اختصاصی مصاحبه با دکتر بوریس کنراد

[A.Shadow]

​

سعی نابرده در این راه به جایی نرسی
مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر...

• قهرمان حافظه جهان در سال 2013 و یکی از 10 برنده عنوان برترین حافظه جهان
  (International Grand Master of Memory)
• دکترای روانشناسی و فوق دکترای عصب شناسی و نویسنده چندین جلد کتاب مطرح در حوزه "کارکرد مغز"
• 2 بار ثبت رکورد در کتاب رکوردهای جهان (Guiness) در سالهای 2010 و 2011 (به دلیل حفظ بیشترین تعداد تاریخهای تولد در تنها 2 دقیقه)
• مدیرعامل سازمان "Memory XL" بزرگترین انجمن ورزشهای ذهنی جهان
• برنده جایزه "برترین ایده کارآفرینی" از طرف بزرگترین سازمان مشاوره جهان " McKinsey"

در این پست از پرشین بکس، مصاحبه ی وبسایت memory sports را با یکی از قهرمانان حافظه به نام بوریس کورلاند قرار می دهیم. وی در 21 شهریورماه در همایش حافظه در ایران حضور پیدا خواهد کرد. اکنون ترجمه ی این مصاحبه را تقدیم شما می کنیم.

این ورزشکار به نظر می رسد رقابت را از هرچیز دیگری بیشتر دوست دارد: عصبشناس و فیزیکدان آلمانی، بوریس نیکولای کنراد. من بوریس را در اولین روزهای مسابقات حافظه ی سال 2004 ملاقات کردم. از آن زمان او به طور مداوم در حال بهبود بخشیدن به حافظه ی خود و دیگر تجربه های تخصصش است. او موفق شده است که چندین بار رکوردهای جهانی را در دو رشته ی دشوار کلمات تصادفی و نامها و چهره ها بشکند.

- سلام بوریس، ممنون که این فرصت رو در اختیار ما گذاشتی. رزومه ای که داری به ما میگه که تو یک قهرمان به دنیا اومدی، و نه فقط در ورزش های حافظه. به سختی میشه توصیف کرد که تو واقعاً چه کاری انجام میدی، چون به نظر میرسه هرکاری میکنی. میتونی توضیح بدی که وقت خودت رو چطور با کار و سرگرمی می گذرونی؟

بوریس: ممنون که منو به این مصاحبه دعوت کردی. من خودم رو یک متخصص حافظه مینامم. فکر می کنم این ترکیبی از کارهای منه. من یک عصب شناس هستم. پایان نامه ی من درباره ی ارتباط نورونها در عملکرد حافظه ی برتر بود. تمرکز دوم من روی سخنرانی، مربی گری و نویسندگیه. من برای شرکت ها، در کنفرانس ها و رخدادهای مختلف سخنرانی می کنم. ور در آخر من به عنوان یک ورزشکار حافظه عمل می کنم، که شامل رقابت در مسابقات و رکوردهای جهانی و برنامه هایی مثل Germanys Superbrain که تونستم در دسامبر 2012 برنده بشم. یکی از سرگرمی های اضافی من Sport Stacking هست. با وجود اینکه وقت زیادی براش نمی ذارم اما با این حال یکی از بهترین ها در رده ی سنی خودم هستم، البته هیچ شانسی در مقابل جوانان ندارم.

- چطور میتونی همچین زندگی پرمشغله ای داشته باشی؟

بوریس: من خیلی خوش شانس بودم که علاقه ام رو در جوانی پیدا کردم: حافظه و راه های بهبودش. چون از چیزی که انجام می دم لذت می برم اغلب اوقات کار حسابش نمی کنم. نمی تونم انکار کنم که خیلی رقابتی هستم و وقتی تصمیم به انجام کاری می گیرم می خواهم که به بهترین نحو انجامش بدم. به خاطر همین معمولاً تفاوتی بین «کار» و «زندگی» قائل نمی شم. وقتی که بعدازظهر پای لپ تاپم نشستم و مقالات علمی در مورد حافظه رو می خونم یا تمرینات حافظه انجام می دم بعضی ها ممکنه اون رو کار بنامند، ولی من اینطور احساس نمی کنم، چون اگه شغل متفاوتی برای کسب درآمد داشتم، به احتمال زیاد باز هم همینطوری بعدازظهرهامو سپری می کنم.

- یکی از تخصص های زیاد تو Sport Stackingه. حتی چندبار در این ورزش قهرمان جهان شدی. به عنوان یک ورزشکار حافظه ما درباره ی تایمرهای Speed Stack می دونیم، اما می تونی برامون توضیح بدی که این ورزش از کجا اومده و چرا اینقدر جذابه؟

بوریس: در اولین مسابقه ی حافظه ام افراد زیادی رو ملاقات کردم که تردستی می کردند. بعضی از تحقیقات نشون میدند که این برای توانایی های شناختی مفیده و به تمرکز هم کمک میکنه. به هرحال بعد از اینکه تونستم چند ترفند کوچک انجام بدم توجهم رو از دست دادم. بعد Sport Stacking رو دیدم. Sport Stacking ورزشی هست که باید فنجان های پلاستیکی رو با بیشترین سرعت ممکن روی هم بچینیم و شکل خاصی رو به وجود بیاریم. کمی عجیب به نظر میرسه، برای همین پیشنهاد می کنم ویدئوهایی از این ورزش رو توی اینترنت نگاه کنید. وقتی یک استکر (stacker) ماهر ورزش رو انجام میده، به سختی می تونید تشخیص بدید که ویدئو تند نشده. موقع تمرین این ورزش در واقع علیه زمان رقابت می کنید و می تونید پیشرفت خودتون رو مشاهده کنید. و حتی اون موقع هم در نگاه اول ممکنه باور نکنید، و نسبتاً درمانده تون می کنه، تا اینکه سرعتتون زیاد بشه! رکوردها معمولاً توسط نوجوانان به دست میاد، چراکه حدس می زنم وقت بیشتری برای تمرین و یادگیری حرکات سریعتر دارند. این ورزش درواقع بزرگتر از ورزش های حافظه است. در رویداد StackUp! که همه ی استکرهای جهان شرکت می کنند، سال گذشته نیم میلیون نفر به مسابقه اومدند. شرکت Speed Stacks که شرکت پیشرو برای تجهیزات این ورزش هست، به دلیل اینکه زمان بندی خیلی در این رقابت مهمه تایمرهای Speed Stacks رو اختراع کرد. من پیشنهاد دادم در ورزش های حافظه از این تایمر برای Speed Cards استفاده بشه و پیشنهاد من چندسال پیش تصویب شد.

- چطور علاقه به ورزش های ذهنی روی گذشته نگری تو تاثیر گذاشت؟

بوریس: رقابت کردن در مسابقات حافظه تغییرات زیادی برای من به همراه داشت. به احتمال زیاد اگر در ورزش های حافظه شرکت نمی کردم الان اینجا نبودم. در مدرسه من توی ورزش های سنتی خیلی خوب نبودم، به همین دلیل بود که دیگه توی تیم فوتبال بازی نمی کردم. و ناگهان در ورزش های حافظه و Sport Stacking انقدر خوب شدم که تونستم یکی از بهترین های جهان بشدم. این موضوع اعتماد به نفس منو به شدت در همه ی جنبه های زندگی بالا برد.

- لطفا درباره ی اولین ارتباطت با تکنیک های حافظه بگو.

بوریس: خب، سال 2002 بود که دکتر گونتر کارستن، قهرمان آلمانی، در یک برنامه ی تلویزیونی با مجری محبوب و یک بازیگر آلمانی شرکت کرد و در اونجا مهارت های حافظه ی خودش رو هم نشون داد و هم به بازیگر یاد داد. این نمایش معرفی کوتاهی هم در باره ی این روش کرد و من شیفته ای این شدم که چطور این روش می تونه بهتر از هرزمان دیگه ای باعث یادگیری من بشه. این یک سال قبل از این بود که دبیرستان رو تموم کنم و هدفم از دنبال کردن این روش گرفتن نمره های بهتر با تلاش کمتر بود.

- از سال 2004 تو رکوردهای جهانی در کلمات تصادفی رو شکستی. به عقیده ی من این راحت ترین رشته برای شروع و سخت ترین رشته برای استاد شدنه. چطور این کار رو انجام میدی؟ و چطور تونستی در اولین سال هایی که ورزشکار حافظه شدی انقدر پیشرفت کنی؟

بوریس: تا جایی که می دونم، من هیچ کار خاصی در مقایسه با بقیه ی ورزشکارها انجام نمی دم، بعضی اوقات در کمال تعجب ورزشکاران دیگه ای که پیش من میان تا راز موفقیتم رو بشنون میگم: من از قصر حافظه استفاده می کنم. جزئیات بیشتر: من توی هر ایستگاه دو تصویر قرار می دم، کلمه ی اول رو با مکان مرتبط می کنم و کلمه ی دوم رو به کلمه ی اول ربط می دم. سعی می کنم صحنه رو به بهترین نحو ممکن تصور کنم. نکته ی ایستگاه های من اینه که کوچک و مخصوص هستند. توی یه اتاق ممکنه ده تا بیست ایستگاه داشته باشم؛ مثل تخت، میز، تلویزیون و...

چرا مخصوصاً توی این مورد خوبم؟ وقتی ورزش های حافظه رو شروع کردم، با MemoryXL تعلیم دیدم. در این سایت در قسمت کلمات برای اینکه به مرحله ی 9 برسید باید 40 کلمه رو در 5 دقیقه حفظ کنید. این کار با قصر حافظه چندان سخت نبود، بنابراین اولین قسمتی که به مرحله ی 9 رسیدم همین بود. برای مرحله ی 10 باید 70 کلمه رو حفظ می کردم و این کار نیاز به تمرین زیاد داشت. بعد توی اولین رقابت حافظه ام تونستم 140 کلمه رو در 15 دقیقه حفظ کنم که برای خودم و همینطور دیگران سورپرایز بزرگی بود. این موفقیت بزرگ به من انگیزه داد تا بیشتر روی این مسابقه تمرکز کنم و سال به سال بهتر بشم. در آخر هرچند ممکنه خسته کننده به نظر برسه اما تلاش و استقامت درواقع همون «راز» هست.

- تخصص دوم تو در نام ها و چهره هاست. تو چندین مدال طلا در بیشتر مسابقات حافظه کسب کردی و حتی چندین بار رکورد جهانی در حفظ نام ها و چهره ها در 5 دقیقه و 10 دقیقه شکستی. این حتی از کلمات هم سخت تره و بسیاری از ورزشکاران تعلیم دیده ی حافظه با این قسمت دچار مشکل میشند. دوست داری رازت رو در این باره با ما در میون بذاری؟ توجه داشته باش که این مصاحبه رو ورزشکاران حافظه هم می خونند و تو فقط برای افراد عادی که هیچ تجربه ای از تکنیک های حافظه ندارد صحبت نمی کنی.

بوریس: می بینم که هنوز دنبال راز می گردی(خنده). اما صادقانه بگم، این هیچ چیزی بیشتر از اون نیست که در سمینارهام میگم: یک تصویر از اسم ایجاد کنید و اون رو با چهره ربط بدین. من برای اینکار از قصر حافظه استفاده نمی کنم. اگه به امتیازات من در ابتدا نگاه کنید ( مثلا در اولین رقابت تونستم 70 اسم رو در 15 دقیقه حفظ کنم) می بینید که در طول زمان با تمرین پیشرفت زیادی کردم.

وقتی سخنرانی و مربی گری حرفه ایم رو در سال 2006 شروع کردم، به سرعت روی نام ها تمرکز کردم و تمرینات زیادی انجام دادم، مثلا حفظ اسامی صد نفر از شرکت کنندگان در سخنرانی. بنابراین من جدا از تمرینات که با کامپیوتر انجام می دم، از این موضوع در زندگی واقعی هم استفاده می کنم. شاید فقط یک مورد وجود داره که کمی متفاوت انجام می دم و ممکنه مهم باشه : من دنبال یک خصوصیت خاص در چهره نمی گردم، کاری که بقیه ی ورزشکاران ممکنه انجام بدن. در عوض من «می بینم» که شخص داره فعالیتی رو انجام میده. مثلاً اگه اسم شخص Chandler باشه، تصور می کنم که داره یه Candle (شمع) بزرگ رو حمل می کنه. واقعاً سعی می کنم تصور کنم که چطور شخصی که می بینم همچین کاری رو انجام میده. اینطوری هیچ مشکلی برای تشخیص چهره ها و نام هایی که حفظ می کردم ندارم.

- حق با توئه. من واقعاً دنبال راز می گردم! ممنون که اینها رو با ما در میون گذاشتی. بوریس، تو سال های زیادی رو در ورزش های حافظه تجربه کردی. کدوم یکی از اونجا برجسته تر بودن؟

بوریس: هردو مسابقه ی حافظه در بحرین، با هتل های پر زرق و برق و علاقه ی خیلی زیاد رسانه های محلی و یک مسابقه ی عالی. به علاوه ی چندتا از مسابقات آلمان که همگی به خوبی سازمان دهی شده بودند. اخیراً هم به عنوان مهمان در دومین مسابقه ی حافظه عربی دعوت شده بودم که هرگز فراموش نمی کنم چون خیلی با احترام با من رفتار شد و خوشحال بودم از اینکه می بینم چطور ورزش های حافظه در کشورهای بیشتری توسعه پیدا می کنه.

- فکر می کنی ورزش های حافظه در سال 2024 چطوری باشه؟

بوریس: مطمئنم که ورزش های غیرفیزیکی در دهه ی آتی خیلی زیاد رشد پیدا می کنه. این شامل بازی های کامپیوتری به عنوان ورزش هم میشه همونطور که در حال حاضر هم در بعضی کشورها خیلی محبوبه. در ده سال آینده خواهیم دید که بیشتر رقابت های حافظه به صورت کاملا دیجیتال روی کامپیوتر، تبلت یا دستگاه های دیگه برگزار میشه. حدس می زنم که رشته ها هم تغییرات زیادی پیدا کنه همونطور که در بیست سال گذشته تغییر کرد. و در آینده توجه بیشتر تلویزیون و کانال های ورزشی رو به این مسئله خواهیم دید و این خودش باعث جذب حامیان مالی بیشتر میشه.

- عالی به نظر میرسه. منتظر عصر طلایی ورزش های حافظه می مونیم. ممنونم که وقتت رو در اختیار ما گذاشتی بوریس.