A.Shadow
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
می توانید شماره موبایل خود را به خاطر آورید؟ شاید. می توانید 120 عدد را در 60 ثانیه، یا 1500 عدد باینری را در 30 دقیقه حفظ کنید؟ من نمیتوانم. با این حال پنجشنبه و جمعه ی گذشته گروهی از افراد را مشاهده کردم که کارهایی بسیار بسیار بیشتر از این انجام می دادند.فقط برای اینکه بدانید منظورم چیست، باید بگویم که Milan Ondrašovič یک بسته کارت را در 29.96 ثانیه حفظ کرد. تنها 7 نفر در جهان هستند که می توانند این کار را زیر 30 ثانیه انجام دهند. باورنکردنی است.
حافظه ابزاری است که بدون آن نمی توانیم هیچ کاری انجام دهیم. تصمیم گرفتم برای کسب اطلاع بیشتر در این مورد، به مسابقه ی حافظه ی انگلستان در ایلفورد بروم.
با وجودی که چیزی از جهان حافظه نمی دانستم، نمی دانستم باید انتظار چه چیزی را داشته باشم اما به طور لذت بخشی غافلگیر شدم. چیزهایی که فکر می کردم هیچ انسانی نمی تواند انجام دهد، هرروزه در مسابقات حافظه برای کسانی که ذهن خود را آموزش داده اند به سادگی کسب می شود.بن پریدمور ممکن است کلاه خود را در قطار جا بگذارد و دوست من ممکن است شماره موبایل مرا فراموش کند، اما وقتی مغز خود را به کار می گیرند، چیزهایی که به دست می آورند نامحدود است.
مردی به نام تونی بوزان جهان حافظه را در سال 1970 با نمایش Use Your Head به جهان معرفی کرد. به دنبال این نمایش، تونی مسابقات حافظه را برای اولین بار در 1991 برگزار کرد و از آن زمان این مسابقه و شرکت کنندگان آن هرسال بیشتر می شوند. من این فرصت را پیدا کردم که در اولین روز مسابقه با تونی گفتگویی داشته باشم که در زیر می خوانید:
سوال: چطور ساخت این امپراتوری حافظه رو شروع کردید؟
در دانشگاه، متوجه شدم که حافظه م روزبه روز بدتر میشه. یادداشت هام خسته کننده بودند و استفاده از یک رنگ ثابت باعث خستگی مغزم می شد و وقتی مغز خسته بشه چیکار می کنه؟ فراموش می کنه. خاموش می شه و این دقیقا اتفاقی بود که برای من افتاد.
من شروع به استفاده از رنگ ها و تصاویر در یادداشت برداری کردم که منجر به خلق نقشه برداری ذهنی (Mind Mapping) شد. این موضوع سبب شد که با سختی کمتر، بیشتر یاد بگیرم و بهتر به خاطر بسپارم. بعد از اینکه نمایش من در سال های 1974 – 1989 در بی بی سی پخش شد، کتابی نوشتم با عنوان Use Your Head. این نقطه ی شروع سفر من به جهان حافظه بود.
سوال: قدم بعدی شما چی بود؟
بعد از سی سال سفر کردن، در 20 سال اول و در 79 کشور جهان از افراد مختلف می پرسیدم که مشکلات عمده ی آنها چیه. صرفنظر از کشوری در اون بودم، جواب همیشه یکسان بود. حافظه و تمرکز. نود درصد افراد از اینکه حافظه و تمرکزشان با افزایش سن بدتر میشه می ترسیدند. مردم دوست داشتند که کارت ها، خانه ها یا حتی شماره های موبایل رو به خاطر بسپارند و مهمتر از همه، مردم دوست داشتند که یاد بگیرند. در اواخر 1980، متوجه شدم که در هر چیزی از فوتبال گرفته تا بوکس، شطرنج، بریج، دومینو و ... رقابتی وجود داره.
به طور ناگهانی به این فکر افتادم که در میان این رقابت ها چه چیزی از همه مهمتره؟ اگر فوتبال رو از نسل بشر حذف کنیم چه اتفاقی میفته؟ زندگی ادامه پیدا می کنه. اما اگر حافظه رو از نسل بشر حذف کنیم، نژاد انسان در حدود چهار روز نابود میشه. هیچکس نمی تونه حرف بزنه، بخوره، فکر کنه، یاد بگیره یا مسئله حل کنه. در سال 1991 اولین رقابت حافظه رو برگزار کردم و بالاخره در ماه دسامبر بیست و سومین رقابت جهانی حافظه در چین برگزار خواهد شد.
در میان مصاحبه، متوجه شدم که از من درباره ی بری مک گیگان سوال می شود. تونی از من خواست هرچه را درباره ی او می دانم به خاطر بیاورم. من ملیت و ورزش او را می شناختم و می دانستم که کوتاه قد است و این تنها چیزی بود که یادم می آمد ( و برای من که یک نویسنده ی اخبار ورزشی بودم واقعاً تعجب برانگیز بود!). سپس تونی بازان به من گفت که او یک ورزشکار فیزیکی عالی بود اما وقتی بازنشسته شد، با استفاده از تکنیک های حافظه و نقشه ی ذهنی روی ذهنش کار کرد. تونی گفت چون بری یاد گرفت که چطور مغزش را تعلیم دهد، به یکی از بهترین مفسران در تاریخ بوکس تبدیل شد.
سوال: گفتید که حافظه ورزش خودش رو داره، جدا از فوتبال و تنیس و بوکس. ممکنه بیشتر توضیح بدید؟
ورزش های ذهنی ( به خصوص حافظه ) نیازمند عقل سالم در بدن سالم هست. ژاپنی ها این موضوع رو قرن ها پیش کشف کردند. وقتی مغزی به طور ذهنی تعلیم می بیند، تمام مهارت های فیزیکی بهبود پیدا می کند و بالعکس. در یک ورزش فیزیکی، برای مثال بازی های مشترک المنافع اخیر، همه ی برندگان مدال طلا در چه چیزی مشترک هستند؟
اگر به افرادی مانند سِراستیو ردگریو گوش بدید، تنها تفاوت بین یک برنده و یک بازنده مغز اوست. اگر آنها مغز خود را درست برنامه ریزی کرده باشند، احتمال برنده شدن خیلی بالاتر میره. روش فکر کردن شما تمام شیمی بدن رو تغییر میده.
اگر به کریس یوبانک و پسرش نگاه کنید، او از پدرش مهترین بخش بازی رو یاد گرفته. بله، اون هرچیزی که یک بوکسور نیاز داره رو داره، اما دلیل اصلی شکست ناپذیر بودنش این هست که میدونه چطور به ذهن افراد وارد بشه. هر ورزشکاری که برنده یا بازنده میشه به دلیل مغزشه. تفاوت در اینجاست. ورزش فیزیکی یک ورزش ذهنی است.
سوال: چرا یک ورزشکار حافظه بودن انرژی زیادی لازم داره؟
در یک رقابت 5 ساعته، رقابت کننده حدود دو کیلوگرم وزن کم می کنه. به این دلیل که وقتی کسی فکر می کنه، بدن به میلیاردها سلول مغزی دسترسی پیدا می کنه که هرکدومشون به اکسیژن نیاز دارند. چهل درصد از خون بدن به سمت مغز میره( بدون تمرکز این مقدار به 20 درصد کاهش پیدا می کنه). بنابراین وقتی کسی با همه ی سلول های مغزش درگیره، به انرژی خیلی زیادی لازم داره. برای اینکه مغز شما بهتر بشه، مانند سایر اعضای بدن باید تناسب پیدا کنه. اکثر افراد تنها از 1 درصد حافظه شون استفاده می کنند، اما اگر شما یک روز رو صرف کار کردن روی حافظه بکنید، ظرفیت چیزی که می تونید به خاطر بسپارید دو برار میشه.
سوال: حرف شما به افرادی که منتظرند تا وارد ورزش حافظه بشند چیه؟
اگر می خواهید تمام جنبه های فیزیکی زندگیتون رو بهبود ببخشید، باید روی مغز خود کار کنید تا به بهترین چیزی که می تونید باشید تبدیل بشید. من کتاب های زیادی درباره ی حافظه و نقشه ی ذهنی چاپ کردم، اگر مایلید تا یک ورزشکار حافظه بشید، کتاب « The Memory Book » به شما کمک می کنه مغز خودتون رو بهتر آموزش بدید.