سخن گفتن از امام خمینی ره

[msadegh]

از «امام خمینى» سخن گفتن دشوار است، به دشوارى داورى درباره کار بزرگ و اندیشه بزرگتر همه تاریخسازان. آنان که برآمده بر بلنداى بام تاریخ، آفریننده واقعه اى شدند که تأثیر اساسى در سیر و مسیر زمانه داشته است و نه تنها خود از چنبر تنگ و تباه کننده روزمرّگى رهیده اند که جامعه اى را نیز به قلّه سربلندى و وادى سرورى ره نموده اند.‏

‏‏عمق شخصیّت بزرگانى چون «خمینى» که منشأ آثار عظیم در تاریخ اندیشه و احوال بشرى بوده اند، چه بسا ممکن است از دیدگان خیره مانده در عظمت وجودى آنان پوشیده بماند و هیمنه و آوازه مظاهر و ظواهر تحولى که پدید آمده است، داورى کنندگان را گرفتار سطحى نگرى و قشرى گرى کند. این مشکل، بخصوص در مورد بزرگانى که نهضت تحت رهبرى شان در زمان حیاتشان به پیروزى رسیده است، جدّى تر و پیچیده تر است و شدت و ضعف مشکل نیز با بزرگى و کوچکى حادثه تحول، مناسبت مستقیم دارد.‏

‏‏چه بسا، شخصیّت رهبران بزرگ جوامع بشرى در هاله اى خیره کننده از ستایش دلدادگان شیدا یا در سایه اى سنگین از بدگویى و حتى هتّاکى دشمنان بد دل پوشیده بماند. و این، مشکلى است که مصداق بارز آن را در باب زندگى و شخصیّت پیشواى بزرگ انقلاب اسلامى حضرت امام خمینى- قدس سره- مى توان دید

مطالعه تاریخ از زبان و قلم تاریخ‌سازان، چنان شیرینی و لذتی ‏‎ ‎‏دارد که در انواع دیگر تاریخ‌نگاری‌ها کمتر می‌توان آن را تجربه کرد. ‏‎ ‎‏پدیده انقلاب اسلامی که در دهه‌های چهل و پنجاه شمسی و به دست ‏‎ ‎‏میلیونهاایرانی و با رهبری امام خمینی (س) شکل گرفت و به پیروزی ‏‎ ‎‏رسید، رخدادی منحصر به فرد در تاریخ سرزمین ماست که سازندگانش ‏‎ ‎‏هزاران هزار خاطره از فراز و فرود آن به حافظه سپرده‌اند و چنانچه آن ‏‎ ‎‏خاطرات از سینه‌ها به صحیفه‌ها منتقل گردد، بخش بزرگی از تاریخ ‏‎ ‎‏انقلاب اسلامی متولد شده است. تاریخی که شنیدنش لذت‌بخش است و ‏‎ ‎‏شیرین.‏