M.Bagheri
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
پرشین بکس :
يكي از راهكارهايي كه چند سالي است براي كاهش خطرات ناشي از رانندگي روي سطوح لغزنده در سطح جهان مطرح شده استفاده از آسفالت متخلخل است كه به عنوان نوع جديدي از لايه رويه راه، مطرح شده است. در طول چند دهه اخير، اهميت ساخت و مدرنيزه كردن بزرگراه هاي اصلي و شاهراه ها به دليل افزايش وسايل نقليه، همچنين گسترش ميزان سفرهاي دورن و برون شهري به يكي از دغدغه هاي اصلي مسوولان و ارگان هاي مختلف مرتبط با سيستم هاي حمل و نقل مبدل شده است.
اين موضوع بخصوص در زمستان و به طور كلي در فصول بارندگي با توجه به لغزندگي سطوح، اهميت جدي تري پيدا مي كند.
يكي از راهكارهايي كه چند سالي است براي كاهش خطرات ناشي از رانندگي روي سطوح لغزنده در سطح جهان مطرح شده استفاده از آسفالت متخلخل است كه به عنوان نوع جديدي از لايه رويه راه، مطرح شده است.
توجه به فناوري ساخت اين نوع آسفالت از آنجا اهميت مي يابد كه گفته مي شود ميزان اثرگذاري آسفالت متخلخل در كاهش ميزان تصادفات كاملا محسوس بوده است.
تنها تجربه داخلي، در زمينه تحقيقات ميداني استفاده از آسفالت متخلخل، به اجراي يك قطعه آزمايشي در شمال ايران بر مي گردد.
البته به گفته احمد منصوريان، معاون پژوهشي و رييس بخش روسازي پژوهشكده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي، با توجه به تجارب ساير كشورها و همچنين تجربه موفقيت آميز در كشور، تهيه دستور العمل طراحي، اجرا و نگهداري اين نوع آسفالت در حال تهيه است و انتظار مي رود نسخه اوليه آن در اوايل سال آينده در اختيار مهندسان مشاور و پيمانكاران قرار گيرد.
اين كه ماهيت نسل جديد آسفالت چيست و چه خصوصيتي در آن باعث ايجاد تفاوت هاي اساسي در افزايش ايمني راه ها مي شود موضوعي بود كه به بهانه آن با دكتر منصوريان گفت وگو كرديم.
به طور كلي تمام آسفالت هاي رايج با دانه بندي توپر، داراي سطحي صاف و تقريبا غيرقابل نفوذ هستند كه اين موضوع در هنگام بارندگي، موجب كاهش ايمني وسايل نقليه مي شود .
به هنگام باران به علت كندي زهكشي آب سطحي در رويه هاي آسفالتي رايج ( كه از عرض رويه آسفالتي صورت مي گيرد ) پديده آب لغزي كه به معني تشكيل لايه اي از آب بين لاستيك و جاده است، باعث قطع ارتباط بين آنها مي شود و در اين حالت، مقاومت لغزشي كاهش يافته و كنترل وسيله نقليه مشكل مي شود . مشكل ديگري كه در هنگام بارندگي در رويه هاي متداول اتفاق مي افتد، كاهش ديد حركت و انعكاس نور از رويه جاده است كه مانع ديد و موجب بروز حادثه مي شود.
اين عوامل موجب شد متوليان امور راهسازي در جهان، به سمت استفاده از آسفالت متخلخل كه كاربرد اوليه آن كاهش آب باران موجود از روي رويه هاي فرودگاه ها بود، متمايل شوند.
آسفالت متخلخل دقيقا چيست؟
آسفالت متخلخل، در واقع يك نوع مخلوط آسفالتي با دانه بندي گسسته است كه پس از تراكم، داراي درصد فضاي خالي زيادي (تقريبا بيشتر از 20 درصد) مي شود. اين درصد زياد فضاي خالي، شبكه اي از مجاري را در جسم مخلوط آسفالتي پديد مي آورد كه زهكشي و تخليه آب به سمت شانه هاي راه را عملي مي كند.
وجود اين فضاهاي خالي چه ويژگي هاي خاصي را به بافت آسفالت مي دهد؟
مزيت اصلي استفاده از اين نوع مخلوط آسفالتي، تخليه سريع آب از رويه جاده، كاهش آب لغزي و افزايش ايمني وسايل نقليه است. با زهكشي آب از ميان منافذ مخلوط آسفالتي به جاي عرض رويه، ضريب اصطكاك بين تاير وسيله نقليه و رويه آسفالتي در حد مطلوب حفظ خواهد شد. همچنين مخلوط آسفالتي متخلخل، پاشش آب را كاهش مي دهد و قابليت ديد در شب و امكان مشاهده نوار خط كشي را بهبود مي بخشد كه همه اين عوامل در افزايش ايمني موثر است. يكي ديگر از مزاياي آسفالت متخلخل نسبت به آسفالت معمولي، كاهش صداي ناشي از عبور وسايل نقليه از روي راه است.
در كنار اين مزايا تاكنون چه محدوديت ها يا مشكلاتي مانع از گسترش استفاده از اين آسفالت ها شده است؟
در كنار اين مزايا بايد به مواردي از جمله بالا بودن هزينه هاي ساخت آسفالت متخلخل به دليل نياز به مصالح با مقاومت بالا در مقابل سايش و شكستگي، قير اصلاح شده و همچنين نياز به يك لايه آب بندي شده در زير لايه آسفالت متخلخل اشاره كرد. عامل ديگري كه موجب تفاوت در هزينه هاي آسفالت متخلخل و مخلوط هاي معمولي مي شود، نگهداري گران تر آسفالت متخلخل است. هزينه تعميرات اين نوع آسفالت، معمولا بيشتر از نگهداري آسفالت معمولي است؛ زيرا لازم است كه فرآيند نگهداري آسفالت متخلخل به نحوي انجام شود تا خصوصيت زهكشي آن از دست نرود. علاوه بر اين، در زمستان در روي آسفالت متخلخل، نمك بيشتري مورد نياز است و اين مساله هزينه نگهداري زمستاني را افزايش مي دهد. علي رغم اين موارد و با توجه به اهميت ايمني عبور و مرور وسايل نقليه و هزينه اقتصادي و اجتماعي كه تصادفات به جوامع وارد مي كند، استفاده از اين نوع آسفالت در كشورهاي مختلف با استقبال مواجه شده است.
به استقبال از اين نوع آسفالت ها با توجه به خصوصيات متفاوتشان اشاره كرديد. اما چه زماني براي اولين بار استفاده از آنها در جهان مطرح شده است؟
سابقه استفاده از آسفالت متخلخل در راه، به حدود 40 سال پيش يعني اواخر دهه 1970 و اوايل دهه 1980 ميلادي برمي گردد و كشور هاي هلند، اسپانيا، سوئيس، اتريش و فرانسه، از جمله كشورهاي پيشگام در اين زمينه بوده اند.
در كشور ما چطور؟ آيا اين نوع آسفالت ها تاكنون در فاز عملي مورد استفاده قرار گرفته اند؟
تنها تجربه داخلي، در زمينه تحقيقات ميداني استفاده از آسفالت متخلخل، اجراي يك قطعه آزمايشي در شمال ايران، در بزرگراه آمل ـ بابل مي باشد كه در ارديبهشت سال 1383 اجرا شده است.
پژوهشكده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي، در راستاي بومي سازي استفاده از آسفالت متخلخل، در سال 1386 اقدام به انجام يك پروژه پژوهشي در اين زمينه كرد. در گام هاي ابتدايي اين تحقيق، به بررسي مباني نظري و تجارب ساير كشورها در زمينه استفاده از آسفالت متخلخل پرداخته شد. از آنجا كه براي رفع ابهامات در زمينه استفاده از آسفالت متخلخل لازم بود تا علاوه بر مطالعات تئوريك و كارهاي آزمايشگاهي، عملكرد ميداني (جاده اي) مخلوط آسفالتي متخلخل نيز مورد ارزيابي قرار گيرد، در سال 1389 اجراي ميداني آسفالت متخلخل در دستوركار پژوهشكده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي قرار گرفت. در واقع، نتايج به دست آمده از اين تحقيقات ميداني، مي تواند مكمل و كنترل كننده نتايج تحقيقاتي باشد كه از طريق مطالعات كتابخانه اي و آزمايشگاهي به دست آمده است.
براي بررسي ميداني آسفالت متخلخل، با توجه به مهم ترين كاربرد اين نوع آسفالت (زهكشي آب هاي سطحي)، انتخاب يكي از استان هاي شمالي كشور به دليل شرايط آب و هوايي و بارش زياد، در دستوركار قرار گرفت. در ادامه با توجه به مذاكرات انجام شده با مسوولان اداره كل راه و ترابري استان مازندران و تشريح اهداف موضوع، قطعه اي از محور ساري ـ قائمشهر (كيلومتر 10 از قائمشهر به ساري، به طول 1500 متر و عرض 11 متر) انتخاب شد. اين راه به صورت 4 خطه جدا شده (بزرگراه)، با ترافيك عبوري سنگين و با حجم زياد، در غرب شهر ساري واقع شده است. پس از انتخاب محور، هماهنگي هاي لازم با پيمانكار و آزمايشگاه فني و مكانيك خاك استان نيز به عنوان متولي انجام آزمايش ها انجام شد. علاوه بر قطعه آزمايشي آسفالت متخلخل، يك قطعه آسفالت معمولي نيز به عنوان قطعه شاهد اجرا شد.
تا اينجا متوجه شديم استفاده از آسفالت هاي متخلخل براي بسياري از مناطق لازم يا حتي ضروري است. اما اين نوع آسفالت چه تركيباتي دارد و چگونه ساخته مي شود؟
در تجربه اي كه ما داشتيم در شمال كشور براي تهيه مخلوط آسفالتي متخلخل، از قير اصلاح شده با طبقه عملكردي pg64-22 براساس شرايط آب و هوايي منطقه و ترافيك محور استفاده كرديم. همچنين با توجه به ترافيك سنگين محور مذكور، در تهيه آسفالت متخلخل از الياف سلولزي به همراه پودر سنگ آهك استفاده شد و سپس مخلوط آسفالت متخلخل توليد شده در كارخانه آسفالت، به محل پروژه حمل و توسط دستگاه فينيشر پخش شد. اجراي آسفالت متخلخل در سه رديف طولي، به ضخامت چهار سانتي متر انجام گرفت و غلتك هاي چرخ فلزي استاتيكي براي تراكم مخلوط آسفالتي متخلخل مورد استفاده قرار گرفت. به منظور جلوگيري از سرد شدگي سريع مخلوط آسفالت متخلخل، سعي بر اين بود تا فاصله بين غلتك و فينيشر از 15 متر بيشتر نباشد.
به منظور كنترل كيفيت آسفالت متخلخل اجرا شده، آزمايش هاي آزمايشگاهي و ميداني (آزمايش نفوذپذيري، آزمايش صوت و آزمايش مقاومت لغزشي) صورت پذيرفت كه مقايسه نتايج آزمايش ها با استانداردهاي جهاني، نشان داد آسفالت اجرا شده داراي قابليت هاي مورد انتظار بوده است.
آيا براي گسترش استفاده از اين آسفالت ها برنامه اي داريد؟
پژوهشكده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي، با توجه به تجارب ساير كشورها و همچنين تجربه موفقيت آميز اجراي ميداني آسفالت متخلخل در شمال كشور، در حال تهيه دستور العمل طراحي، اجرا و نگهداري اين نوع آسفالت است كه انتظار مي رود نسخه اوليه آن در اوايل سال آتي در اختيار مهندسان مشاور و پيمانكاران قرار گيرد.
سرمايه هنگفتي كه در بخش روسازي صنعت حمل و نقل كشور هزينه مي شود، نيازمند نگهداري، مديريت و هدايت مدبرانه در جهت بهره برداري بهينه از آن است. با عنايت به تجارب موفق كشورهاي توسعه يافته مبني بر اختصاص بخش قابل توجهي از بودجه سالانه به امر تحقيق و پژوهش در زمينه روسازي، يكي از راهكارهاي موثر براي كاهش هزينه هاي سالانه و همچنين افزايش كيفيت محصولات و مديريت صحيح اين سرمايه ها، استفاده عملي از پژوهش هاي مراكز تحقيقاتي است.
منبع : جام جم
يكي از راهكارهايي كه چند سالي است براي كاهش خطرات ناشي از رانندگي روي سطوح لغزنده در سطح جهان مطرح شده استفاده از آسفالت متخلخل است كه به عنوان نوع جديدي از لايه رويه راه، مطرح شده است. در طول چند دهه اخير، اهميت ساخت و مدرنيزه كردن بزرگراه هاي اصلي و شاهراه ها به دليل افزايش وسايل نقليه، همچنين گسترش ميزان سفرهاي دورن و برون شهري به يكي از دغدغه هاي اصلي مسوولان و ارگان هاي مختلف مرتبط با سيستم هاي حمل و نقل مبدل شده است.
اين موضوع بخصوص در زمستان و به طور كلي در فصول بارندگي با توجه به لغزندگي سطوح، اهميت جدي تري پيدا مي كند.
يكي از راهكارهايي كه چند سالي است براي كاهش خطرات ناشي از رانندگي روي سطوح لغزنده در سطح جهان مطرح شده استفاده از آسفالت متخلخل است كه به عنوان نوع جديدي از لايه رويه راه، مطرح شده است.
توجه به فناوري ساخت اين نوع آسفالت از آنجا اهميت مي يابد كه گفته مي شود ميزان اثرگذاري آسفالت متخلخل در كاهش ميزان تصادفات كاملا محسوس بوده است.
تنها تجربه داخلي، در زمينه تحقيقات ميداني استفاده از آسفالت متخلخل، به اجراي يك قطعه آزمايشي در شمال ايران بر مي گردد.
البته به گفته احمد منصوريان، معاون پژوهشي و رييس بخش روسازي پژوهشكده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي، با توجه به تجارب ساير كشورها و همچنين تجربه موفقيت آميز در كشور، تهيه دستور العمل طراحي، اجرا و نگهداري اين نوع آسفالت در حال تهيه است و انتظار مي رود نسخه اوليه آن در اوايل سال آينده در اختيار مهندسان مشاور و پيمانكاران قرار گيرد.
اين كه ماهيت نسل جديد آسفالت چيست و چه خصوصيتي در آن باعث ايجاد تفاوت هاي اساسي در افزايش ايمني راه ها مي شود موضوعي بود كه به بهانه آن با دكتر منصوريان گفت وگو كرديم.
وجود چه مشكلاتي در آسفالت هاي رايج باعث شدند تا به فكر توليد آسفالت متخلخل بيفتيد؟به طور كلي تمام آسفالت هاي رايج با دانه بندي توپر، داراي سطحي صاف و تقريبا غيرقابل نفوذ هستند كه اين موضوع در هنگام بارندگي، موجب كاهش ايمني وسايل نقليه مي شود .
به هنگام باران به علت كندي زهكشي آب سطحي در رويه هاي آسفالتي رايج ( كه از عرض رويه آسفالتي صورت مي گيرد ) پديده آب لغزي كه به معني تشكيل لايه اي از آب بين لاستيك و جاده است، باعث قطع ارتباط بين آنها مي شود و در اين حالت، مقاومت لغزشي كاهش يافته و كنترل وسيله نقليه مشكل مي شود . مشكل ديگري كه در هنگام بارندگي در رويه هاي متداول اتفاق مي افتد، كاهش ديد حركت و انعكاس نور از رويه جاده است كه مانع ديد و موجب بروز حادثه مي شود.
اين عوامل موجب شد متوليان امور راهسازي در جهان، به سمت استفاده از آسفالت متخلخل كه كاربرد اوليه آن كاهش آب باران موجود از روي رويه هاي فرودگاه ها بود، متمايل شوند.
آسفالت متخلخل دقيقا چيست؟
آسفالت متخلخل، در واقع يك نوع مخلوط آسفالتي با دانه بندي گسسته است كه پس از تراكم، داراي درصد فضاي خالي زيادي (تقريبا بيشتر از 20 درصد) مي شود. اين درصد زياد فضاي خالي، شبكه اي از مجاري را در جسم مخلوط آسفالتي پديد مي آورد كه زهكشي و تخليه آب به سمت شانه هاي راه را عملي مي كند.
وجود اين فضاهاي خالي چه ويژگي هاي خاصي را به بافت آسفالت مي دهد؟
مزيت اصلي استفاده از اين نوع مخلوط آسفالتي، تخليه سريع آب از رويه جاده، كاهش آب لغزي و افزايش ايمني وسايل نقليه است. با زهكشي آب از ميان منافذ مخلوط آسفالتي به جاي عرض رويه، ضريب اصطكاك بين تاير وسيله نقليه و رويه آسفالتي در حد مطلوب حفظ خواهد شد. همچنين مخلوط آسفالتي متخلخل، پاشش آب را كاهش مي دهد و قابليت ديد در شب و امكان مشاهده نوار خط كشي را بهبود مي بخشد كه همه اين عوامل در افزايش ايمني موثر است. يكي ديگر از مزاياي آسفالت متخلخل نسبت به آسفالت معمولي، كاهش صداي ناشي از عبور وسايل نقليه از روي راه است.
در كنار اين مزايا تاكنون چه محدوديت ها يا مشكلاتي مانع از گسترش استفاده از اين آسفالت ها شده است؟
در كنار اين مزايا بايد به مواردي از جمله بالا بودن هزينه هاي ساخت آسفالت متخلخل به دليل نياز به مصالح با مقاومت بالا در مقابل سايش و شكستگي، قير اصلاح شده و همچنين نياز به يك لايه آب بندي شده در زير لايه آسفالت متخلخل اشاره كرد. عامل ديگري كه موجب تفاوت در هزينه هاي آسفالت متخلخل و مخلوط هاي معمولي مي شود، نگهداري گران تر آسفالت متخلخل است. هزينه تعميرات اين نوع آسفالت، معمولا بيشتر از نگهداري آسفالت معمولي است؛ زيرا لازم است كه فرآيند نگهداري آسفالت متخلخل به نحوي انجام شود تا خصوصيت زهكشي آن از دست نرود. علاوه بر اين، در زمستان در روي آسفالت متخلخل، نمك بيشتري مورد نياز است و اين مساله هزينه نگهداري زمستاني را افزايش مي دهد. علي رغم اين موارد و با توجه به اهميت ايمني عبور و مرور وسايل نقليه و هزينه اقتصادي و اجتماعي كه تصادفات به جوامع وارد مي كند، استفاده از اين نوع آسفالت در كشورهاي مختلف با استقبال مواجه شده است.
به استقبال از اين نوع آسفالت ها با توجه به خصوصيات متفاوتشان اشاره كرديد. اما چه زماني براي اولين بار استفاده از آنها در جهان مطرح شده است؟
سابقه استفاده از آسفالت متخلخل در راه، به حدود 40 سال پيش يعني اواخر دهه 1970 و اوايل دهه 1980 ميلادي برمي گردد و كشور هاي هلند، اسپانيا، سوئيس، اتريش و فرانسه، از جمله كشورهاي پيشگام در اين زمينه بوده اند.
منصوريان: لازم به ذكر است سرمايه هنگفتي كه در بخش روسازي صنعت حمل و نقل كشور هزينه مي شود، نيازمند نگهداري، مديريت و هدايت مدبرانه در جهت بهره برداري بهينه از آن است
اگرچه از زمان به رسميت شناخته شدن آسفالت متخلخل به عنوان يكي از راهكارهاي كاهش پيامد هاي منفي ناشي از بارش روي سطح راه، زمان قابل ملاحظه اي گذشته است، ولي در ايران، به دلايلي از جمله عدم آشنايي كافي عوامل اجرايي و وجود بعضي ابهامات، استفاده از اين محصولات كمتر مورد توجه قرار گرفته است. اين در حالي است كه با تحقيقات كتابخانه اي، آزمايشگاهي و ميداني، مي توان از فناوري هاي جديد كه در حاشيه قرار گرفته اند يا توجه زيادي به آنها نمي شود، در فعاليت هاي عمراني استفاده كرد و به عنوان يك گزينه در كنار ساير راه حل هايي كه همگي از نظر فني قابل قبول هستند، ارزيابي اقتصادي انجام داد.در كشور ما چطور؟ آيا اين نوع آسفالت ها تاكنون در فاز عملي مورد استفاده قرار گرفته اند؟
تنها تجربه داخلي، در زمينه تحقيقات ميداني استفاده از آسفالت متخلخل، اجراي يك قطعه آزمايشي در شمال ايران، در بزرگراه آمل ـ بابل مي باشد كه در ارديبهشت سال 1383 اجرا شده است.
پژوهشكده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي، در راستاي بومي سازي استفاده از آسفالت متخلخل، در سال 1386 اقدام به انجام يك پروژه پژوهشي در اين زمينه كرد. در گام هاي ابتدايي اين تحقيق، به بررسي مباني نظري و تجارب ساير كشورها در زمينه استفاده از آسفالت متخلخل پرداخته شد. از آنجا كه براي رفع ابهامات در زمينه استفاده از آسفالت متخلخل لازم بود تا علاوه بر مطالعات تئوريك و كارهاي آزمايشگاهي، عملكرد ميداني (جاده اي) مخلوط آسفالتي متخلخل نيز مورد ارزيابي قرار گيرد، در سال 1389 اجراي ميداني آسفالت متخلخل در دستوركار پژوهشكده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي قرار گرفت. در واقع، نتايج به دست آمده از اين تحقيقات ميداني، مي تواند مكمل و كنترل كننده نتايج تحقيقاتي باشد كه از طريق مطالعات كتابخانه اي و آزمايشگاهي به دست آمده است.
براي بررسي ميداني آسفالت متخلخل، با توجه به مهم ترين كاربرد اين نوع آسفالت (زهكشي آب هاي سطحي)، انتخاب يكي از استان هاي شمالي كشور به دليل شرايط آب و هوايي و بارش زياد، در دستوركار قرار گرفت. در ادامه با توجه به مذاكرات انجام شده با مسوولان اداره كل راه و ترابري استان مازندران و تشريح اهداف موضوع، قطعه اي از محور ساري ـ قائمشهر (كيلومتر 10 از قائمشهر به ساري، به طول 1500 متر و عرض 11 متر) انتخاب شد. اين راه به صورت 4 خطه جدا شده (بزرگراه)، با ترافيك عبوري سنگين و با حجم زياد، در غرب شهر ساري واقع شده است. پس از انتخاب محور، هماهنگي هاي لازم با پيمانكار و آزمايشگاه فني و مكانيك خاك استان نيز به عنوان متولي انجام آزمايش ها انجام شد. علاوه بر قطعه آزمايشي آسفالت متخلخل، يك قطعه آسفالت معمولي نيز به عنوان قطعه شاهد اجرا شد.
تا اينجا متوجه شديم استفاده از آسفالت هاي متخلخل براي بسياري از مناطق لازم يا حتي ضروري است. اما اين نوع آسفالت چه تركيباتي دارد و چگونه ساخته مي شود؟
در تجربه اي كه ما داشتيم در شمال كشور براي تهيه مخلوط آسفالتي متخلخل، از قير اصلاح شده با طبقه عملكردي pg64-22 براساس شرايط آب و هوايي منطقه و ترافيك محور استفاده كرديم. همچنين با توجه به ترافيك سنگين محور مذكور، در تهيه آسفالت متخلخل از الياف سلولزي به همراه پودر سنگ آهك استفاده شد و سپس مخلوط آسفالت متخلخل توليد شده در كارخانه آسفالت، به محل پروژه حمل و توسط دستگاه فينيشر پخش شد. اجراي آسفالت متخلخل در سه رديف طولي، به ضخامت چهار سانتي متر انجام گرفت و غلتك هاي چرخ فلزي استاتيكي براي تراكم مخلوط آسفالتي متخلخل مورد استفاده قرار گرفت. به منظور جلوگيري از سرد شدگي سريع مخلوط آسفالت متخلخل، سعي بر اين بود تا فاصله بين غلتك و فينيشر از 15 متر بيشتر نباشد.
به منظور كنترل كيفيت آسفالت متخلخل اجرا شده، آزمايش هاي آزمايشگاهي و ميداني (آزمايش نفوذپذيري، آزمايش صوت و آزمايش مقاومت لغزشي) صورت پذيرفت كه مقايسه نتايج آزمايش ها با استانداردهاي جهاني، نشان داد آسفالت اجرا شده داراي قابليت هاي مورد انتظار بوده است.
آيا براي گسترش استفاده از اين آسفالت ها برنامه اي داريد؟
پژوهشكده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي، با توجه به تجارب ساير كشورها و همچنين تجربه موفقيت آميز اجراي ميداني آسفالت متخلخل در شمال كشور، در حال تهيه دستور العمل طراحي، اجرا و نگهداري اين نوع آسفالت است كه انتظار مي رود نسخه اوليه آن در اوايل سال آتي در اختيار مهندسان مشاور و پيمانكاران قرار گيرد.
سرمايه هنگفتي كه در بخش روسازي صنعت حمل و نقل كشور هزينه مي شود، نيازمند نگهداري، مديريت و هدايت مدبرانه در جهت بهره برداري بهينه از آن است. با عنايت به تجارب موفق كشورهاي توسعه يافته مبني بر اختصاص بخش قابل توجهي از بودجه سالانه به امر تحقيق و پژوهش در زمينه روسازي، يكي از راهكارهاي موثر براي كاهش هزينه هاي سالانه و همچنين افزايش كيفيت محصولات و مديريت صحيح اين سرمايه ها، استفاده عملي از پژوهش هاي مراكز تحقيقاتي است.
بهاره صفوي - گروه دانش
منبع : جام جم