ARIANA
پدر جد تالار !
مدیر بازنشسته
(بسم الله الرحمن الرحیم)
بسیاری از ما قرآن می‌خوانیم و یا دوست داریم که بخوانیم، اما وقتی هم که قرآن می‌خوانیم هر چند که از نور آن بهره می‌بریم اما گویی لذتی برایمان ندارد، تاکنون به علتش اندیشیده‌ایم؟
معنای تدبر در قرآن این است که خواننده آن هنگام تلاوت به معانی آیات توجه کند، در آن تفکر نماید و پس از اندیشیدن از معارف قرآن درس بگیرد و سرگذشت‌های آن برای او عبرت‌آموز باشد.
قرآن کریم کتاب حق است و برای هدایت همه انسان‌ها نازل شده است؛ یکی از زمینه‌های هدایت، تلاوت قرآن همراه با تدبر است ولی برخی بر اثر «گناه» دلشان بیمار می‌شود و توفیق تدبر در قرآن نصیب‌شان نمی‌شود.
خداوند در این زمینه می‌فرماید: «أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا؛ آیا به آیات قرآن نمىاندیشند یا [مگر] بر دل‌هایشان قفل‌هایى نهاده شده است»، (سوره مبارکه «محمد(ص)»، آیه 24).
دلبستگی به دنیا و گناه مانع توجه و تفکر در قرآن و آیات الهی است. گناه قفل محکمی در آیینه دل است. درست مانند درب‌های معمولی که با قفل آن را می‌بندند.
برای فهمیدن معانی قرآن از سوی خدای مهربان حجاب و مانعی نیست، باید آیینه دل را از زنگار گناه پاک کرد، آنگاه می‌توان با نگاه کردن به قرآن، جمال دوست را در آن دید و به محض برخورد با قرآن و معانی آیات آن قلب انسان جذب کلام خدا و پیام او می‌شود.
ثنایی غزنوی می‌گوید: کسی که مانند اهل دنیا، اهل فساد و تباهی باشد، کی تواند محرم اسرار قرآن شود.
اگر می‌خواهی اهل قرآن شوی ابتدا خویشتن باید شست.
کی توان با همرهان خطّه کَونُ و فساد/ جان خود را محرم اسرار فرقان داشتن
خویشتن اول بباید شست از گرد حُدوث/ آنگهی خود را چو قرّا ز اهل قرآن داشتن
بسیاری از ما قرآن می‌خوانیم و یا دوست داریم که بخوانیم، اما وقتی هم که قرآن می‌خوانیم هر چند که از نور آن بهره می‌بریم اما گویی لذتی برایمان ندارد، تاکنون به علتش اندیشیده‌ایم؟
معنای تدبر در قرآن این است که خواننده آن هنگام تلاوت به معانی آیات توجه کند، در آن تفکر نماید و پس از اندیشیدن از معارف قرآن درس بگیرد و سرگذشت‌های آن برای او عبرت‌آموز باشد.
قرآن کریم کتاب حق است و برای هدایت همه انسان‌ها نازل شده است؛ یکی از زمینه‌های هدایت، تلاوت قرآن همراه با تدبر است ولی برخی بر اثر «گناه» دلشان بیمار می‌شود و توفیق تدبر در قرآن نصیب‌شان نمی‌شود.
خداوند در این زمینه می‌فرماید: «أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا؛ آیا به آیات قرآن نمىاندیشند یا [مگر] بر دل‌هایشان قفل‌هایى نهاده شده است»، (سوره مبارکه «محمد(ص)»، آیه 24).
دلبستگی به دنیا و گناه مانع توجه و تفکر در قرآن و آیات الهی است. گناه قفل محکمی در آیینه دل است. درست مانند درب‌های معمولی که با قفل آن را می‌بندند.
برای فهمیدن معانی قرآن از سوی خدای مهربان حجاب و مانعی نیست، باید آیینه دل را از زنگار گناه پاک کرد، آنگاه می‌توان با نگاه کردن به قرآن، جمال دوست را در آن دید و به محض برخورد با قرآن و معانی آیات آن قلب انسان جذب کلام خدا و پیام او می‌شود.
ثنایی غزنوی می‌گوید: کسی که مانند اهل دنیا، اهل فساد و تباهی باشد، کی تواند محرم اسرار قرآن شود.
اگر می‌خواهی اهل قرآن شوی ابتدا خویشتن باید شست.
کی توان با همرهان خطّه کَونُ و فساد/ جان خود را محرم اسرار فرقان داشتن
خویشتن اول بباید شست از گرد حُدوث/ آنگهی خود را چو قرّا ز اهل قرآن داشتن
