M.Bagheri
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
پرشین بکس :
هنوز چند ماهي از آغاز سال 1390 نگذشته بود كه خبر پرتاب موفقيت آميز ماهواره رصد به تيتر اول همه خبرگزاري هاي بين المللي تبديل شد.
انتظار خيلي زود به پايان رسيد اما تصاوير چيزي نبود كه كارشناسان انتظارش را مي كشيدند. يك مشكل فني در سيستم هدايت و كنترل ماهواره باعث شده بود تا وضعيت ماهواره رصد در مدار زمين حدود پنج درجه انحراف داشته باشد و اين يعني دوربين هايي كه قرار بوده از زمين تصويربرداري كنند حالا داشتند از سياهي فضا عكس مي گرفتند.
اما اين موضوع كارشناسان فضايي ايران را دلسرد نكرد و آنها با تجارب ارزشمندي كه از اين شكست گرفته بودند به سراغ دومين رويداد فضايي ايران رفتند تا ماهواره سوم كشور را در سال 91 به فضا بفرستند.
نويد علم و صنعت مانند رصد يك ماهواره سنجش از دوري بود كه دوربين نصب شده بر بدنه جانبي آن مي بايست كار نيمه تمام ماهواره رصد را تمام كند و اولين نگاره ايراني از فضاي ماورا جو را به سياره مادري مخابره كند. پيروزي ارزشمندي كه به دست آمد هرچند برخي دلايل مانع انتشار عمومي آنها شد.
در اين ميان اما خبري كه برنامه فضايي ايران در سال 90 را مي توانست خيلي مهيج كند اما بنا بر دلايلي هيچگاه منتشر نشد، خبر ارسال نخستين ميمون از ايران به فضا بود كه كارشناسان پژوهشگاه هوافضاي سابق كه بتازگي به پژوهشگاه جمهوري اسلامي ايران تغيير نام داده، كارهاي آن را بر عهده داشتند.
قرار بود اين ميمون در اواسط سال به فضا پرتاب شود و بدان وسيله كپسول زيستي ساخت پژوهشگاه هوافضا آزمايش شود. قراري كه اعلام شد بر هم خورده اما شايعاتي هم درباره آن منتشر گرديد كه گويا پرتاب شده اما در بازيابي دچار مشكل گرديده است.
معاون پژوهشي وزارت علوم در مصاحبه كوتاهي با خبرنگار ايسنا اين شايعه را تاييد كرده بود اما خبر رسمي آن هيچگاه توسط سازمان فضايي ايران منتشر نشد.
ناكامي و شكست بخشي جدايي ناپذير از پيروزي هاي غرورآفرين برنامه فضايي همه كشورهاي دنيا است. تلاش برخي از مقامات براي تطهير برنامه فضايي ايران از هر گونه شكستي، تنها بهانه به دست دل ناپاكان مي دهد.
يك پروژه فضايي مثل ارسال ماهواره به فضا يا موجود زنده به مدار زمين وابسته به پارامترهاي متعددي است كه مطالعه و بررسي همه آنها در شرايط آزمايشگاهي يا نرم افزارهاي شبيه سازي عملا غيرممكن است و همه دنيا بخشي از آزمايش هاي يك طرح فضايي را منوط به پرواز در شرايط واقعي مي كنند.
بخشي كه اتفاقا بيشترين احتمال براي عدم موفقيت در آن وجود دارد. بنابراين نفس شجاعت براي پا گذاشتن در ورطه رعب آور برنامه هاي فضايي آنقدر غرورآفرين است كه نيازي به لاپوشاني شكست نيست.
اما كارنامه برنامه هاي فضايي ايران فقط به ارسال دو ماهواره به فضا ختم نمي شود. پژوهشگاه ها و مراكز صنعتي متعددي در سراسر ايران سخت مشغول كار روي يك عزم ملي و يك طرح بزرگ هستند تا بلكه ايران بتواند سال آينده ماهواره بزرگ خود را كه گفته شده حدود 100 كيلوگرم وزن خواهد داشت را با يك موشك فضايي جديد به مدار 400 كيلومتري زمين ارسال كند.
اين طرح اگر به بار بنشيند قدمي بزرگ در عزم ايران براي رسيدن به حداكثر توانايي فضايي يعني ارسال ماهواره هاي بيش از يك تن به مدار زمين خواهد بود.
موفقيت مهندسان ايراني در ارتقاي توان موشك فضايي سفير به گونه اي كه توانسته محموله اي حدودا دو برابر سنگين تر را به مدار زمين ارسال كند، نشان از تبحر و تسلط كافي گروه موتورسازي بر كارشان دارد.
اين موضوع نويد مي دهد كه اگر موشك فضايي سيمرغ كه قرار است محموله 100 كيلوگرمي را به مدار 400 كيلومتري ببرد، از آزمايش پروازي خود سربلند بيرون آيد خيلي زود مي توان شاهد ظهور نسخه هاي ارتقا يافته اي از آن باشيم كه در آن صورت ايران مي تواند خود را چند قدم به سه نقطه مداري خود در فضا نزديكتر ببيند.
نقاطي كه اگر بزودي فكري براي پر كردن آنها توسط ماهواره هاي مخابراتي فعال متعلق به كشورمان نشود، بايد شاهد تاراجشان توسط كشورهاي همسايه خود باشيم.
به نظر مي رسد با توجه به موفقيت هاي پي در پي كشور اسلامي ايران در بالا رفتن از نردبان فضايي، بزودي مي توانيم شاهد حضور قدرتمند ايران در بازار پر رونق پرتاب هاي فضايي باشيم.
امر مهمي كه رييس سازمان فضايي ايران در مصاحبه اختصاصي با «جام جم» به آن اشاره كرد و آمادگي كشور را در ارسال ماهواره هاي دانشجويي كوچك به مدار كم ارتفاع اعلام نمود.
امروزه عرصه فضا ديگر مكاني براي يكه تازي و به رخ كشيدن قدرت نيست. هزينه هاي فعاليت هاي فضايي آنقدر زياد و سرسام آور است كه حتي شايعاتي وجود دارد كه پوست موزي زير پاي اتحاد جماهير شوروي سابق قبل از فروپاشي آن بوده است.
از اين رو توجه به تجاري سازي فعاليت هاي فضايي امروزه به يك ركن اصلي تبديل شده است و هر كشوري تلاش دارد تا جايگاه اقتصادي خود را در اين بازار چند صد ميليارد دلاري آينده از امروز تعيين و تبيين كند.
صنايع كوچك ايراني كه امروز مشغول طراحي و توليد حسگرها، موتورهاي فضايي، تجهيزات و حتي نرم افزارهاي شبيه سازي در عرصه فضايي هستند بايد هر چه زودتر با چتر حمايتي سازمان فضايي ايران در نمايشگاه هاي بين المللي حضور به هم رسانند و به فكر آينده تجاري خود در آن سوي مرزهاي كشور باشند.
امري كه با توجه به دانش فني رسوب كرده در شركت هاي دانش بنيان ايراني دور از ذهن نيست.
تداوم پرتاب هاي فضايي ايران درسال 90 و تغيير نگرش مجموعه مديريتي سازمان فضايي ايران به تجاري سازي فعاليت هاي اين مجموعه نويد آينده اي درخشان و خبرهايي داغ در سال پيش رو دارد.
اميد مي رود مهندسان و دانشمندان جوان ايران زمين در سال آينده، تلاش خود را براي ارسال پيام صلح و دوستي مردم سرزمين مادري به آنسوي مرزهاي جو زمين بيشتر كنند و دل هم ميهنانشان را با خبرهايي خوش به وجد آورند.
منبع : جام جم
هنوز چند ماهي از آغاز سال 1390 نگذشته بود كه خبر پرتاب موفقيت آميز ماهواره رصد به تيتر اول همه خبرگزاري هاي بين المللي تبديل شد.
حالا دومين ماهواره ايراني در مدار قرار گرفته بود و همه منتظر دريافت اولين تصاوير ايراني از مدار زمين بودند. انتظار خيلي زود به پايان رسيد اما تصاوير چيزي نبود كه كارشناسان انتظارش را مي كشيدند. يك مشكل فني در سيستم هدايت و كنترل ماهواره باعث شده بود تا وضعيت ماهواره رصد در مدار زمين حدود پنج درجه انحراف داشته باشد و اين يعني دوربين هايي كه قرار بوده از زمين تصويربرداري كنند حالا داشتند از سياهي فضا عكس مي گرفتند.
اما اين موضوع كارشناسان فضايي ايران را دلسرد نكرد و آنها با تجارب ارزشمندي كه از اين شكست گرفته بودند به سراغ دومين رويداد فضايي ايران رفتند تا ماهواره سوم كشور را در سال 91 به فضا بفرستند.
نويد علم و صنعت مانند رصد يك ماهواره سنجش از دوري بود كه دوربين نصب شده بر بدنه جانبي آن مي بايست كار نيمه تمام ماهواره رصد را تمام كند و اولين نگاره ايراني از فضاي ماورا جو را به سياره مادري مخابره كند. پيروزي ارزشمندي كه به دست آمد هرچند برخي دلايل مانع انتشار عمومي آنها شد.
در اين ميان اما خبري كه برنامه فضايي ايران در سال 90 را مي توانست خيلي مهيج كند اما بنا بر دلايلي هيچگاه منتشر نشد، خبر ارسال نخستين ميمون از ايران به فضا بود كه كارشناسان پژوهشگاه هوافضاي سابق كه بتازگي به پژوهشگاه جمهوري اسلامي ايران تغيير نام داده، كارهاي آن را بر عهده داشتند.
قرار بود اين ميمون در اواسط سال به فضا پرتاب شود و بدان وسيله كپسول زيستي ساخت پژوهشگاه هوافضا آزمايش شود. قراري كه اعلام شد بر هم خورده اما شايعاتي هم درباره آن منتشر گرديد كه گويا پرتاب شده اما در بازيابي دچار مشكل گرديده است.
معاون پژوهشي وزارت علوم در مصاحبه كوتاهي با خبرنگار ايسنا اين شايعه را تاييد كرده بود اما خبر رسمي آن هيچگاه توسط سازمان فضايي ايران منتشر نشد.
ناكامي و شكست بخشي جدايي ناپذير از پيروزي هاي غرورآفرين برنامه فضايي همه كشورهاي دنيا است. تلاش برخي از مقامات براي تطهير برنامه فضايي ايران از هر گونه شكستي، تنها بهانه به دست دل ناپاكان مي دهد.
يك پروژه فضايي مثل ارسال ماهواره به فضا يا موجود زنده به مدار زمين وابسته به پارامترهاي متعددي است كه مطالعه و بررسي همه آنها در شرايط آزمايشگاهي يا نرم افزارهاي شبيه سازي عملا غيرممكن است و همه دنيا بخشي از آزمايش هاي يك طرح فضايي را منوط به پرواز در شرايط واقعي مي كنند.
بخشي كه اتفاقا بيشترين احتمال براي عدم موفقيت در آن وجود دارد. بنابراين نفس شجاعت براي پا گذاشتن در ورطه رعب آور برنامه هاي فضايي آنقدر غرورآفرين است كه نيازي به لاپوشاني شكست نيست.
اما كارنامه برنامه هاي فضايي ايران فقط به ارسال دو ماهواره به فضا ختم نمي شود. پژوهشگاه ها و مراكز صنعتي متعددي در سراسر ايران سخت مشغول كار روي يك عزم ملي و يك طرح بزرگ هستند تا بلكه ايران بتواند سال آينده ماهواره بزرگ خود را كه گفته شده حدود 100 كيلوگرم وزن خواهد داشت را با يك موشك فضايي جديد به مدار 400 كيلومتري زمين ارسال كند.
اين طرح اگر به بار بنشيند قدمي بزرگ در عزم ايران براي رسيدن به حداكثر توانايي فضايي يعني ارسال ماهواره هاي بيش از يك تن به مدار زمين خواهد بود.
موفقيت مهندسان ايراني در ارتقاي توان موشك فضايي سفير به گونه اي كه توانسته محموله اي حدودا دو برابر سنگين تر را به مدار زمين ارسال كند، نشان از تبحر و تسلط كافي گروه موتورسازي بر كارشان دارد.
اين موضوع نويد مي دهد كه اگر موشك فضايي سيمرغ كه قرار است محموله 100 كيلوگرمي را به مدار 400 كيلومتري ببرد، از آزمايش پروازي خود سربلند بيرون آيد خيلي زود مي توان شاهد ظهور نسخه هاي ارتقا يافته اي از آن باشيم كه در آن صورت ايران مي تواند خود را چند قدم به سه نقطه مداري خود در فضا نزديكتر ببيند.
نقاطي كه اگر بزودي فكري براي پر كردن آنها توسط ماهواره هاي مخابراتي فعال متعلق به كشورمان نشود، بايد شاهد تاراجشان توسط كشورهاي همسايه خود باشيم.
به نظر مي رسد با توجه به موفقيت هاي پي در پي كشور اسلامي ايران در بالا رفتن از نردبان فضايي، بزودي مي توانيم شاهد حضور قدرتمند ايران در بازار پر رونق پرتاب هاي فضايي باشيم.
امر مهمي كه رييس سازمان فضايي ايران در مصاحبه اختصاصي با «جام جم» به آن اشاره كرد و آمادگي كشور را در ارسال ماهواره هاي دانشجويي كوچك به مدار كم ارتفاع اعلام نمود.
امروزه عرصه فضا ديگر مكاني براي يكه تازي و به رخ كشيدن قدرت نيست. هزينه هاي فعاليت هاي فضايي آنقدر زياد و سرسام آور است كه حتي شايعاتي وجود دارد كه پوست موزي زير پاي اتحاد جماهير شوروي سابق قبل از فروپاشي آن بوده است.
از اين رو توجه به تجاري سازي فعاليت هاي فضايي امروزه به يك ركن اصلي تبديل شده است و هر كشوري تلاش دارد تا جايگاه اقتصادي خود را در اين بازار چند صد ميليارد دلاري آينده از امروز تعيين و تبيين كند.
صنايع كوچك ايراني كه امروز مشغول طراحي و توليد حسگرها، موتورهاي فضايي، تجهيزات و حتي نرم افزارهاي شبيه سازي در عرصه فضايي هستند بايد هر چه زودتر با چتر حمايتي سازمان فضايي ايران در نمايشگاه هاي بين المللي حضور به هم رسانند و به فكر آينده تجاري خود در آن سوي مرزهاي كشور باشند.
امري كه با توجه به دانش فني رسوب كرده در شركت هاي دانش بنيان ايراني دور از ذهن نيست.
تداوم پرتاب هاي فضايي ايران درسال 90 و تغيير نگرش مجموعه مديريتي سازمان فضايي ايران به تجاري سازي فعاليت هاي اين مجموعه نويد آينده اي درخشان و خبرهايي داغ در سال پيش رو دارد.
اميد مي رود مهندسان و دانشمندان جوان ايران زمين در سال آينده، تلاش خود را براي ارسال پيام صلح و دوستي مردم سرزمين مادري به آنسوي مرزهاي جو زمين بيشتر كنند و دل هم ميهنانشان را با خبرهايي خوش به وجد آورند.
شهرام يزدان پناه - گروه دانش
منبع : جام جم