جملات حسین پناهی

[AvisaMA]

""حسین پناهی""

*************

********

*******

*******

******

*******

اجازه …​

​

اشک سه حرف ندارد …

اشک خیلی حرف دارد !!!​

​

​

​

...............................​

​

​

​

​

راســــــتی،​

​

دروغ گـــــفتن را نیــــــــز خـــــــــوب یاد گـــرفتــه ام…!​

​

“حــــال مـــن خـــــــوب اســت” … خــــــوبِ خــــوب…​

​

​

​

​

............................

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان
نه به دستی ظرفی را چرک می کنند
نه به حرفی دلی را آلوده
تنها به شمعی قانعند
و اندکی سکوت…

...............................

درختان می گویند بهار
پرندگان می گویند ، لانه
سنگ ها می گویند صبر
و خاک ها می گویند مصاحب
و انسان ها می گویند «خوشبختی»
امّا همه ی ما در یک چیز شبیهیم ،
در طلب نور !
ما نه درختیم
و نه خاک .
پس خوشبختی را با علم به همه ی ضعف هامان در تشخیص ،
باید در حریم خودمان جستجو کنیم …

..............................

در انتهای هر سفر
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آیینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام ‚ کجا
ندیده ای مرا ؟

.........................

بی تو
نه بوی خاک نجاتم داد
نه شمارش ستاره ها تسکینم
چرا صدایم کردی
چرا ؟
سراسیمه و مشتاق
سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی
نشان به آن نشان
که دو هزار سال از میلاد مسیح می گذشت
و عصر
عصر والیوم بود
و فلسفه

........................

شب در چشمان من است
به سیاهی چشمهایم نگاه کن
روز در چشمان من است
به سفیدی چشمهایم نگاه کن
شب و روز در چشم های من است
به چشمهایم نگاه کن
پلک اگر فرو بندم
جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت

.....................

از آجیل سفره عید چند پسته لال مانده است
آنها که لب گشودند ، خورده شدند
آنها که لال مانده اند ، می شکنند
دندانساز راست می گفت
پسته لال ، سکوت دندان شکن است

......................

می دانی … !؟ به رویت نیاوردم … !
​

از همان زمانی که جای ” تو ” به ” من ” گفتی : ” شما “
​

فهمیدم
​

پای ” او ” در میان است …
​

اجازه … ! اشک سه حرف ندارد … ، اشک خیلی حرف دارد!!!

.......................

بهزیستی نوشته بود :
شیر مادر ، مهر مادر ، جانشین ندارد
شیر مادر نخورده ، مهر مادر پرداخت شد
پدر یک گاو خرید و من بزرگ شدم
اما هیچ کس حقیقت مرا نشناخت جز معلم ریاضی عزیزم
که همیشه میگفت : گوساله ، بتمرگ !!!!؟؟؟؟

.......................

با اجازه محیط زیست در دریا دکل می کاریم
ماهی ها به جهنم ! کندوها پر از قیر شده اند
زنبورهای کارگر به عسلویه رفته اند ، چه سعادتی !
داریوش به پارس می نازید ، ما به پارس جنوبی !

....................

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود .
​

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
​

بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود …
​

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند .
​

تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
​

تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
​

و معنای خداحافـظ، تا فردا بود…!

..................
​

این روزها به جای” شرافت” از انسان ها
​

فقط” شر” و ” آفت” می بینی !

.......................

راســــــتی،
دروغ گـــــفتن را نیــــــــز، خـــــــــوب یاد گـــرفتــه ام…!
​

“حــــال مـــن خـــــــوب اســت” … خــــــوبِ خــــوب

........................

می‌دونی”بهشت” کجاست ؟
​

یه فضـای ِ چند وجب در چند وجب !
​

بین ِ بازوهای ِ کسی که دوسـتش داری…

.....................

رخش ، گاری کشی میکند
رستم ، کنار پیاده رو سیگار میفروشد
سهراب ته جوب به خود میپیچد
مردان خیابانی برای تهمینه بوق میزنند
ابولقاسم ، برای شبکه سه سریال جنگی می سازد
وای……………….
موریانه ها به آخر شاهنامه رسیده اند !!

......................

وقتی کسی اندازت نیست
​

دست بـه اندازه ی خودت نزن…

..............

این روزها “بــی” در دنیای من غوغا میکند!
​

بــی‌کس ، بــی‌مار ، بــی‌زار ، بــی‌چاره بــی‌تاب ، بــی‌دار ، بــی‌یار ،
​

بــی‌دل ، بـی‌ریخت،بــی‌صدا ، بــی‌جان ، بــی‌نوا
​

بــی‌حس ، بــی‌عقل ، بــی‌خبر ، بـی‌نشان ، بــی‌بال ، بــی‌وفا ، بــی‌کلام
​

،بــی‌جواب ، بــی‌شمار ، بــی‌نفس ، بــی‌هوا ، بــی‌خود،بــی‌داد ، بــی‌روح
​

، بــی‌هدف ، بــی‌راه ، بــی‌همزبان
​

بــی‌تو بــی‌تو بــی‌تو……

.................

ماندن به پای کسی که دوستش داری
​

قشنگ ترین اسارت زندگی است !

................

می کوشم غــــم هایم را غـــرق کنم اما
​

بی شرف ها یاد گرفته اند شــنا کنند …

...............

می دانی
​

یک وقت هایی باید
​

روی یک تکه کاغذ بنویسی
​

تـعطیــل است
​

و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت
​

باید به خودت استراحت بدهی
​

دراز بکشی
​

دست هایت را زیر سرت بگذاری
​

به آسمان خیره شوی
​

و بی خیال ســوت بزنی
​

در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که
​

پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند
​

آن وقت با خودت بگویـی
​

بگذار منتـظـر بمانند !!!

...............

مگه اشک چقدر وزن داره…؟
​

که با جاری شدنش ، اینقدر سبک می شیم…

...............

من اگه خــــــــــــــــــــدا بودم …
​

یه بار دیگه تمـــــــــــــــوم بنده هام رو میشمردم
​

ببینم که یه وقت یکیشون تنـــــــــــــها نمونده باشه …
​

و هوای دو نفره ها رو انقدر به رخ تک نفره ها نمی کشیدم!!!!

.................

صفر را بستند
​

تا ما به بیرون زنگ نزنیم
​

از شما چه پنهان
​

ما از درون زنگ زدیم

......................
​

این جهانی که همش مضحکه و تکراره
​

تکه تکه شدن دل چه تماشا داره

.................

نیستیم !
به دنیا می آییم
عکس ِ یک نفره می گیریم !
بزرگ می شویم ،
عکس ِ دو نفره می گیریم !
پیر می شویم ،
عکس ِ یک نفره می گیریم
و بعد
دوباره باز
نیستیم

......................

در انتهای هر سفر
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آیینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام، کجا
ندیده ای مرا ؟

...................

ما
در هیأت پروانه ی هستی
با همه توانایی ها و تمدن هامان شاخکی بیش نیستیم !
برای زمین ، هفتاد کیلو گوشت با هفتاد کیلو سنگ تفاوتی ندارد
یادمان باشد کسی مسئول دلتنگی ها و مشکلات ما نیست
اگر ردپای دزدِ آرامش و سعادت را دنبال کنیم
سرانجام به خودمان خواهیم رسید.

....................

جالب است، «ثبت احوال» در شناسنامه همه چیز را ثبت کرده جز « احوالم » را.

................

آن لحظه که دستهای جوانم در روشنایی روز
گلباران سلام و تبریکات دوستان نیمه رفیقم میگشت
دلم
سایه ای بود ایستاده در سرما
که شال کهنه اش را گره میزد

....................

دم به کله می کوبد
و شقیقه اش دو شقه می شود
بی آنکه بداند
حلقه آتش را خواب دیده است
عقرب عاشق !

...............

شب را به گریه سرکنم و روز را به داغ
روشن نمیشود به سرای دلم چراغ
خواهر سفر نمود و به جنت روانه شد
اکنون ستاره مانده و من مانده ام و فراق
مظلومه خواهرم، زفراقت کمان شدم
بی تو چگونه پای گذارم به باغ و راغ

................

برای خریدن عشق، هرکس هرچه داشت آورد،دیوانه چون هیچ نداشت وگریست(گمان کردندچون هیچ ندارد میگرید)اماهیچکس ندانست که قیمت عشق ،اشک است

...................
​

لنگه های چوبی درب حیاطمان گرچه کهنه اند و جیرجیر می کنند
​

ولی خوش به حالشان که لنگه ی همند…

....................
​

و اما تو! ای مادر!
​

ای مادر!
​

هوا
​

همان چیزی ست که به دور سرت می چرخد
​

و هنگامی تو می خندی
​

صاف تر می شود…

................

شناسنامه
​

من حسینم
​

پناهی ام
​

من حسینم , پناهی ام
​

خودمو می بینم
​

…خودمو می شنفم
​

تا هستم جهان ارثیه بابامه.
​

سلاماش و همه عشقاش و همه درداش , تنهائیاش
​

وقتی هم نبودم مال شما.
​

اگه دوست داری با من ببین , یا بذار باهات ببینم
​

با من بگو یا بذار باهات بگم
​

سلامامونو , عشقامونو , دردامونو , تنهائیامونو
​

ها؟!

..................

غریبه بود اشنا شد …
عادت شد …
عشق شد …
هستی شد …
روزگار شد …
…خسته شد…
بی وفا شد …
دور شد…
بی گانه شد …
فراموش نشد

...................

به خوابی هزار ساله نیازمندم
تا فرسودگی گردن و ساق ها را از یاد ببرم

و عادت حمل درای کهنه ی دل را

از خاطر چشمها و پاها پاک کنم

دیگر هیچ خدایی

از پهنه مرا به گردنه نخواهد رساند

و آسمان غبارآلود این دشت را

طراوت هیچ برفی تازه نخواهد کرد

..............

آدمیست دیگر

یک روز حوصله هیچ چیز را ندارد

وست دارد بردارد خودش را بریزد دور

..............

من از این می ترسم

که دوست داشتن را

مثل مسواک زدن بچه ها

به من و تو تذکر بدهند !

........

“هو السمیع
دعــایــم کــن!چشــمان ِ تــو، گــل ِ آفــتابــگرداننــد!

بــه هــر کجــا کــه نگــاه کنــی،خــدا آنجــاســت!

.............

پـنـجـره را بـاز کن

و از ایـن هـوای مـطـبـوعِ بـارانـی لـذت بـبـر

خـوشـبـخـتـانـه بـاران ارثِ پـدرِ هـیـچـکس نـیـسـت . . .

....................

پیـــــرمـــــرد همســـــایه آلـزایمـــــر دارد !

امـــــروز صبـــــح
بیخـــــودی شلـــــوغش کـــــرده بـــــودند !

...او فقـــــط یـــــادش رفتـــــه
از خـــــواب بیـــــدار شـــــود ...

.............

انسان درختی ست که راه می رود

با میوه های تلخ ُ سایه یی که خواب گاه شیران است !

...............

خدا پرسید:

میخوری یا میبری؟

و من گرسنه پاسخ دادم :

میخورم!

چه میدانستم

لذت ها را می برند،

غصه ها را می خورند...


روحش شاد......
​