آیا در دین مسیحیت نماز و قبله وجود دارد؟

ARIANA

ARIANA

پدر جد تالار !
مدیر بازنشسته
در این آیه حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ پس از بیان این که فرستاده خداست و کتاب آسمانی به او داده شده از میان برنامه ها، توصیه به نماز و زکات را مطرح می کنند.
آنهم با بیان، مادامی که زنده باشم و این به خاطر اهمیّت فوق العاده این دو برنامه است چرا که این دو، رمز ارتباط خالق و خلق است. در تفسیر این آیه آمده است: این آیه دلالت دارد به این که نماز و زکات و نیکی به پدر و مادر بر امّت های گذشته واجب بوده است، پس حکمش ثابت می باشد و در هیچ شریعتی امر به آن نسخ نشده است.[۲]این آیه به خوبی مؤیّد این مطلب می باشد که در شریعت آسمانی حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ نماز و اقامه آن، از واجبات می باشد که در شریعت آسمانی حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ نماز و اقامه آن، از واجبات مهمّی بوده که از طرف خداوند از ابتدای تولّد به آن حضرت توصیه شده بود و مادرش حضرت مریم ـ علیه السلام ـ هم از طرف فرشتگان امر به اقامه نماز شده بود. چنانچه از جمله پندهای حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ در انجیل است: «به حقّ برایتان می گویم، چیزی بالاتر از نظر شرافت اخروی و یاری کننده تر بر حوادث دنیوی از نماز همیشگی نیست و چیزی نزدیک تر از آن به خداوند رحمان نیست، پس مداومت بر آن نمایید و آن را زیاد بشمرید. و هر کار شایسته ای نزدیک می کند (ما را) به خدا پس نماز به سوی او نزدیک کننده تر است و برگزیده تر در نزد اوست.»[3]
در قاموس کتاب مقدّس در بخشی تحت عنوان نماز آمده است که (نماز از جمله واجبات دینیّه همه روز تمام ملل و مذاهب است چه به صورت منفرد و چه به صورت جماعت، و مقصود از نماز، گفتگو کردن و صحبت داشتن با خدا و خواستن احتیاجات و اظهار تشکّر و امتنان برای الطاف و مراحم حق تعالی می باشد.»[4]در قاموس کتاب مقّدس می خوانیم «روح القدس وضع و طور و طرز نماز را به ما می آموزد و جمیع انبیاء و مؤمنین و مقدّسین سلف برای نماز و دعا مشهور بوده اند. از جمله حضرت ابراهیم ـ علیه السلام ـ و موسی و یوشع و سموئیل و داود، چنانچه از تمام مزامیز، آن چنان واضح می گردد و بسیاری از اوقات، منجی ما منفردا برای دعا و نماز در صحراها می رفت.»[5]
همچنین در قاموس کتاب مقدّس در مورد فایده نماز آمده است. «فایده دعا و نماز متنّبه ساختن قوی و منوّر نمودن قلوب و ضمایر و سبب ترغیب و استحکام اعتماد و توکّل بر حضرت خالق و قادر کلّ می باشد به طوری که از آن پس امکان دارد و استدعاها و در خواست ها و تضرعات ما را مرحمت فرماید. امّا نماز خانگی که عبارت از نماز جماعتی اهل خانه باشد، سبب استحکام و تقویت و تسلّط والدین و حفظ نظامات خانوادگی شده حقایق دینی را در قلوب اطفال غرس می نماید.»[6]
مسیحیان در کنیسه هاشان کتاب مخصوص برای نماز دارند و بر حسب آن چه در آن مکتوب است نماز باید بخوانند و امّا درباره نماز ارتجالی (فرادی) که شخص مصلّی به خودی خود نماز کند این است که افکار و استدعاهای مخصوص خود را به نوع مخصوص در حضور خالق خود می آورد و البتّه در این صورت با اختلاف ظروف و حرارت نفس مصلّی، تفاوت کلّی خواهد داشت و به هیچ وجه مقیّد به قیود مخصوصه نخواهد بود. طبق معتقدات اینان، مراعات اوقات معینّه برای نماز خالی از اهمیّت نخواهد بود، چنان که یهود در ساعت سوم و ششم و نهم روز و ساعت اوّل شب و آخر شب و وقت تناول طعام نماز می گزارد. و بلندترین نمازی که مسیح به جا می آورد و نسبت به سایر نمازها اهمیّتش بیشتر است همان نماز آخری است که حضرتش با شاگردان و به جهت شاگردان خود بجا آورد که به سه قسم تقسیم می شود. اوّل دعا به جهت خودش فی نفسه، دوم دعائی که به جهت محافظت شاگردان خود فرمود، سوم دعا به جهت مؤمنین که از آن وقت تا آخر الزمان ایمان خواهند آورد.[۷]

شكل و طرز خواندن نماز در اديان مسيحي و يهودي و ساير اديان آسماني چگونه است؟ آيا خواندن نماز در اين اديان واجب است؟

آنچه از بعضي آيات و روايات به نظر مي آيد اين مطلب است كه هر شريعت آسماني ، عبادتي را براي ارتباط بين پيروان آن دين و خداي آفريدگار ، بر ايشان واجب كرده است .
در آية 55 سورة مريم مي خوانيم كه حضرت اسماعيل فرزندانش را به نماز و دادن زكات امر مي كرد . ( و كان يامر اهله بالصلاه و الزكاه و كان عند ربه مرضيا ) و يا در روايتي نقل شده است كه لقمان فرزندش را به خواندن نماز جماعت سفارش كرده است گرچه روي نيزه باشد كه اين امر فرع بر وجود عبادتي به عنوان نماز است . در حديثي ديگر نيز از پيغمبر اسلام(ص) نقل شده است كه ايشان نماز را راه و روش پيغمبران دانسته اند.
پس آنچه از اين بحث به دست مي آيد اين مطلب مي باشد كه در تمام اديان الهي دستور العمل هايي براي بندگي و عبادت خداوند، كه به آنها احكام يا شرعيّات گفته مي شود وجود دارد، هر چند از حيث كيفيّت و كميّت متفاوت بوده اند و از جمله آن احكام، نماز و روزه است كه از قوانين شرعي اديان الهي محسوب مي شوند. امّا در رابطه با چگونگي و كميّت نماز و روزه دين يهود بايد گفت: نماز و روزه در آيين يهود همانند دين مقدّس اسلام نيست، كه به صورت مفصّل در كتب فقهي و حديثي مسلمانان ذكر شده است، بلكه در كتب يهوديان و مسلماناني كه در رابطه با احكام و شرعيّات يهود تحقيقاتي انجام داده اند به صورت خلاصه و بدون اشاره به جزئيّات ذكر گرديده است كه به آنها اشاره مي شود:
نماز: اكثر نويسندگاني كه به احكام دين يهود پرداخته اند، فقط به اين جمله اكتفا كرده اند كه، يهوديها روزي سه بار نماز مي خوانند ولي اينكه چگونه و چه زماني، اشاره نكرده اند. امّا نويسندگان يهودي در بعضي از كتب خود به چگونگي و اوقات آن پرداخته اند كه به قرار زير مي باشد:
براي هر فرد يهودي لازم است كه روزي سه نوبت نماز بخواند: الف: نماز اوّل يا نماز سحري (شحريت) از سحرگاه تا طلوع خورشيد خوانده مي شود.
در اين نماز دست دعا به سوي خداوند يكتا دراز شده و از او مي خواهند كه به آنها سلامتي و روزي و عقل و فهم عطا كند. ب: نماز دوّم (مينها) از بعد از ظهر تا پيش از غروب خورشيد خوانده مي شود .
ج: نماز سوّم ( عربيت) كه بعد از غروب آفتاب تا نيمة شب خوانده مي شود. اين سه نماز از نمازهاي روزانة يهوديان است.
امّا نمازهايي هم هست كه در روزها و اعياد مخصوص مي خوانند. مانند نماز (سوسف) كه در روزهاي شنبه و اعياد ديني كه بعد از نماز سحر با خواندن فصلي از تورات آن را بجا مي آورند.و براي نمازهاي خود شرايطي هم ذكر مي كنند كه در موقع خواندن نماز اين شرايط بايد رعايت شود:
1. اذكار مخصوص در نماز بايد بدون فاصله گفته شود. 2. هنگام خواندن نماز بايد پاها به هم چسبيده شود و چشمها به پائين نگاه كند يا به كتابي كه در دست دارد.
3. اگر كتابي در دست ندارد بايد دستها را روي پائين سينه روي هم بگذارد. 4. به چيزي يا به كسي تكيه نكند. و از جلو او كسي عبور نكند.
5. نه سلام دهد و نه جواب سلام و غير اينها. و مي گويند هر نمازي مورد قبول خداوند است ولي بهتر است كه نماز به صورت جماعت خوانده شود و در جماعت بايد حداقل ده مرد عاقل يهودي حضور داشته باشند، و بعضي از نمازها را فقط با جماعت مي خوانند كه غير از نمازهاي يوميه است.
اما در مسيحيت ، دينداران تابع احكام ، آداب و فرائض خاصِ مذهبي نيستند . در كتاب مقدس ايشان مراسمي تحت عنوان نماز وجود ندارد ، درست است كه واژة نماز 9 بار در آن تكرار شده ولي در جايي از اين كتاب به چگونگي اجراي آن اشاره نشده است .ايشان مدعي آنند كه در گفت و شنودهاي خود با خدا ، كتاب مقدس را كه به تمامه ، الهام از خداست با هدايت روح خدا مطالعه مي كنند و خدا نيز با ايشان صحبت مي كند و بدين وسيله با خدا مشاركت روحي دارند .
ايشان اين فعاليت عبادي خويش را دعا مي دانند كه در كتاب مقدس 342 بار به اين واژه اشاره شده است .در دعاي خويش به سه موضوع توجه دارند :
1- ستايش و پرستش و شكرگزاري خدا.2- اعتراف به گناهان دانسته با دلي فروتن و توبه كار.
3- دعا و شفاعت به نام مسيح براي انسان هاي گمگشته و نجات يافته . . محمدي ري شهري ، محمد ، ميزان الحكمه ،دارالحديث ، ج 7، ص 4130.. همان ، ص 3092.
. آل اسحاق، مذاهب و اديان، انتشارات حوزة علمية. 1357 شمسي، جلد 1، صفحه 225.. فرهنگ و بينش يهود (مقطع ابتدائي و متوسطه)، ناشر: تعليمات ديني كليميان، 1382 شمسي، تهران
. شرعيّات يهود، به اهتمام: هارا، يديديا، آذر حيان، بي نا، و بي تا، صفحه 22 و 25.. يك بار در كتاب نحميا باب 11 آيه 17 و 8 بار هم در عهد جديد

 
آخرین ویرایش:
متن زیبا برای فرزند پسر - متن زیبا برای فرزند دختر - متن ادبی درباره برادر - کابل شارژر سامسونگ- خرید قاب گوشی- جواب آمیرزا- اسکرین شات سامسونگ - فلش کردن گوشی - اروس دیجیتال - قاب گوشی A54 - قاب گوشی s23 ultra -
بالا