M.Bagheri
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
پرشین بکس :
سرطان ها امروزه یكی از عوامل شایع مرگ و میر در جهان است و به همین دلیل مركز توجه بسیاری از پژوهش های پزشكی در دنیای كنونی است.
سرطانی شدن سلول به طور كلی به تقسیم نابجای سلولی اطلاق می شود كه در نتیجه تغییر در رمزهای ژنتیك مثلا مانند ایجاد جهش صورت می گیرد كه موجب بر هم خوردن تعادل سلولی در فرآیند همانندسازی یا ترمیم سلولی می شود.
بدن به طور خودكار همانند نگهبانی پیشرفته برخی از این جهش ها را شناسایی و سركوب می كند، ولی گاهی این توازن با اشكال روبه رو می شود و نتیجه آن، سرطانی شدن سلول ها و رشد بدون برنامه و نامتوازن سلولی است.
سرطان مغزي یكی از انواع خطرناك این دسته محسوب می شود، تاكنون پیشرفت های زیادی در زمینه بررسی، تشخیص و درمان تومورهای مغزی صورت گرفته، ولی با این همه، سرطان مغزی یكی از بیماری هایی است كه درجه درمان پذیری بسیار پایینی دارد و مقاومت به درمان در آن بسیار بالاست.
محققان علم نانوبیوتكنولوژی با استفاده از ویروس سندایی ـ كه نوعی پارامیكسو ویروس است ـ ذرات كوآنتومی را به داخل سلول های سرطانی انتقال دادند.
در واقع این ذرات به طور اختصاصی به پذیرنده فاكتور رشد پوستی(EGFR) كه به مقدار زیاد از سوي تومورها آزاد می شود، متصل می شوند.
اتفاقی كه می افتد، این است كه با كمك این روش، سلول های سرطانی را با استفاده از ذرات نانو نشان دار می كنند و این موضوع كمك زیادی به تشخیص این سلول ها و نابودی آنها با روش های مختلف می كند.
ابعاد این ذرات كوآنتومی كه خاصیت فلورسنت دارند، كوچك تر از ویروس ها و بیش از 1000 مرتبه كوچك تر از سلول هاست كه می توانند مثل آنتی بادی ها به ملكول های زیستی متصل شوند.
با توجه به خاصیت فلورسانتی این ذرات كوآنتومی، اتصال آنها به مولكول های هدف، در تشخیص و شناسایی سلول هایی كه حاوی آن پروتئین یا آنتی بادی خاص هستند و حتی مكانی از سلول كه در آن جا خوش كرده اند، كمك زیادی می كند.
البته ناگفته نماند سلول ها به همین راحتی هم این مولكول های جاسوس را نمی پذیرند و از طرق مختلفی مانع این روند می شوند كه از این دست موانع می توان به تجمع این ذرات كنار هم یا به دام انداختن آن در اندوزوم و دفع آنها توسط سلول ها به عنوان مواد دفعی، اشاره كرد.
محققان كالج شهر نیویورك بر این مشكل فائق آمدند، آنها با پوشاندن این ذرات به وسيله غشاهای چربی و پروتئینی كه پایه این غشاي ویروس سندایی است، توانستند به ورود این ذرات به سلول های هدف كمك كنند.
در واقع با این كه سلول ها دارای مكانیسم های دفاعی پیچیده ای برای محافظت از خود در مقابل تهاجمات بیرونی هستند، ویروس ها با مكانیسم های پیچیده ای می توانند این سد را از پیش روی خود بردارند و براحتی وارد سلول ها شوند.
حال با توجه به این خاصیت مهم می توان از این ساز و كارها بهره برد. در واقع با آمیختن ویروس پارا آنفلوآنزای موشی با لیپوزوم های محتوی این ذرات كوآنتومی می توان این فعالیت را شبیه سازی كرد.
در این روش، ذرات كوآنتومی به آنتی بادی های ضد EGFR متصل می شوند و وارد سلول های مغزی می شوند.
در این مطالعه EGFR فقط به عنوان نشانگری از سرطان مورد مطالعه قرار گرفته است، ولی واقعیت امر این است كه این ذرات كوآنتومی دامنه فعالیت گسترده تری دارند و می توانند به هر آنتی بادی ای وصل شوند.
در آن صورت، شناسایی تركیب حاصل شده از این اتصالات در تشخیص سریع انواع سرطان، تعیین مقاومت به شیمی درمانی و انتخاب مسیر مناسب تر جهت درمان، كمك شایانی خواهد بود كه راه طولانی بشر برای درمان سرطان را دچار یك تحول بزرگ خواهد كرد.
منبع : جام جم
سرطان ها امروزه یكی از عوامل شایع مرگ و میر در جهان است و به همین دلیل مركز توجه بسیاری از پژوهش های پزشكی در دنیای كنونی است.
تاكنون كارهای زیادی برای درمان انواع سرطان ها صورت گرفته، اما با توجه به تنوع زیاد آنها هنوز هم مسیری طولانی برای مقابله با این بیماری مرموز در پیش روست. سرطانی شدن سلول به طور كلی به تقسیم نابجای سلولی اطلاق می شود كه در نتیجه تغییر در رمزهای ژنتیك مثلا مانند ایجاد جهش صورت می گیرد كه موجب بر هم خوردن تعادل سلولی در فرآیند همانندسازی یا ترمیم سلولی می شود.
بدن به طور خودكار همانند نگهبانی پیشرفته برخی از این جهش ها را شناسایی و سركوب می كند، ولی گاهی این توازن با اشكال روبه رو می شود و نتیجه آن، سرطانی شدن سلول ها و رشد بدون برنامه و نامتوازن سلولی است.
سرطان مغزي یكی از انواع خطرناك این دسته محسوب می شود، تاكنون پیشرفت های زیادی در زمینه بررسی، تشخیص و درمان تومورهای مغزی صورت گرفته، ولی با این همه، سرطان مغزی یكی از بیماری هایی است كه درجه درمان پذیری بسیار پایینی دارد و مقاومت به درمان در آن بسیار بالاست.
محققان علم نانوبیوتكنولوژی با استفاده از ویروس سندایی ـ كه نوعی پارامیكسو ویروس است ـ ذرات كوآنتومی را به داخل سلول های سرطانی انتقال دادند.
در واقع این ذرات به طور اختصاصی به پذیرنده فاكتور رشد پوستی(EGFR) كه به مقدار زیاد از سوي تومورها آزاد می شود، متصل می شوند.
اتفاقی كه می افتد، این است كه با كمك این روش، سلول های سرطانی را با استفاده از ذرات نانو نشان دار می كنند و این موضوع كمك زیادی به تشخیص این سلول ها و نابودی آنها با روش های مختلف می كند.
ابعاد این ذرات كوآنتومی كه خاصیت فلورسنت دارند، كوچك تر از ویروس ها و بیش از 1000 مرتبه كوچك تر از سلول هاست كه می توانند مثل آنتی بادی ها به ملكول های زیستی متصل شوند.
با توجه به خاصیت فلورسانتی این ذرات كوآنتومی، اتصال آنها به مولكول های هدف، در تشخیص و شناسایی سلول هایی كه حاوی آن پروتئین یا آنتی بادی خاص هستند و حتی مكانی از سلول كه در آن جا خوش كرده اند، كمك زیادی می كند.
البته ناگفته نماند سلول ها به همین راحتی هم این مولكول های جاسوس را نمی پذیرند و از طرق مختلفی مانع این روند می شوند كه از این دست موانع می توان به تجمع این ذرات كنار هم یا به دام انداختن آن در اندوزوم و دفع آنها توسط سلول ها به عنوان مواد دفعی، اشاره كرد.
محققان كالج شهر نیویورك بر این مشكل فائق آمدند، آنها با پوشاندن این ذرات به وسيله غشاهای چربی و پروتئینی كه پایه این غشاي ویروس سندایی است، توانستند به ورود این ذرات به سلول های هدف كمك كنند.
در واقع با این كه سلول ها دارای مكانیسم های دفاعی پیچیده ای برای محافظت از خود در مقابل تهاجمات بیرونی هستند، ویروس ها با مكانیسم های پیچیده ای می توانند این سد را از پیش روی خود بردارند و براحتی وارد سلول ها شوند.
حال با توجه به این خاصیت مهم می توان از این ساز و كارها بهره برد. در واقع با آمیختن ویروس پارا آنفلوآنزای موشی با لیپوزوم های محتوی این ذرات كوآنتومی می توان این فعالیت را شبیه سازی كرد.
در این روش، ذرات كوآنتومی به آنتی بادی های ضد EGFR متصل می شوند و وارد سلول های مغزی می شوند.
در این مطالعه EGFR فقط به عنوان نشانگری از سرطان مورد مطالعه قرار گرفته است، ولی واقعیت امر این است كه این ذرات كوآنتومی دامنه فعالیت گسترده تری دارند و می توانند به هر آنتی بادی ای وصل شوند.
در آن صورت، شناسایی تركیب حاصل شده از این اتصالات در تشخیص سریع انواع سرطان، تعیین مقاومت به شیمی درمانی و انتخاب مسیر مناسب تر جهت درمان، كمك شایانی خواهد بود كه راه طولانی بشر برای درمان سرطان را دچار یك تحول بزرگ خواهد كرد.
sciencedaily - مترجم: بهروز یزدان پناه
منبع : جام جم