ArasH--h.p
کاربر تالار
کاربر تالار
ناسا اعلام کرد به شواهدی از وجود آب در سنگ دانههای معدنی روی سطح ماه از یک منبع ناشناخته در اعماق زیر سطح این کره دست یافته است
این یافتهها که توسط مدارگرد هندی چاندرایان -1 به دست آمده نشان دهنده نخستین تشخیص این نوع آب از مدار ماه است.
تحقیقات پیشین روی نمونههای ارسال شده توسط برنامه اکتشافی آپولو، وجود آب ماگمایی را بر روی ماه نشان داده بود.
ناسا طی بیانیهای اعلام کرد: دانشمندان با استفاده از دادههای تجهیزات "نقشه بردار معدن شناسی ماه" (M3) بر روی فضاپیمای چاندرایان -1 سازمان تحقیقات فضایی هند، از راه دور، آب ماگمایی یا همان آبی که منشا آن اعماق درونی ماه است را بر روی سطح تنها قمر زمین شناسایی کردهاند.
تجهیزات M3 دهانه Bullialdus را که در نزدیکی خط استوا ماه قرار دارد، تصویربرداری کرده است.
راشل کلیما، زمین شناس سیارهای در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز گفت: این سنگها که به طور معمول در اعماق سطح قرار دارند، توسط اثری که دهانه Bullialdus را ایجاد کرده است از اعماق به سطح ماه آمدهاند.
وی افزود: در مقایسه با اطراف این دهانه دریافتیم، بخش مرکزی این دهانه حاوی میزان قابل توجهی هیدروکسیل - مولکولی حاوی اتمهای اکسیژن و یک اتم هیدروژن- است؛ این شاهدی است که نشان میدهد سنگهای این دهانه حاوی آب هستند که از اعماق سطح ماه نشات میگیرند.
در سال 2009، تجهیزات M3 نخستین نقشه معدن شناسی از سطح ماه را تهیه کرد و از وجود مولکولهای آب در مناطق قطبی ماه خبر داد.
تصور میشود این آب لایه نازکی است که از برخورد بادهای خورشیدی با سطح ماه ایجاد شده است. دهانه Bullialdus منطقهای با محیط نامساعد برای بادهای خورشیدی است که امکان تولید میزان چشمگیر آب بر روی سطح ماه را فراهم نمیکند.
پیت وردن، مدیر مرکز تحقیقات ایمز ناسا در موفیت فیلد گفت: ماموریتهای مختلف ناسا دادههای مهمی را جمع آوری کرده است که به طور اساسی شناخت ما را از وجود آب بر روی سطح ماه تغییر میدهد
تشخیص آب داخلی ماه از مدار این قمر به آن معناست که دانشمندان میتوانند آزمایش برخی از یافتههای به دست آمده از مطالعات را در محتوای وسیعتری از جمله در مناطقی که بسیار دورتر از مناطق فرود آپولو است آغاز کنند.
سالهای سال محققان معتقد بودند که این سنگها به دست آمده از ماموریت آپولو کاملا خشک هستند و هرگونه آب شناسایی شده در این نمونه ناشی از آلودگی آن به آب زمینی است.
کلیما میگوید اکنون که آب را در ماه با منشا داخلی شناسایی کرده ایم میتواینم این آب را با دیگر ویژگیهای سطح ماه مقایسه کنیم.
به گفته وی این آب ماگمایی داخلی همچنین شواهدی را از فرایندهای آتشفشانی ماه و ترکیبات داخلی آن برای ما فراهم میآورد که به ما کمک میکند به سوالاتی در مورد چگونگی شکل گیری ماه و چگونگی تغییر فرایندهای ماگمایی در زمان خنک شدن آن پاسخ دهیم.
این یافتهها که توسط مدارگرد هندی چاندرایان -1 به دست آمده نشان دهنده نخستین تشخیص این نوع آب از مدار ماه است.
تحقیقات پیشین روی نمونههای ارسال شده توسط برنامه اکتشافی آپولو، وجود آب ماگمایی را بر روی ماه نشان داده بود.
ناسا طی بیانیهای اعلام کرد: دانشمندان با استفاده از دادههای تجهیزات "نقشه بردار معدن شناسی ماه" (M3) بر روی فضاپیمای چاندرایان -1 سازمان تحقیقات فضایی هند، از راه دور، آب ماگمایی یا همان آبی که منشا آن اعماق درونی ماه است را بر روی سطح تنها قمر زمین شناسایی کردهاند.
تجهیزات M3 دهانه Bullialdus را که در نزدیکی خط استوا ماه قرار دارد، تصویربرداری کرده است.
راشل کلیما، زمین شناس سیارهای در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز گفت: این سنگها که به طور معمول در اعماق سطح قرار دارند، توسط اثری که دهانه Bullialdus را ایجاد کرده است از اعماق به سطح ماه آمدهاند.
وی افزود: در مقایسه با اطراف این دهانه دریافتیم، بخش مرکزی این دهانه حاوی میزان قابل توجهی هیدروکسیل - مولکولی حاوی اتمهای اکسیژن و یک اتم هیدروژن- است؛ این شاهدی است که نشان میدهد سنگهای این دهانه حاوی آب هستند که از اعماق سطح ماه نشات میگیرند.
در سال 2009، تجهیزات M3 نخستین نقشه معدن شناسی از سطح ماه را تهیه کرد و از وجود مولکولهای آب در مناطق قطبی ماه خبر داد.
تصور میشود این آب لایه نازکی است که از برخورد بادهای خورشیدی با سطح ماه ایجاد شده است. دهانه Bullialdus منطقهای با محیط نامساعد برای بادهای خورشیدی است که امکان تولید میزان چشمگیر آب بر روی سطح ماه را فراهم نمیکند.
پیت وردن، مدیر مرکز تحقیقات ایمز ناسا در موفیت فیلد گفت: ماموریتهای مختلف ناسا دادههای مهمی را جمع آوری کرده است که به طور اساسی شناخت ما را از وجود آب بر روی سطح ماه تغییر میدهد
تشخیص آب داخلی ماه از مدار این قمر به آن معناست که دانشمندان میتوانند آزمایش برخی از یافتههای به دست آمده از مطالعات را در محتوای وسیعتری از جمله در مناطقی که بسیار دورتر از مناطق فرود آپولو است آغاز کنند.
سالهای سال محققان معتقد بودند که این سنگها به دست آمده از ماموریت آپولو کاملا خشک هستند و هرگونه آب شناسایی شده در این نمونه ناشی از آلودگی آن به آب زمینی است.
کلیما میگوید اکنون که آب را در ماه با منشا داخلی شناسایی کرده ایم میتواینم این آب را با دیگر ویژگیهای سطح ماه مقایسه کنیم.
به گفته وی این آب ماگمایی داخلی همچنین شواهدی را از فرایندهای آتشفشانی ماه و ترکیبات داخلی آن برای ما فراهم میآورد که به ما کمک میکند به سوالاتی در مورد چگونگی شکل گیری ماه و چگونگی تغییر فرایندهای ماگمایی در زمان خنک شدن آن پاسخ دهیم.