M.Bagheri
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
از گمانه زني هاي پيش از بازي معلوم نمي شد استقلال يا پرسپوليس، كدام يك از هفتاد و يكمين نبرد سنتي و پرآوازه شهرآورد برنده بيرون مي آيند، اما حدود 4 ميليون پيامكي كه براي سيما ارسال شد نشان مي داد كه قرمزها اميدوارترند. بازي خوب و تهاجمي پرسپوليس در آخرين ديدار ليگ برتري اين خوش باوري را افزون و نتيجه نامطلوب استقلال در همان روز، ترديدها را بيشتر مي كرد.
پرسپوليس در نبرد با ذوب آهن سربلند بيرون آمده بود و استقلال در عين برتري نتيجه را در خانه خود به تراكتورسازي واگذار كرد تا هيچ كس نتواند با قاطعيت از برد و باخت حرف بزند. فقط متعصب ترين هواداران آبي يا قرمز بودند كه در كركري خواندن سهم بيشتري به خود مي دادند، اما كمتر كسي از بازي زيباي دو تيم ياد مي كرد و آنچه به يادش مانده بود بازي هاي سرد و كسالت آور سال هاي اخير بود.
وقتي آرايش 2 تيم برملا شد و اسامي بازيكنان از پرده بيرون افتاد، خيلي ها به چشم ديدند و يقين كردند كفه ترازو به سود آبي ها سنگين تر است و زماني كه در ميدان مسابقه آرايش گرفتند بهتر آشكار شد كه در مهره چيني، پرويز مظلومي بهتر عمل كرده است و مشاوران او (اگر مشورتي كرده باشد) تدبير بهتري داشته اند. گماردن حيدري، منتظري، عمران زاده و حسيني در خط دفاع و پيشاپيش رحمتي، تضمين كافي براي بسته نگه داشتن دروازه استقلال بود بخصوص كه اين 4 مدافع، اجازه نداشتند از نيمه زمين خود بگذرند، اما تيموريان ، كيانوش رحمتي و جاسم كرار با دوندگي كافي در ميانه ميدان عهده دار تغذيه ميداوودي و جباري بودند كه اين بار با فاصله اي مناسب در كنار و پشت سر محمدي به خط حمله استقلال قدرت كافي مي بخشيدند. مهم تر از اين آرايش كه 1ـ2ـ3ـ4 را نمايش مي داد، گاهي حتي كرار هم از جناح چپ به خط حمله اضافه مي شد كه فرض بازي دفاعي را از سر حريف مقابل به در كند و عجيب تر اين كه، شاگردان مظلومي طرز تفكر تاكتيكي او را چه خوب به نمايش گذاردند و چه بي اشتباه عمل كردند و اگر كمي خوش شانس تر بودند شايد دو سه گل ديگر هم مي زدند. جالب آن كه در اين بازي هيچ ارسال بلندي از سوي حيدري صورت نگرفت و همكاري مجيدي با ميداوودي، جباري و كرار كم نظير بود و ثابت شد بازي گروهي و پاس كاري در عمق، بهتر نتيجه مي دهد و از اين مهم تر زوج جباري و مجيدي در خط حمله، چه مكمل هاي خوبي هستند.
در مقابل، پرسپوليسي ها به معمارزاده، نورمحمدي، نصرتي، عليرضا محمد، آل نعمه، علي عسگر، مازيار زارع، نوري، بادامكي، رضايي و كاظميان به اين مصاف آمدند كه در نگاه اول نمودار بود با تغييرات زيادي كه در اين فصل و به طور متناوب داشته اند هنوز نمي شد به انسجام ، هماهنگي و كار منظم آنها اميدوار بود، چنان كه مشهود بود با يكي دو حمله استقلال در شروع و گل اول استقلال در دقيقه 17، شيرازه قرمزها چگونه بهم ريخت و پس از آسيب ديدگي عليرضا محمد در اواسط نيمه دوم و از دست دادن ضربه پنالتي (53) دچار بي نظمي شد. در نگاهي دقيق تر، هيچ گاه بين رضايي و كاظميان مهاجمان پرسپوليس يك ارتباط سالم برقرار نشد و دوندگي هاي بي امان علي كريمي، هرگز اين ارتباط مثلث گونه را كامل نكرد و در عمل پرسپوليس هر چه مي كوشيد و به دروازه استقلال نزديك مي شد با تكروي و شتابزدگي همه را از دست مي داد.
به نظر مي آمد مازيار زارع كه شهرت اصلي اش روي شوت هاي سنگين و از راه دور است و بيشتر اوقات به خاطر درگيري در ميانه ميدان و بي توجهي به اين نقطه مثبت و ارزش ذاتي او، شوت زدن فراموشش شده است، در اين بازي اجازه شوت زدن پيدا كرده است كه متاسفانه شوت هايش يا در چارچوب نبود يا مهار شد. با توجه به همين نكته هيچ فكر و تدبيري در پرسپوليس ديده نمي شد كه براي گلزني به كار گرفته باشد. ضعف و ناهماهنگي در خط دفاع و خط مياني هم، كم از خط حمله نبود با اين وجود انگيزه كافي براي غلبه بر استقلال تا آخر باقي بود، چنان كه پرسپوليس كمتر از استقلال فرصت گلزني نداشت كه منجر به گل نشد و استقلال كه نظم و انضباط در بازي از شاخصه هاي استثنايي اش در اين روز بود، علاوه بر زدن 2 گل برنامه ريزي شده كه به نام مجيدي و جباري ثبت شد، اين دو و ميداوودي فرصت هاي بيشتري هم داشتند كه هدر دادند.
كلام آخر اين كه آبي ها براي شهرآورد همه زير و بم ها و ضعف و قدرت هاي تيم قرمزپوش را مطالعه كرده و مناسب آن استراتژي خاصي، مثل چشم پوشي از سانترهاي حيدري و قرار دادن جباري در گروه حمله در نظر گرفته بودند. اما زماني كه روي نيمكت پرسپوليس را مي ديدي بيشتر دلت به درد مي آمد كه چهره هايي لايق حضور در اين بازي، چقدر حسرت مي خوردند.
منبع : http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100854703610
پرسپوليس در نبرد با ذوب آهن سربلند بيرون آمده بود و استقلال در عين برتري نتيجه را در خانه خود به تراكتورسازي واگذار كرد تا هيچ كس نتواند با قاطعيت از برد و باخت حرف بزند. فقط متعصب ترين هواداران آبي يا قرمز بودند كه در كركري خواندن سهم بيشتري به خود مي دادند، اما كمتر كسي از بازي زيباي دو تيم ياد مي كرد و آنچه به يادش مانده بود بازي هاي سرد و كسالت آور سال هاي اخير بود.
وقتي آرايش 2 تيم برملا شد و اسامي بازيكنان از پرده بيرون افتاد، خيلي ها به چشم ديدند و يقين كردند كفه ترازو به سود آبي ها سنگين تر است و زماني كه در ميدان مسابقه آرايش گرفتند بهتر آشكار شد كه در مهره چيني، پرويز مظلومي بهتر عمل كرده است و مشاوران او (اگر مشورتي كرده باشد) تدبير بهتري داشته اند. گماردن حيدري، منتظري، عمران زاده و حسيني در خط دفاع و پيشاپيش رحمتي، تضمين كافي براي بسته نگه داشتن دروازه استقلال بود بخصوص كه اين 4 مدافع، اجازه نداشتند از نيمه زمين خود بگذرند، اما تيموريان ، كيانوش رحمتي و جاسم كرار با دوندگي كافي در ميانه ميدان عهده دار تغذيه ميداوودي و جباري بودند كه اين بار با فاصله اي مناسب در كنار و پشت سر محمدي به خط حمله استقلال قدرت كافي مي بخشيدند. مهم تر از اين آرايش كه 1ـ2ـ3ـ4 را نمايش مي داد، گاهي حتي كرار هم از جناح چپ به خط حمله اضافه مي شد كه فرض بازي دفاعي را از سر حريف مقابل به در كند و عجيب تر اين كه، شاگردان مظلومي طرز تفكر تاكتيكي او را چه خوب به نمايش گذاردند و چه بي اشتباه عمل كردند و اگر كمي خوش شانس تر بودند شايد دو سه گل ديگر هم مي زدند. جالب آن كه در اين بازي هيچ ارسال بلندي از سوي حيدري صورت نگرفت و همكاري مجيدي با ميداوودي، جباري و كرار كم نظير بود و ثابت شد بازي گروهي و پاس كاري در عمق، بهتر نتيجه مي دهد و از اين مهم تر زوج جباري و مجيدي در خط حمله، چه مكمل هاي خوبي هستند.
در مقابل، پرسپوليسي ها به معمارزاده، نورمحمدي، نصرتي، عليرضا محمد، آل نعمه، علي عسگر، مازيار زارع، نوري، بادامكي، رضايي و كاظميان به اين مصاف آمدند كه در نگاه اول نمودار بود با تغييرات زيادي كه در اين فصل و به طور متناوب داشته اند هنوز نمي شد به انسجام ، هماهنگي و كار منظم آنها اميدوار بود، چنان كه مشهود بود با يكي دو حمله استقلال در شروع و گل اول استقلال در دقيقه 17، شيرازه قرمزها چگونه بهم ريخت و پس از آسيب ديدگي عليرضا محمد در اواسط نيمه دوم و از دست دادن ضربه پنالتي (53) دچار بي نظمي شد. در نگاهي دقيق تر، هيچ گاه بين رضايي و كاظميان مهاجمان پرسپوليس يك ارتباط سالم برقرار نشد و دوندگي هاي بي امان علي كريمي، هرگز اين ارتباط مثلث گونه را كامل نكرد و در عمل پرسپوليس هر چه مي كوشيد و به دروازه استقلال نزديك مي شد با تكروي و شتابزدگي همه را از دست مي داد.
به نظر مي آمد مازيار زارع كه شهرت اصلي اش روي شوت هاي سنگين و از راه دور است و بيشتر اوقات به خاطر درگيري در ميانه ميدان و بي توجهي به اين نقطه مثبت و ارزش ذاتي او، شوت زدن فراموشش شده است، در اين بازي اجازه شوت زدن پيدا كرده است كه متاسفانه شوت هايش يا در چارچوب نبود يا مهار شد. با توجه به همين نكته هيچ فكر و تدبيري در پرسپوليس ديده نمي شد كه براي گلزني به كار گرفته باشد. ضعف و ناهماهنگي در خط دفاع و خط مياني هم، كم از خط حمله نبود با اين وجود انگيزه كافي براي غلبه بر استقلال تا آخر باقي بود، چنان كه پرسپوليس كمتر از استقلال فرصت گلزني نداشت كه منجر به گل نشد و استقلال كه نظم و انضباط در بازي از شاخصه هاي استثنايي اش در اين روز بود، علاوه بر زدن 2 گل برنامه ريزي شده كه به نام مجيدي و جباري ثبت شد، اين دو و ميداوودي فرصت هاي بيشتري هم داشتند كه هدر دادند.
كلام آخر اين كه آبي ها براي شهرآورد همه زير و بم ها و ضعف و قدرت هاي تيم قرمزپوش را مطالعه كرده و مناسب آن استراتژي خاصي، مثل چشم پوشي از سانترهاي حيدري و قرار دادن جباري در گروه حمله در نظر گرفته بودند. اما زماني كه روي نيمكت پرسپوليس را مي ديدي بيشتر دلت به درد مي آمد كه چهره هايي لايق حضور در اين بازي، چقدر حسرت مي خوردند.
منبع : http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100854703610