senda
Just Music
مدیر بازنشسته
آواز افشاری، منسوب به ایل افشار از طوایف ترک ایرانی و از متعلقات چهارگانهٔ دستگاه شور (به همراه ابوعطا، دشتی و بیات ترک) است. افشاری آوازیست محزون و غم انگیز و دارای حالتی بسیار خوش و دلپسند میباشد.گام افشاری به سهگاه نزدیکتر از شور است. در افشاری درجهٔ چهارم دستگاه شور نت شاهد و درجهٔ دوم آن نت ایست و درجهٔ پنجم نت متغیر محسوب میگردد.افشاری را مملو از شکایات و غم و اندوه دانستهاند. الحان و نغمات (گوشههای) افشاری بعد از درآمدهای مختلف عبارتاند از: کرشمه، جامهدران، بستهنگار، قرایی، مثنوی پیچ، نهیب (نحیب)، عراق (برومند، صبا)، حصار (کریمی)، مسیحی (موسی معروفی)، تخت طاقدیس و صدری (صبا)، قرهباغی (کسایی)، آقا حسینقلی (صلحی) و شاه ختایی (شر-مو).میان قطعاتی که در موسیقی ایرانی، مطابق سبک معمول ساخته شده روی تنیک افشاری کمتر فرود آمدهاند؛ بلکه همیشه روی تنیک شور رفتهاند. البته فرود بر تنیک افشاری یک قرارداد معمول نیست.فواصل افشاری: دوم بزرگ، سوم نیم بزرگ، چهارم و پنجم درست، ششم نیم بزرگ، هفتم کوچک و هنگام است.از متعلقات مهم افشاری، عراق است که در ماهور هم نواخته میشود و درین جا صورت تغییر مقام را پیدا میکند. افشاری بوسیله آواز رهاب (رهاوی یا راهوری ) به شور برمیگردند. نغمه مثنوی هم به سبکی خاص در افشاری نواخته میشود که مثنوی پیچ نام دارد.[۱]گوشههادرآمدجامه درانحصارعراقحزیننهیبرهاویقراییصدریمثنویمنابع1.پرش به بالا ↑ سخنرانی استاد تجویدی و مایه افشاری موسیقی سنتیستایشگر، مهدی. واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل. چاپ دوّم. تهران: اطلاعات، ۱۳۸۱. ISBN 964-423-305-0.