A.Shadow
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
او سرپرست داوران مسابقات حافظه و دست راست تونی بوزان است: فیل چمبرز درباره ی اولین روزهای مسابقه با ما صحبت می کند وی همچنین نگاهی دارد به آینده ای درخشان که رویاهای ما به حقیقت خواهد پیوست. بخوانید تا بدانید که شورای ورزشهای جهانی حافظه چه چیزی برای ورزشکاران حافظه در سر دارد.
- چطور به ورزش های حافظه ملحق شدی؟
فیل چمبرز: معرفی اصلی من به ورزش های حافظه، WMC بود. من در دانشگاه در باشگاه Use Your Head بودم. اونجا شخصی به نام جیمز لی رو ملاقات کردم که در مسابقات شرکت می کرد. ظاهراً اون یکی از مشاوران همکار تونی بوزان بود. بنابراین منو دعوت کرد که رقابت ها رو تماشا کنم. من این کار رو انجام دادم و خیلی لذت بردم، به طوری که در دومین سال شخصاً شرکت کردم و هر سال پیشرفت کردم تا سرپرست داوران شدم و الان اینجام.
- بنابراین تو خودت هم مسابقه دادی؟
فیل چمبرز: من فقط درقسمت حفظ کارت مسابقه دادم. در سال 1994 در رشته ی حفظ کارت در یک ساعت با حفظ دو بسته کارت هفدهم شدم. اون زمان این خوب بود. هیچکس اون موقع به اندازه ی کافی مهارت نداشت. من در حال حاضر رتبه ی 551 رو دارم چون اگر مسابقه ندین رتبه تون کاهش پیدا می کنه و من از اون زمان به بعد دیگه مسابقه ندادم.
- چطور شد که داور شدی؟
فیل چمبرز: من زمانی وارد مسابقات شدم که شرکت کننده های زیادی وجود نداشت اما داورهای کمی بودند. من اون موقع از اینکه امتیازات رو روی کاغذ حساب می کردند ناراحت شدم. بنابراین پیشنهاد محاسبه ی نتایح با برنامه های صفحه گسترده در کامپیوتر رو دادم تا کارها اتوماتیک انجام بشه. از اون زمان راهم رو تا سرپرست داوران شدن، ادامه دادم.
- تو مسابقات رو تقریباً از زمان شروعش از نزدیک دیدی. چه چیز چشمگیری در پیشرفت اون وجود داره؟
فیل چمبرز: فکر می کنم در هر کدوم از مسابقات حداقل یک رکورد شکسته میشه. این پیشبینی روانشناسان رو کاملاً نابود کرد. اونا میگفتن امکان نداره که کسی حتی نزدیک به رکورد اعداد گفتاری بشه. در عرض چندسال همه ی این موانع شکسته شد. بنابراین قابل توجه ترین چیز، پیشرفت سریع در این ورزش و دیدن قابلیت های مغز انسانه. قابلیت هایی که بسیار بیشتر از چیزیه که هرکس باور داره.
- آیا ورزشکاران برتر به محدودیت هاشون نزدیک شدند؟
فیل چمبرز: من اینطور فکر نمی کنم. هرچه افراد سیستم های پیچیده تری بسازند، مثل سیستم شمارش بن پریدمور که واقعاً در کارت ها موثره، فکر می کنم پیشرفتهایی در تکنولوژی ذهنی به وجود بیاد. در نهایت جایی میرسه که ما مثل اتفاقی که در ورزش های فیزیکی افتاده، به محدودیت می رسیم. اما تا اون موقع موقعیت های بسیار زیادی برای بهبود هست.
- به نظرت این فقط به تکنیک ربط داره یا مهارت خاصی هم شاملش میشه؟
فیل چمبرز: 90 درصد تکنیکه. اگه به حفظ کنندگان برتر نگاه کنید می بینید که اونها افرادی با بهترین تکنیک ها هستند، نه لزوماً کسانی که با حافظه ی عالی متولد شدند. مثلاً بن پریدمور می گفت که شخص فراموشکاری بود و حالا قهرمان جهانه. بنابراین فکر می کنم تکنیک بزرگترین چیزه. اما همچنین به محرکی طبیعی هم نیاز هست که این تکنیک ها رو پیاده سازی و تمرین کنید و زمان بذارید تا به مقام های بالا برسید.
- نقطه مقابل این استدلال کلمنز مایر هست که با سیستم ساده ی ماژور تونسته رتبه های خوبی کسب کنه.
فیل چمبرز: کلمنز به وضوح کارش خیلی خوبه. شاید اون توانایی بیشتری برای ایجاد تصاویر قدرتمند داره. یه تصور قوی بهش اجازه میده تا از سیستم های ساده تر با اثرگذاری بالا استفاده کنه، با این حال هنوزم معتقدم که تکنیک اغلب اوقات با حافظه ی طبیعی غلبه می کنه.
- از اونجایی که یک داور هستی، شاید افرادی رو دیده باشی که در رویدادهای حافظه تقلب می کنند. می تونی دربارش برامون بگی؟
فیل چمبرز: این خیلی نادره. حافظه یکی از شرافتمندانه ترین ورزش هاست. 99.9 درصد رقابت کنندگان کاملاً صادق هستند و حتی فکر تقلب هم به ذهنشون خطور نمی کنه. اما چند مورد در گذشته دیده شده که رقابت کننده سعی کرده تقلب کنه. به نظر میرسه که این افراد تحت فشار خیلی زیادی بودند.
یکی از مثال ها رقابت کننده ای در مسابقات ملی بود. اون یکی از پیرترین شرکت کننده ها بود و رسانه توجه زیادی روی اون داشت. اما چون وقت کافی برای تمرین تکنیک ها پیدا نکرده بود نتونست خوب عمل کنه. بنابراین در یکی از قسمت ها جواب ها رو در حین حفظ کردن قایم کرده بود. ما تشخیص دادیم و آروم باهاش صحبت کردیم. اون عذرخواهی و از این اتفاق ابراز تاسف کرد و ما هم در اون رشته امتیازی بهش ندادیم.
- می تونی توضیح بدی که شورای ورزش های جهانی حافظه چه کاری انجام میده؟
فیل چمبرز: این شورا توسط تونی بوزان به عنوان موسس و رئیس ایجاد شد، من سرپرست داوران و کریس دِی منشی اون هست. ما همچنین دومینیک ابراین و ریموند کینی در نقش بسیار با ارزش مشاور داریم. این شورا از پیشنهادها استقبال میکنه. بنابراین اگر ما یک تغییر بالقوه در قوانین داشته باشیم، با شرکت کننده های برتر مشورت می کنیم. ما سعی می کنیم تا حد ممکن باز و شفاف عمل کنیم. اما با این حال تصمیم نهایی در داخل شورا گرفته میشه.
- این کمیته واقعا کوچکه، اما برنامه هایی برای ایجاد کمیته های ملی در سطح جهان وجود داره، درسته؟
فیل چمبرز: همینطوره. ایده ی ما اینه که شوراهای ملی رو در هر کشوری که تعداد مناسبی رقابت کننده داشته باشه ایجاد کنیم. برای مثال در حال حاضر شورای ملی در آلمان و استرالیا وجود داره. ما در نظر داریم در دیگر کشورهای جهان همراه با رشد این ورزش، شورا رو برقرار کنیم. این شوراها نمانده ی ورزش در کشورها هستند. افرادی که در این رقابت ها شرکت می کنند عضوی از بدنه ی خاص اون هستند و در نهایت وارد رقابت های جهانی و رنکینگ جهانی میشند. ایده ی ما توزیع اجرای رویدادهای ملی به شوراهای ملی در سراسر جهانه.
- چطور میشه داور شد؟
فیل چمبرز: چهار سطح داوری وجود داره. برای اینکار باید زیر نظر یک داور سطح بالا شروع به امتیازدهی ، و در برگزاری رویدادهای ملی یا محلی شرکت کنید. بعد از اینکه موفق شدید برگه های رقابت کنندگان رو در اون مسابقه امتیازدهی کنید، واجد شرایط سطح یک میشید. بعد می تونید در مسابقات ملی یا بین المللی مجدداً تحت نظارت مقام بالاتر این کار رو انجام بدید. بعد از اینکه تونستید پشت صحنه و همینطور در اتاق مسابقه امتیازدهی و اعلام اون رو انجام دهید و حداقل یک بار این کار رو در مسابقات جهانی بکنید، به سطح دو خواهید رفت. به این ترتیب می تونید داورهای سطح یک رو نظارت کنید و حتی در کشور خودتون شروع به برگزاری مسابقه بکنید. علاوه بر اون، اگر یک رقابت رو در کشور دیگه ای برگزار کنید به سطح سه می رسید. در حال حاضر تنها داور سطح سه جنیفر گودارد از استرالیاست که رقابت های استرالیا، تایلند و مسابقات جهانی کار می کنه. و من هم داور سطح چهار هستم که سایر داورها رو زیر نظر دارم.
- بنابراین اگه من به داور شدن علاقه داشته باشم باید چه کاری انجام بدم؟
فیل چمبرز: یا باید با شورای محلی حافظه تماس بگیرید یا شورای جهانی حافظه. یا می تونید به یک مسابقه بیاید و درخواست بدید که به عنوان داور مشغول بشید و ما به شما آموزش هایی می دیم تا در اون مسابقه کار امتیازدهی رو انجام بدید.
- مسابقات حافظه در دنیا در حال رشده. هرساله مسابقات ملی زیادی برگزار میشه. اما هنوز بازدیدکننده های کمی به این مسابقات میایند. درواقع برای اونها چیزجالبی برای تماشا نیست. برنامه ی شما برای بهبود این وضعیت چیه؟
فیل چمبرز: یکی از برنامه های ما در آینده دخیل کردن تکنولوژیه. به ععنوان مثلا از لپ تاپ ها استفاده کنیم به طوری که هر اطلاعاتی که وارد می کنید به سرعت روی صفحه مشخص بشه. این باعث میشه که راه های بیشتری برای ارائه ی اطلاعات به تماشاگر وجود داشته باشه. یکی از ایده ها رو دومینیک ابراین داد، به این صورت که یک شخصیت انیمیشنی کوچک بذاریم. مثلا یک بن پریدمور کوچک، در یک مسیر حرکت می کنه تا وقتی که وارد مرحله ی اعداد باینری میشه. بنابراین کاراکتر به مسیرش ادامه میده و اگه یه عدد اشتباه رو وارد کنه بلافاصله میافته و باید بلند شه و دوباره به راهش ادامه بده. این مسابقه رو بصری و جذاب تر می کنه. و شما می تونید رقابت کنندگان رو در حین مسابقه با هم مقایسه کنید، و مجبور نیستید منتظر امتیازدهی بمونید. در حین فرایند حفظ کردن چیز زیادی برای تماشا کردن وجود نداره؛ به جز قسمت حفظ سرعتی کارت. درست مثل تماشای یه امتحان می مونه. اما وقتی که تعامل و هیجان رو وارد می کنید، فکر می کنم برای مردم و رسانه ها جذاب باشه. به این ترتیب آسون تر میشه از روند مسابقه مطلع شد.
- با وجود تکنولوژی شانس ایجاد رشته های جدید بیشتر میشه. برای این مورد فکری دارید؟
فیل چمبرز: بله، مطمئناً رشته های جدید می تونند ایجاد بشند. اما باید سیستم های پیش از فناوری رو از نظر تاریخی داشته باشیم. بنابراین رشته های جدید باید جدا از ده رشته ی اصلی مسابقات جهانی باشند. یکی دیگر از چیزهایی که با تکنولوژی به وجود میاد، از بین رفتن موانع جغرافیایه. اطلاعات در مرکز از طریق اینترنت جمع آوری و به تماشاگران نمایش داده میشه. تا زمانی که کسی رو به عنوان داور برای جلوگیری از تقلب داشته باشید، دلیلی نداره که امکان مسابقه دادن فردی در چین با اروپا به طور همزمان فراهم نشه.
- ممنون که وقتت رو در اختیار ما گذاشتی.
آخرین ویرایش: