A.Shadow
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
سوال: سلام سیمون. قراره یه مصاحبه ی خیلی طولانی داشته باشیم. من واقع هیجان زده ام. از کجا باید شروع کنم؟ شاید بهتر باشه خودت رو معرفی کنی. همه ی ما موفقیت های تو رو می دونیم اما دوست داریم چهره ی پشت این موفقیت ها رو بشناسیم.
- من سال 1979 به دنیا اومدم. به عنوان وکیل در مونیخ کار می کردم و یک مرد معمولی بودم. سال 2005 عاشق حافظه شدم و از اون موقع تا حالا تونستم بعضی از رکوردهای جهانی رو بشکنم مسابقات مختلفی رو برنده بشم. هدفم برای سال 2015 اینه که در مسابقه ی جهانی حافظه (WMC) برنده بشم.
سوال: لطفا درباره ی اولین ارتباطت با مسابقات حافظه بگو.
- اولین ارتباط من سال 2005 بود. سال آخر دانشگاه بود و من توی اینترنت دنبال یه سری تکنیک حافظه می گشتم. چون یه نفر توی دانشگاه بود که درباره ی تندخوانی و اینجور چیزها صحبت می کرد، هرچند من طرفدار این موضوع نیستم اما دنبالش گشتم و یه سری مطالب پیدا کردم. سایت MemoryXL، یک انجمن حافظه ی آلمانی، رو پیدا کردم و توی اون درباره ی قصر حافظه و تکنیک های دیگه خوندم. فکر کنم اگه برنامه ی رایگان آموزشی MemoryXL نبود کاملاً فراموشش می کردم. ویژگی خوب این برنامه این بود که می تونستیم نتایج خودمون رو آپلود کنیم. این موضوع برای من که از بچگی علاقه مند به بازی های ویدئویی بودم جالب بود. اولین بار اینجا بود که اسم هایی مثل Johannes Mallow یا بوریس نیکولای کنراد رو در لیست بیشترین امتیازات دیدم.
سوال: با توجه به این چندسالی که گذشته چه چیزی در مورد شیوه ی تفکر تو تغییر کرده؟ فکر میکنی تمرینات حافظه روی تو تاثیر گذاشته باشه؟
- بله اینطور فکر می کنم. جای تعجبه که نمیشه دقیقاً گفت این تاثیر چیه. اما بعد از هر دوره تمرین احساس می کنم قوی تر میشه. بعد حس می کنم که تخیلم فعال شده، انگار می تونم جهان اطرافم رو یه کم واضح تر ببینم. یا مثلا وقتی چند ساعت بعد یه کتابی می خونم، تصاویر واضحی از اتفاقاتی که توی کتاب میفته به ذهنم میاد. یا وقتی دارم بیلیارد بازی می کنم خط ها رو مقابل خودم می بینم یا موقع نقاشی کشیدن تصویر رو بهتر به ذهن میارم. و در کمال تعجب حتی بهتر از قبل می تونم شطرنج بازی کنم.
سوال: تو با قهرمان جهان Johannes Mallow تمرین می کردی. اون هم یه دوست خوب و هم یه همراه خوب در تمرین حافظه برای تو بود. این رقابت چه تاثیری روی شما دو نفر داشت؟ با توجه به امتیازات و رکوردهای شما ظاهراً خیلی خوب بوده. می تونی تجربه ی خودتو از این رقابت بگی؟
- این موضوع سال 2010 شروع شد و عامل اولیه ش پیروزی Wang Feng در مسابقه ی جهانی سال 2010 بود. اون با امتیاز 480 در حفظ سریع اعداد و امتیازهای بسیار چشم گیر حفظ سریع کارت برنده شد. وقتی شب بعدش با هانس (Johannes Mallow) صحبت می کردم خیلی ناامید بود چون فکر کنم انتظار داشت بعد از اینکه توی مسابقه ی آلمان خوش درخشیده بود بتونه مسابقه ی جهانی رو هم برنده بشه. و من هم خیلی غافلگیر شده بودم. هردومون شنیده بودیم که Wang ادها کرده بود یک ماه قبل از مسابقه حدود 600 ساعت تمرین کرده. اگه با انصاف باشیم ما واقعاً خیلی تنبلی کردیم و این نباید ادامه پیدا می کرد چون دیگه نمی تونستیم تحمل کنیم. شاید خودخواهانه به نظر برسه اما قبل از این اتفاق فکر می کردم استعداد ما یا هرچیزی که اسمشو بذارین همیشه ما رو نجات میده. اما حالا رقیبی داشتیم که واقعاً توی رشته ی خودش قدرتمند بود و خیلی خیلی تمرین می کنه. بنابراین فکر کردیم که با هم تمرین کنیم. این اتفاق اساساً توی وب رخ داد. ما با هم Google Doc های خودمون رو به اشتراک میذاشتیم و راجع به تکنیک ها و تجربه هامون صحبت می کردیم. فکر می کنم صحبت کردن راجع به جزئیات این کار و انگیزه دادن به همدیگه باعث شد بیشتر از توانایی هامون استفاده کنیم. این یه قدم خیلی بزرگ بود.
سوال: بذار دقیق تر به رکوردهات نگاه کنیم. تو واقعاً با داشتن هفت رکورد جهانی به طور همزمان، رکورد دار هستی!
1. Speed Cards (21.19s) حفظ سرعتی کارت(21.19 ثانیه)
2. 5min N&F (84) حفظ چهره ها و نام ها (84 تا)
3. 5min Words (124) حفظ کلمه در 5 دقیقه(124 تا)
4. 10min Cards (370) حفظ کارت در ده دقیقه(370 تا)
5. 15min N&F (186) حفظ چهره ها و نام ها در 15 دقیقه(186 تا)
6. 15min Words (300) حفظ کلمه در 15 دقیقه(300 تا)
7. 30min Numbers (1.479) حفظ عدد در 30 دقیقه(1479 رقم)
همه اینها واقعاً چشمگیرند! رکورد شگفت آورت توی نام ها و چهره ها، 300 کلمه در 15 دقیقه و البته رکورد افسانه ای تو در رشته ی حفظ سریع کارت. واقعاً نمی دونم چی بگم. شاید خودت بتونی در این باره حرفی بزنی؟
- رکوردهای جهانی من خیلی برام ارزشمندن، چون رکوردجهانی، جدا از این که در مسابقه ی جهانی حافظه بوده، بزرگترین چیزیه که شما در یک ورزش به دست میارین. داشتن یک رکورد جهانی واقعاً چیز بی نظیریه. بهترین رکورد من در حفظ سریع کارت سال 2010 بود. قبل از اینکه این رکورد رو بزنم می دونستم که می تونم. اما با این حال انجام دادنش اون هم در طی مسابقه واقعاً خاص بود. خوشبختانه ویدئوی این اتفاق توی اینترنت هست. (مترجم: ویدئو در قسمت ویدئوهای انجمن حافظه قرار داده شده). امیدوارم این ویدئو تاثیر خوبی روی چهل هزارنفری که تا الان دیدنش گذاشته باشه. رکورد ارزشمند بعدی رکورد نام ها و چهره هاست. من واقعا اسم ها رو دوست دارم. این یه تجربه ی آشناست. واقعاً متاسفم که بعضی ها مشکلات زیادی با این بخش دارند؛ حتی با وجود تکنیک های حافظه. وقتی به یه چهره نگاه می کنم، اغلب اون اسم یا چهره منو یاد شخص یا چیز به خصوصی میندازه. این خیلی هیجان انگیزه. هردو بخش پنج دقیقه ای و 15 دقیقه ای یکی از اون رشته هایی هستند که مطمئنم می تونم توی اونها نتیجه ی خوبی بگیرم.
سوال: خب بذار یکم فضولی کنیم: چطور نام ها و چهره ها رو حفظ می کنی؟ من جواب های ساده ای که ممکنه به افراد تازه کار بدی رو نمی خوام. من دنبال چیزای بدردبخورم!
- چیزی که باید در این رشته بگم اینه که من یه جورایی استعدادشو دارم. حتی خیلی قبل تر از مسابقات حافظه به راحتی می تونستم اسم افراد رو به خاطر بیارم. وقتی بچه بودم افراد رو در تلویزیون میشناختم درحالی که پدرومادرم نمی تونستند. همچنین روزهای اولی که کار با نرم افزار MemoryXL رو شروع کردم اولین نفری بودم که به مرحله ی ده رسیدم. فکر کنم باید توی این مرحله 50 اسم و فامیل رو حفظ می کردیم. و وقتی برنده شدم اکانت MemoryXL من پاک شد چون فکر می کردند این غیرطبیعیه. بنابراین با هاست وبسایت تماس کردم، که بوریس کنراد بود و بهش گفتم که من واقعی هستم! بعد یک اکانت دیگه ساختم و دوباره رکورد رو شکستم. تکنیک طبیعی من اینه که به اسم نگاه می کنم و دنبال اولین ارتباطی که به ذهنم میاد می گردم که می تونه خیلی چیزها باشه. مثلا ممکنه شخص دیگه ای با همین اسم رو تصور کنم و سعی کنم شباهت های بینشون پیدا کنم. بعضی وقت ها اسم ها خیلی خوب جور میشن. مثلا شخصی به اسم توماس با سر بزرگ می تونه راهب فرون وسطایی Thomas von Aquinas باشه. اما اگه نتونم سریع ارتباطی پیدا کنم، سعی می کنم ببینم این اسم چی میتونه به من بگه. مثلاً ممکنه اسم منو یاد احساس خشم بندازه بنابراین دنبال شخصی می گردم که چهره ی خشنی داشته باشه، یا برعکس درحال خنده باشه. این روش ابتدایی و طبیعیه منه. در طول سال ها موقع تمرین در سایت Memocamp روش های مختلفی رو امتحان کردم تا بتونم اون رو بهبود ببخشم. استفاده از مکان رو امتحان کردم و تونستم رکورد 186 اسم در 15 دقیقه رو پارسال در مسابقه ی حافظه ی آلمان به ثبت برسونم. و در کمال تعجب پارسالدر مسابقه ی سن دیگو وقتی که فقط یک دقیقه فرصت برای حفظ کردم اسم ها داشتیم دیدم نمی تونم از مکان ها استفاده کنم و به روش قبلی خودم برگشتم.
سوال: کلمات چی؟ این آسون ترین رشته برای شروع و سخت ترین رشته برای مسلط شدنه. چه راهنمایی هایی برای ما داری؟
- فکر می کنم کلمات چیز جالبی هستند. یکی از توصیه هام اینه که کلمات زیادی رو در یک مکان قرار ندین. من همیشه در هر مکان دو کلمه قرار می دم. بعضی وقتها شده که یک کلمه هم قرار بدم اما با یک کلمه نمیشه داستانی به خوبی دو کلمه ساخت. من افرادی رو میشناسم که سه تا یا بیشتر کلمه در یک مکان قرار میدند اما این برای من جواب نمیده. با دو کلمه خیلی راحت میشه ارتباطی برقرار کرد و بعد از اون کافیه اجازه بدین داستان خودش اتفاق بیفته و اون مکان رو تقویت کنه. چون مثل اعداد یا کارت ها نیاز به هیچ کدگذاری ای ندارید به راحتی می تونید اون چیزی رو که حفظ می کنید ببینید. با این حال این یک مساله ی کاملاً شخصیه و تا جایی که می دونم روش حفظ کردن من با روش بوریس کنراد یا جوهانس مالو فرق می کنه. اغلب وقتی تصاویرم خیلی خوب باشند کافیه یک قسمت از تصویر به ذهنم بیاد و بعد از اون به راحتی می تونم کلمه ای که روی کاغذ نوشته شده بود رو به خاطر بیارم. برای همین مشکل زیادی با املاً یا کلمات مترادف نداشتم. مثلا وقتی یه پرنده ببینم سریع می فهمم که کلمه آلباتروس ( نوعی پرنده دریایی) بوده. این شبیه حافظه ی تصویری نیست، اما من معمولاً می دونم کلمه چی بوده. از طرف دیگه بعضی وقتها که احتمال میدم کلمه ای بعداً ممکنه برام گیج کننده باشه سعی می کنم تصویرش رو واضح بسازم. فکر کنم این مربوط به شناسایی نقاط ضعف موقع حفظ کردن و توانایی مدیریت زمان باشه.
سوال: و حالا سوال اصلی: آخه لامصب (اینو خودم اضافه کردم
) چطور می تونی یه دسته کارت رو انقدر سریع حفظ کنی اونم نه فقط یه بار بلکه بارها و بارها؟ خواهش می کنم درباره ی سیستم حفظ کارت و تمرین هات به ما بگو.- وقتی شروع به حفظ کارت کردم از سیستم یک رقمی استفاده می کردم و ازش نفرت داشتم. چون خیلی تکراری می شد، درست مثل سیستم دو رقمی قدیمی خودم برای اعداد. بنابراین خیلی سریع سیستم دو رقمی برای کارت رو امتحان کردم و اولین بار سال 2006 ازش استفاده کردم. من یک لیستی برای هر ترکیب ممکن از دوکارت درست کردم. اولش رسیدن خیلی سخت بود اما کم کم سعی کردم به زیر 30 ثانیه برسم و به محض اینکه موفق شدم، دیگه خیلی راحتتر شد. برای زیر 25 ثانیه هم همینطور بود. در حال حاضر هرروز صبح یک دسته کارت رو حفظ می کنم و همیشه تلاشمو برای زیر 25 ثانیه انجام می دهم. زمان خطرناک زیر 23 ثانیه هست و معمولاً در تلاش دوم یا سومم عمداً سعی می کنم زیر 20 ثانیه انجام بدم که واقعاً ریسک زیادی داره. فکر کنم اینکه تصاویرم رو به خوبی میشناسم خیلی کمک میکنه. من خیلی راحت می تونم با تصاویرم ارتباط برقرار کنم. این کار باعث میشه اتصال اونها به مکان ها خیلی ساده بشه. و اینکه من از مکان های گلچین شده استفاده می کنم چون این مکان ها باید کاملاً متنوع و واضح باشند.
وقتی می خوام برای زمان های خیلی کم اقدام کنم سعی می کنم تا حد ممکن سریع فکر کنم، کاملاً ریلکس باشم و به خوبی تلاش کنم. درواقع سعی می کنم هرچیزی که می تونم به ذهنم بیارم تا یک ارتباط قوی بین تصاویر و مکان ها ایجاد کنم. من 35 ساله هستم و هرروز سریعتر و سریعتر میشم و به نظر میرسه ذهنم در بالاترین سرعت خودش کار می کنه. خیلی خوب میشه اگه یک روز رکورد زیر بیست ثانیه هم داشته باشم.
سوال: حتی سیستم اعداد تو هم خاصه. تا جایی که می دونم تو تنها ورزشکار حافظه ای هستی که از سیستم 4 رقم با ده هزار تصویر استفاده می کنی. چرا این کار رو انجام میدی؟ چقدر تلاش می خواد و فکر می کنی چه برتری هایی نسبت به سیستم 2 رقم داره؟ حتماً می دونی که Jonas von Essen با یه سیستم کوچک قهرمان جهان شد.
- من مجبور شدم سراغ سیستم 4 رقم برم چون در مسابقه ی جهانی سال 2009 هنوز از سیستم سه رقم استفاده می کردم و نمی تونستم به اندازه ی کافی سریع باشم تا به رکورد حفظ بیشتر از 320 رقم در 5 دقیقه برسم. و حتی این هم کافی نبود. این سیستم در واقع فرمت جدیدی از سیستم سه رقم قدیمی من بود. مدتی طول کشید تا بفهمم که می تونم بدون ترس از فراموش کردن بیشتر از 320 رقم حفظ کنم. اما ارزشش رو داشت. مثل کشف یه قاره ی جدید بود چون هیچکس نمی دونست چه محدودیت هایی وجود داره؛ بنابراین من به احساس و غریزه ام اعتماد کردم. کاری که انجام ندادم درست کردن ده هزار تصویر بود. این کار کاملاً دیوانگیه. اما خیلی از موارد می تونستم بر پایه ی سیستم 3 رقمی قبلی، یک ارتباط موثر بین 4 رقم ایجاد کنم. و بعد شروع به حفظ کردن می کردم. فقط نیاز به ارتباط اولیه داشتم. این موضوع درمورد سیستم کارت من هم خیلی خوب جواب داد. به این ترتیب شما مجبور نیستید یک لیست رو حفظ کنید و بعداً از اون استفاده کنید، درعوض می تونید همزمان بسازید و به کار ببرید. فکر می کنم این مسیریه که هرکس باید طی کنه. بالاخره بعد از اینکه مدتی با این سیستم دست و پنجه نرم کردم، در مسابقات جهانی 2010 برای اولین بار تونستم از این سیستم به خوبی استفاده کنم. و بعد متوجه شدم می تونم امتیاز بیشتر از 320 رقم در پنج دقیقه رو بدون تلاش زیاد به دست بیارم. همچنین متوجه شدم این موضوع در رشته های طولانی مدت هم کمکم می کنه. این سیستم سختیه اما اساس بدی نداره. فکر کنم باید هر ده هزار تصویر رو یک یا دوبار دیده باشم. علاقمندم ببینم این تا کجا می تونه ادامه پیدا کنه. هرچند من از این سیستم در بخش اعداد شفاهی استفاده نکردم. این یک تجربه ی شگفت انگیز برای من خواهد بود که بعد از تکمیل سیستمم اتفاق میفته. من هنوز پتانسیل هایی در اعداد سرعتی و رشته های طولانی مدت اعداد می بینم و اونطور که متوجه شدم از پارسال تا حالا تونستم در بخش حفظ اعداد در سی دقیقه رشد خوبی داشته باشم. در جواب سوال دومت باید بگم فکر می کنم این سیستم واقعاً بهتر از سیستم دو رقمه. Jonas von Essen به خاطر اینکه در رشته ی اعداد مهارت داشت قهرمان نشد بلکه مجموع کلی امتیازاتش خوب بود. اما در یک مسابقه ی طولانی استفاده از سیستم سه رقم مثل جوهانس مالو یا سیستم 4 رقم ارجحیت داره.
- فکر می کنم مسابقه باید به سمت رویکرد 1 نفر مقابل 1 نفر دیگه بره؛ تماشاگرها با این مسابقه آشناتر باشند، رشته ها کوتاه تر باشند و پشتیبانی رسانه ها و اسپانسرها بیشتر باشه. آینده ای که دوست دارم ببینم شبیه همون چیزیه که در تلویزیون آلمان سال 2013 اتفاق افتاد؛ وقتی که من رقابتی دوئل مانند با جوهانس مالو داشتم. در این نمایش ما وقت خیلی کمی برای حفظ 25 کلمه، 50 عدد و 100 عدد باینری داشتیم و اولین نفری که حفظ کردن رو تموم می کرد می تونست زنگی رو به صدا دربیاره. چیزی شبیه به این واقعاً هیجان انگیزه. در این صورت افراد بیشتری پذیرای این ورزش خواهند بود.
ممنون که وقتت رو در اختیار ما گذاشتی.
