Petek Dinçöz
کاربر تالار
کاربر تالار
فرق شبکه WorkGroup و domain base
شبکه های کامپیوتری از لحاظ منطقی به دو دسته تقسیم می شوند:
1. Work Group (Peer-To-Peer)
2. Domain (Server Based)
در این مطلب در مورد شبکه های Work Group صحبت می کنیم و در مورد مباحث Domain در بخش سرور به صورت مفصل صحبت خواهیم کرد.
Work Group
ساده ترین نوع دسته بندی منطقی هستش که کامپیوتر ها را در یک گروه کاری قرار می دهد تا بتوانند از منابع یکدیگر استفاده کنند. به این دلیل به این شبکه ها Peer-To-Peer گفته می شود که هر کامپیوتر هم می تواند نقشServer داشته باشد و هم نقش Client.
به طور پیش فرض شبکه ها در ویندوز به صورتWork Group هستند. برای مشاهده این قسمت ابتدا بر روی My Computer راست کلیک کرده و گزینه ی Propertis را انتخاب کنید. سپس تب دوم یعنی Computer Name را انتخاب کنید. در این قسمت می توانید با کلیک بر روی گزینه یChange تنظیمات را مشاهده کنید. در فیلد آخر کهWork Group است، می توانید یک نام دیگر برای گروهتان در نظر بگیرید و بدین صورت کامپیوتر های موجود در شبکه را دسته بندی کنید. مثلن 5 کامپیوتر در گروه IT و 5 کامپیوتر در گروه Computer. این نکته بسیار مهم است که قرار گرفتن کامپیوتر ها در دسته های گوناگون، باعث مسدود شدن دسترسی به منابع آنها نمی شود. در واقع 2 کامپیوتر می توانند عضو دو گروه کاری متفاوت باشند اما در عین حال منابع یکدیگر را ببینند و در صورت لزوم ویرایش کنند. تنها فایده ی این دسته بندی های در هنگام جست و جو است. به همین دلیل این نوع شبکه ها، جز شبکه هایی با امنیت پایین(Low Security) هستند.
حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا هر کامپیوتری با وصل کردن کابل شبکه می تواند وارد این چرخه شود و از منابع بقیه کامپیوتر ها استفاده کند؟
جواب منفیست. درسته گفتیم این شبکه ها Low Security هستند اما نه انقدر. هر کامپیوتر بخشی به نامLSD(Local Security Database) دارد که اطلاعات مربوط به کاربران را در خود ثبت می کند. LSDهر کامپیوتر نیز متعلق به خود آن کامپیوتر است. این قسمت از طریق راست کلیک کردن بر روی My Computer و انتخاب Manage و سپس local users and groups قابل دسترسی است. در شبکه های Work Group برای اتصال به کامپیوتر دیگر، باید یک User و Pass وارد کرد که این دو، همان نام کاربری و پسورد شما در ویندوز هستند. بعد از وارد کردن این اطلاعات، کامپیوتر میزبان در LSD خود به دنبال این اطلاعات می گردد و اگر User و Pass شما در LSD آن موجود بود، به شما اجازه ی دسترسی می دهد.
نکته ای که اینجا وجود دارد این است که اگر شما در کامپیوتر خود دارای حساب Admin هستید اما در کامپیوتر دیگر به عنوان یک کاربر معمولی تعریف شده اید، در هنگام اتصال به آن کامپیوتر شما تنها اجازه ی دسترسی در حد یک کاربر معمولی را دارید. بنابراین در شبکه های Work Group چیزی که اهمیت دارد کامپیوتر میزبان است و نه کامپیوتر میهمان.
ویژگی ها:
به نظر میرسد تنها ویژگی این نوع شبکه ها نصب و راه اندازی فوق آسان و همچنین هزینه ی کم باشد.
معایب:
1. Low Security: در قسمت قبل چرایی پایین بودن امنیت این شبکه ها را باهم بررسی کردیم.
2. Limit 10 x: تعداد کاربران در این نوع شبکه ها محدود است و بهترین حالت آن تا 10 کاربر است. برای توضیح علت این موضوع باید کمی از بحث خارج شویم:
ما در شبکه ها 3 نوع ارسال Packet داریم:
Uni Cast: اگر آدرس مقصد Packet، یکی باشد، نوع ارسال Uni Cast است.
Multi Cast:اگر آدرس مقصد Packet، چند تا باشد، نوع ارسال Multi Cast است.
Broad Cast:اگر آدرس مقصد Packet، یک دسته باشد، نوع ارسال Broad Cast است.
این نکته را هم داشته باشید که در شبکه ها، هیچ گاه در حالت عادی نمی توان از طریق نام یک کامپیوتر به آن کامپیوتر ها دسترسی پیدا کرد.
قضیه خیلی ساده شد. چون در شبکه های Work Group هیچ سرویسی برای تبدیل IP به اسم وجود ندارد، بنابراین برای اتصال به یک کامپیوتر، یک Packet به صورتBroad Cast به همه ی کامپیوتر ها ارسال می شود تا کامپیوتر مورد نظر شناسایی شود. به همین دلیل است که با افزایش تعداد کاربران، سرعت این نوع شبکه به شدت افت می کند.
3. No Centraliz Manage: در این نوع شبکه ها، هیچ گونه مدیریت مرکزی وجود ندارد. به عنوان مثال در صورت اصافه شدن یک کاربر جدید، باید User و Pass آن را، در LSDهمه ی کامپیوتر ها به صورت دستی وارد کرد و این یعنی فاجعه!
این نکته را نباید فراموش کنید که این شبکه ها Logical هستند. در واقع یک شبکه نرم افزاری Work Group یا Domain می شوند.
شبکه های کامپیوتری از لحاظ منطقی به دو دسته تقسیم می شوند:
1. Work Group (Peer-To-Peer)
2. Domain (Server Based)
در این مطلب در مورد شبکه های Work Group صحبت می کنیم و در مورد مباحث Domain در بخش سرور به صورت مفصل صحبت خواهیم کرد.
Work Group
ساده ترین نوع دسته بندی منطقی هستش که کامپیوتر ها را در یک گروه کاری قرار می دهد تا بتوانند از منابع یکدیگر استفاده کنند. به این دلیل به این شبکه ها Peer-To-Peer گفته می شود که هر کامپیوتر هم می تواند نقشServer داشته باشد و هم نقش Client.
به طور پیش فرض شبکه ها در ویندوز به صورتWork Group هستند. برای مشاهده این قسمت ابتدا بر روی My Computer راست کلیک کرده و گزینه ی Propertis را انتخاب کنید. سپس تب دوم یعنی Computer Name را انتخاب کنید. در این قسمت می توانید با کلیک بر روی گزینه یChange تنظیمات را مشاهده کنید. در فیلد آخر کهWork Group است، می توانید یک نام دیگر برای گروهتان در نظر بگیرید و بدین صورت کامپیوتر های موجود در شبکه را دسته بندی کنید. مثلن 5 کامپیوتر در گروه IT و 5 کامپیوتر در گروه Computer. این نکته بسیار مهم است که قرار گرفتن کامپیوتر ها در دسته های گوناگون، باعث مسدود شدن دسترسی به منابع آنها نمی شود. در واقع 2 کامپیوتر می توانند عضو دو گروه کاری متفاوت باشند اما در عین حال منابع یکدیگر را ببینند و در صورت لزوم ویرایش کنند. تنها فایده ی این دسته بندی های در هنگام جست و جو است. به همین دلیل این نوع شبکه ها، جز شبکه هایی با امنیت پایین(Low Security) هستند.
حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا هر کامپیوتری با وصل کردن کابل شبکه می تواند وارد این چرخه شود و از منابع بقیه کامپیوتر ها استفاده کند؟
جواب منفیست. درسته گفتیم این شبکه ها Low Security هستند اما نه انقدر. هر کامپیوتر بخشی به نامLSD(Local Security Database) دارد که اطلاعات مربوط به کاربران را در خود ثبت می کند. LSDهر کامپیوتر نیز متعلق به خود آن کامپیوتر است. این قسمت از طریق راست کلیک کردن بر روی My Computer و انتخاب Manage و سپس local users and groups قابل دسترسی است. در شبکه های Work Group برای اتصال به کامپیوتر دیگر، باید یک User و Pass وارد کرد که این دو، همان نام کاربری و پسورد شما در ویندوز هستند. بعد از وارد کردن این اطلاعات، کامپیوتر میزبان در LSD خود به دنبال این اطلاعات می گردد و اگر User و Pass شما در LSD آن موجود بود، به شما اجازه ی دسترسی می دهد.
نکته ای که اینجا وجود دارد این است که اگر شما در کامپیوتر خود دارای حساب Admin هستید اما در کامپیوتر دیگر به عنوان یک کاربر معمولی تعریف شده اید، در هنگام اتصال به آن کامپیوتر شما تنها اجازه ی دسترسی در حد یک کاربر معمولی را دارید. بنابراین در شبکه های Work Group چیزی که اهمیت دارد کامپیوتر میزبان است و نه کامپیوتر میهمان.
ویژگی ها:
به نظر میرسد تنها ویژگی این نوع شبکه ها نصب و راه اندازی فوق آسان و همچنین هزینه ی کم باشد.
معایب:
1. Low Security: در قسمت قبل چرایی پایین بودن امنیت این شبکه ها را باهم بررسی کردیم.
2. Limit 10 x: تعداد کاربران در این نوع شبکه ها محدود است و بهترین حالت آن تا 10 کاربر است. برای توضیح علت این موضوع باید کمی از بحث خارج شویم:
ما در شبکه ها 3 نوع ارسال Packet داریم:
Uni Cast: اگر آدرس مقصد Packet، یکی باشد، نوع ارسال Uni Cast است.
Multi Cast:اگر آدرس مقصد Packet، چند تا باشد، نوع ارسال Multi Cast است.
Broad Cast:اگر آدرس مقصد Packet، یک دسته باشد، نوع ارسال Broad Cast است.
این نکته را هم داشته باشید که در شبکه ها، هیچ گاه در حالت عادی نمی توان از طریق نام یک کامپیوتر به آن کامپیوتر ها دسترسی پیدا کرد.
قضیه خیلی ساده شد. چون در شبکه های Work Group هیچ سرویسی برای تبدیل IP به اسم وجود ندارد، بنابراین برای اتصال به یک کامپیوتر، یک Packet به صورتBroad Cast به همه ی کامپیوتر ها ارسال می شود تا کامپیوتر مورد نظر شناسایی شود. به همین دلیل است که با افزایش تعداد کاربران، سرعت این نوع شبکه به شدت افت می کند.
3. No Centraliz Manage: در این نوع شبکه ها، هیچ گونه مدیریت مرکزی وجود ندارد. به عنوان مثال در صورت اصافه شدن یک کاربر جدید، باید User و Pass آن را، در LSDهمه ی کامپیوتر ها به صورت دستی وارد کرد و این یعنی فاجعه!
این نکته را نباید فراموش کنید که این شبکه ها Logical هستند. در واقع یک شبکه نرم افزاری Work Group یا Domain می شوند.