روی مشکل کار کند و راه حل آن در ذهن ایجاد شود. ( مترجم: مریم میرزاخانی دارنده ی برترین جایزه در ریاضیات، در مصاحبه ای اعلام کرد که برای حل مسائل ریاضی بهترین راه ایجاد وقفه است و خود او نیز بعضاً بین چند ماه تا چند سال برای حل یک مسئله وقفه ایجاد می کند. )
- امتحان گرفتن از خود درباره ی اطلاعات جدید، مانند اینکه سعی کنیم آن را با صدای بلند از حافظه بازیابی کنیم یا برای دوستمان توضیح دهیم، قدرتمندترین راه برای یادگیری اطلاعات به جای دوباره خوانی است.
آزمایش با تاکتیک های یادگیری
کری می گوید هرکس می تواند این روش ها را امتحان کرده و بهترین آن را برگزیند. به طور مثال، هنگام آماده شدن برای امتحان زبان که در هفته ی آینده برگزار می شود، دانش آموزان می توانند یک ساعت امروز مطالعه کنند، یک ساعت روز بعد و سپس هفته ی بعد درست قبل از امتحان از خود آزمون به عمل بیاورند. این کتاب همچنین درباره ی فواید خواب ( که باعث بهبود حفظ و درک آنچه که آموخته اید می شود)، ماژولهای یادگیری ادراکی و ترکیب کردن مسائل و مهارت های مختلف در تمرین دروس به جای تمرین مکرر یک مهارت در زمان صحبت می کند.
کری معتقد است که استراتژی های یادگیری بر اساس علم باید به صراحت به عنوان بخشی از برنامه درسی مدرسه به دانش آموزان آموخته شود. اما دانش آموزان نباید از آن به عنوان « بهانه ای برای هیچ کار نکردن » استفاده کنند. این پیام بدان معنا نیست که آنها می توانند به گوشی خود بچسبند و همزمان یاد بگیرند. « باید انگیزه و توجه کافی را داشته باشید. »
متاسفانه، اکثر افراد، شامل آموزگاران، از درس های یادگیری علمی بی اطلاع هستند. آموزش و پرورش و علوم شناختی دو جهان کاملاً جدا هستند که در تنها در دهه ی گذشته شروع به تعامل با یکدیگر کرده اند. تا حدودی به این دلیل که « معلمان اصلاحات مختلف را می بینید که هرروز می آیند و می روند و نسبت به این که کسی بیاید و بگوید « من قصد دارم به شما بگویم که دانش آموزان چطور می توانند بهتر یاد بگیرند" شک و تردید دارند. اما برخی از معلمان که تحقیقات را دنبال می کنند، می توانند از این استراتژی ها در کلاس خود استفاده نمایند. به عنوان مثال زمانی را برای حل مسائل ترکیبی اختصاص دهند.
دانستن اصول اولیه ی یادگیری مغز می تواند فضای تنفسی از انتظارات اجتماعی درباره ی عادات تحصیلی « خوب » را به وجود آورد. دانش آموزی که مشکل تمرکز دارد و فرمول های فیزیک خود را فراموش می کند ممکن است فکر کند « من در این مورد خوب نیستم» یا « من به اندازه ی کافی باهوش نیستم و شاید این برای من ارزش دنبال کردن نداشته باشد.» اما با توجه به تحقیقات شناختی این موضوع لزوماً درست نیست. دانش آموزان باید درک کنند که یادگیری تنها در زمان خواندن اتفاق نمی افتد. بلکه در هر زمانی ممکن است. بنابراین آنها باید عادت های خود را بررسی کنند تا ببینند که کدام یک به آنها کمک کرده و کدام یک نمی کند. تنها در این صورت می توانند نظر بدهند که در چیزی خوب هستند یا خیر.
جان به در بردن از جنگل مدرن
کری می گوید در نهایت ارزش این استراتژی های یادگیری تنها درباره ی گرفتن نمرات بهتر نیست. در جنگل مدرن جامعه، یادگیری به معنای زنده ماندن است: برای جوانان، این به معنای پیدا کردن چیزی که در آن خوب هستند، چیزی که برایشان درآمدزا بوده و کاری که می خواهند با زندگی خود انجام بدهند است. « این به شما می گوید که : من که هستم؟ در چه چیزی موفق می شوم؟ من در فیزیک بهترم یا در معماری یا طراحی یا در زبان؟ اصلاً من به اینجا تعلق دارم؟». این ها تصمیمات مهمی هستند. «خود آگاه بودن درباره ی یادگیری موثر و نحوه ی وقوع آن امکان گرفتن این تصمیم ها را برای شما فراهم می کند.»
کری می گوید کاش این مطالب را سال ها پیش زمانی که یک دانش آموز بود می دانست. « مطمئن هستم که این از بار استرس و وحشت برای امتحان و یادگیری کم می کرد. »