senda
Just Music
مدیر بازنشسته
|
| ۲۰ اکتبر ۱۹۵۷ میلادی |
| تونس |
| جاز |
| بربط |
| ترکیب موسیقی کلاسیک عربی با جاز |
انور براهم یا اَنوَر ابراهیم (زاده ۲۰ اکتبر ۱۹۵۷) نوازنده تونسی است که ساز بربط (عود) را وارد سبکهای جاز و عصر نو کردهاست. عمده شهرت وی به دلیل نوآوری در ترکیب موسیقی سنتی و کلاسیک عربی با موسیقی جاز است.
محتویات
زندگی
انور به تشویق پدرش از ده سالگی به یادگیری عود در مدرسه ملی موسیقی تونس و نزد استاد مجرب علی سریتی پرداخت و در پانزده سالگی با ارکسترهای محلی همکاری کرد. در شروع کار تمرکز او روی موسیقی عربی بود و به تدریج از المانهای سبکهای دیگر مانند جاز و نیوایج نیز استفاده کرد.
انور براهم از سن پانزده سالگی در ارکسترهای محلی و کوچکتر می نواخت، در هجده سالگی تصمیم گرفت تا موزیک را به عنوان حرفه اصلی خود انتخاب کند. در همان زمان، آموزش خصوصی موسیقی سنتی و کلاسیک را نزد علی سریتی آغاز کرد.
در سنین نوجوانی او به همنوازی در مجالس شادی و عروسی پرداخت. موسیقی سنتی عربی بیشتر برای سرگرمی و مراسم شادی و عروسی در نظر گرفته میشد. این همنوازی دیگر رضایتبخش او نبود. بنابراین او شروع به نوشتن چندین قطعه کرد و کنسرتهای تکنوازی ترتیب داد که مورد توجه مردم و رسانهها قرار گرفت. وی توانست با سعی در آمیختگی کیفیتها و اِلمانهای مشرق و مغرب مخصوص به موسیقی عرب و با یک دید غیر نوستالژیک شرقی و در عین حال امروزی، موزیک منحصربهفرد خود را بیافریند.
موسیقی
در سال ۱۹۸۱علاقهی او به تجربههای جدید در زمینه موسیقی مدرن باعث سفر به پاریس برای ملاقات با نوازندگان بیشمار فرانسوی شد که این سفر چهار سال به طول انجامید. او در پاریس موفق به ساختن قطعاتی برای تئاتر و سینمای تونس شد. از جمله این آثار میتوان به موسیقی متن یک نمایش رقص باله اثر موریس بژار و موسیقی متن فیلم "هانا" به کارگردانی کوستا گاوراس اشاره کرد.
او در سال ۱۹۸۵ به تونس بازگشت. دعوت به فستیوال کارتاگو سبب آشنایی او با نوازندگان جاز فرانسوی، ترک و تونسی شد و با همین افراد پروژه ۸۵ را آغاز کرد، پروژهای که جایزه ملی موزیک تونس را نصیب او کرد.
او در سالهای بعد نیز همواره در پروژههای مختلفی شرکت داشت و همین امر وی را به ریشههای موسیقیاییش بازگرداند. براهم مدتی با یک گروه کوچک و بر روی یک تخت با ساختار اصلی و سنتی موسیقی عربی کار کرد.تختی که بر آن یک ارکستر موزیک سنتی متشکل از سولیستها، تکنوازان و بداهه نوازان نشسته و می نواختند.او بدین طریق قصد داشت صمیمیت موزیک مجلسی عرب را زنده نگاه دارد و توانست در سال ۱۹۸۸ در فستیوال کارتاگواز این بابت باز یک موفقیت بزرگ دیگر کسب کند.
او طی سفری به کانادا و امریکا با مانفرد ایشر تهیهکننده نشر موسیقی EMC، که در ارائه کارهای نو و آوانگار جاز و نیوایج شهرت داشت، آشنا شد که نتیجهی آن چندین آلبوم مشترک بود. اولین آلبوم مشترک در سال ۱۹۹۱ با همکاری نوازندگانی از کشور ترکیه چون شبیر سلمی و لاسر حسنی به بازار آمد. آلبوم دومش با بارباروس ارکوز نوازنده کلارینت ضبط شد. در سال ۱۹۹۴ براهم آلبوم «مدار» را ارائه کرد که با نوازنده ساکسیفون نروژی یان کارباروک و نوازنده طبل پاکستانی شوکت حسین اجرا شده بود. آلبوم چهارم او «خمس» در سال ۱۹۹۵ با همکاری نوازنده آکوردئون ریچارد گالیانو تهیه شد. در این آلبوم شبیر سلمی نوازندگی ویولن را به عهده داشت. او همچنین با نامیان عرصه موسیقی چون باس نواز پاله دنیلسون و نوازنده آکوردئون ژان لوئی ماتیییه به همکاری پرداختهاست. انور براهم به دلیل توانایی خود در تلفیق موسیقی جاز غربی در موسیقی مدیترانه و شرق، یک موسیقیدان معروف جهانی محسوب می شود. وی در سال ٢٠١٠ موفق به دریافت جایزه اکوجاز شد.
موسیقی انور براهم در طبقههای موسیقی موجود نمیگنجد. این عدم قابلیت طبقه بندی، وجه تمایز موسیقی او شده است. چرا که او به عنوان موسیقیدانی که گونهی کارهایش از جاز تا موزیک جهانی تعریف شده، برای محیط موسیقایی و تاثیرگذاری موسیقی خود نوعی آزادی نامتعارف برگزیده است. علیرغم اینکه معمولاً در میان ارکسترهای غول آسا جایی برای عرضه کار تکنوازی نیست، با این حال براهم با صبر، جای خود را به این مکانها باز کرده است.
او در طی شش سال زندگی در پاریس (۱۹۸۷- ۱۹۸۱) در فستیوالهای هنری مختلفی شرکت کرد و جوایز معتبری را از آن خود نمود.
روزنامه گاردین درباره او نوشته است: «براهم در سبک جاز پیشتاز است چون فراتر از آن مینوازد.»
آخرین ویرایش: