Jason Statham
دل شکسته
کاربر تالار
کاربر فعال
اگر قرار باشد برای مدتی از خانه همیشگی مان دور شویم چه خواهد شد؟ نگاه ما به این خانه دوست داشتنی چه خواهد بود؟ البته منظور از خانه همین کره خاکی است که انسان ها هر روز روی آن گام برمی دارند و نفس می کشند اما چندان به آن فکر نمی کنند!
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، جدا شدن از این خانه همیشگی کاری نیست که همه ما از پس آن برآییم اما فضانوردان چنین لحظاتی را تجربه کرده اند. از 55 سال پیش که عصر فضا با پرتاب نخستین دست ساخته بشر به فضا آغاز شد تاکنون کیهان نوردان بسیاری از این کره دور شده اند و آن را از زاویه ای دیده اند که بسیاری از ما تنها در فیلم ها و عکس ها می بینیم.
هرچند که دوره سفرهای تفریحی به فضا با چند کیهان نورد توریست که به فضا رفته اند و با تمهیداتی که شرکت های فضاگردی می اندیشند چندان دور از ذهن به نظر نمی رسد اما تعداد آنانی که کره زمین را از آن بالا دیده اند نسبت به انسان هایی که هر روز روی آن گام بر می دارند، بسیار ناچیز است.
اما پروژه «پنجره ای رو به زمین» که در قالب پروژه جهانی «صلح ستارگان» تعریف شده است سعی می کند تجربه فضانوردانی را که از پنجره ایستگاه فضایی به زمین نگریسته اند با مردم دیگر به اشتراک بگذارد. پروژه جهانی صلح ستارگان پروژه ای است که در سال جهانی نجوم آغاز شده و به عنوان میراث جهانی این سال از سوی یونسکو شناخته شده است.
فرصت اشتراک احساسی که خیلی ها تجربه نمی کنند!
سیاوش صفاریان پور از مؤسسان «صلح ستارگان» و مدیر پروژه «پنجره ای رو به زمین» در گفت وگوی خود با خبرنگار ایسنا درباره این پروژه توضیح می دهد:«پنجره ای رو به زمین قصد دارد تا پیام های 21 فضانورد را به عنوان نمایندگان قرن بیست ویکم در کتابی به نام همین پروژه به چاپ برساند؛ پروژه ای که هدف آن مانند «صلح ستارگان»، صلح انسان با انسان و صلح انسان با زمین است.
به گفته او قرار است پیام هایی که برای این پروژه نوشته می شوند به تدریج و به بهانه های مختلف مانند روز جهانی صلح یا روز جهانی علم در وب سایت آن انتشار پیدا کنند تا نظر مردم به این پروژه جلب شود.
از آغاز این پروژه تاکنون دو فضانورد «انوشه انصاری» و «الکساندر بالاندین» یادداشت های خود را ارائه کرده اند.
آنطور که مدیر این پروژه می گوید پنجره ای رو به زمین قرار نیست پیام صلح دهد اما قرار است حکایتی را تعریف کند که تعداد بسیار کمی از ساکنان کره زمین تجربه آن را دارند.
به نظر صفاریان پور تمامی فضانوردان در سفر خود یک تجربه واحد به دست می آورند و آن تغییر نگاه آنها به زمین و زندگی در آن است که شاید انتقال این تجربه به مردم این امکان را به وجود بیاورد تا آنها نیز زندگی بر روی این کره خاکی را بهتر لمس کنند.
او می گوید:«دیدن زمین از فراز این کره خاکی کمک می کند که نگاه ما نسبت به کره زمین عوض شود. ما می دانیم که روی زمین زندگی می کنیم اما تا از زاویه متفاوتی به آن نگاه نکنیم نمی توانیم درک درستی از آن داشته باشیم. این شانس را فضانوردان دارند و در پنجره ای رو به زمین سعی می کنند که این تجربه را با سایر مردم به اشتراک بگذارند.»
مؤسس پروژه جهانی صلح ستارگان درباره این پروژه نیز توضیح می دهد:«صلح ستارگان از آن پروژه هایی است که به عنوان میراث جهانی سال نجوم شناخته شده و تاریخ مصرف آن به این زودی ها نمی گذرد. سعی ما بر این است که کشورهای دیگری را نیز به طرح اضافه کنیم و پیام واحد دعوت به صلح را در دنیا ادامه بدهیم.»
نخستین فضانوردان پنجره ای رو به زمین
انوشه انصاری نخستین فضانورد ایرانی و نخستین بانوی فضانورد خصوصی بود که هزینه های این سفر پر ماجرا را خودش پرداخت کرد.
او که در تاریخ 18 سپتامبر سال 2006 به ایستگاه فضایی بین المللی سفر کرده است یک جایزه بین المللی را نیز با هدف تشویق بخش خصوصی برای سرمایه گذاری و ورود به بازار سفرهای بین المللی بنیان نهاده است.
الکساندر بالاندین نیز فضانورد شماره 226 جهان و کیهان نورد شصت وهشتم روسیه، مهندس برجسته سامانه های فضایی اتحادیه تولید سامانه های فضایی انرگیاست که اتفاقا به ایران نیز سفر کرده است.
او نه فقط یک فضانورد که یک شاعر و نقاش نیز هست. بالاندین در 11 فوریه 1990 به سوی ایستگاه فضایی میر رفت و 179 روز در فضا ماند. او پس از بازگشت از فضا به همراه کار در مؤسسه تولیدات فضایی انرگیا به عنوان مشاور بسیاری از مؤسسات علمی فعالیت دارد.
نمی توانستم چشم از پنجره ها بردارم!
انوشه انصاری نگاه خود را به زمین از ایستگاه فضایی بین المللی این گونه توصیف می کند:«زمین از اینجا باشکوه و صلح آمیز است. شما هیچ یک از چیزهای افتضاحی را که در اخبار می شنوید از این بالا نمی بینید. زمین بسیار زیباست و اگر همه ما می توانستیم آن را از این طریق ببینیم من مطمئن هستم که هر چه از دستمان بر می آمد برای حفاظت از آن انجام می دادیم.»
انصاری در پیام خود اشاره می کند که در طول سفر لحظه ای نمی توانسته چشم از پنجره ها بردارد؛ او آرزو می کند که افراد بیشتری بتوانند این سفر منحصربه فرد را تجربه کنند؛ سفری طولانی که به نظر او ارزش سختی هایش را دارد.
زندگی بدون زمین سخت است!
الکساندر بالاندین فضانورد روس نیز در پیام خود دور شدن از کره زمین را این چنین توصیف می کند:«پس از آن پرواز طولانی فهمیدم که انسان و به طور کلی بشریت در هیچ جا غیر از زمین نمی تواند زندگی کند. خداوند در زمان آفرینش جهان، انسان را خردمند آفرید که درباره خلقت آن فکر و ارزیابی کند.»
جملات او احساس خاص این فضانورد را در لحظات دیدن کره آبی از ایستگاه فضایی میر به خوبی توصیف می کند، احساسی که انسان ها به ندرت تجربه کرده اند:«کیهان نوردی که شش ماه در فضا زندگی می کند می فهمد که زندگی بدون زمین چقدر سخت است؛ به خاطر عدم ارتباط انسان با همزادان خود و عدم ارتباط با طبیعت. انسان بخشی از زمین است و زمین بخشی از انسان.»
بالاندین سعی می کند در این پیام توجه همه را به محیط زیست کره زمین جلب کند و خسارت هایی که انسان به این کره یگانه زده است.
«پنجره ای رو به زمین» به عنوان بخشی از پروژه جهانی «صلح ستارگان» تلاش می کند تا میان مردم و فضانوردانی که تجربه بی نظیر نظاره سیاره زمین را از ورای آن داشته اند، پلی برقرار کند؛ پلی با هدف معرفی رابطه نجوم و صلح و دوستی که هدف اصلی پروژه صلح ستارگان است.
پیام های فضانوردان در پنجره ای رو به زمین همراه با انتشار در وب سایت صلح ستارگان به زبان های گوناگون ترجمه می شود و توسط سفیران پروژه صلح ستارگان در گوشه و کنار جهان در مدارس برای دانش آموزان ارائه خواهد شد.
انتهای پیام
منبع ایسنا