A.Shadow
مدیر کل تالار
مدیریت کل تالار
طبق گفته ی شورای امنیت ملی حدود 1.6 میلیون از تصادفات سالانه به پیام کوتاه هنگام رانندگی ربط دارد.
چطور می تواند حقیقت نداشته باشد، درحالی که بسیاری از ما هنگام رانندگی با گوشی خود مشغول هستند بدون اینکه به فکر میزان تلفات و صدمات ناشی از آن باشند؟
تا حدودی مهم است بدانیم که مغز ما در این مورد چگونه عمل می کند.
روند چک کردن گوشی بعد از هزاران بار تکرار تبدیل به یک عادت شده و در مغز ما جا خوش کرده است. ما دیگر نیازی به مکث یک میلی ثانیه ای برای کشاکش بین حس انتظار و یا چک کردن تلفن نداریم. اما در این پست از پرشین بکس به راه درمان این موضوع می پردازیم.
تلفن روی سیستم پاداش مغز ما اثر می گذارد؛ به این صورت که اگر آن را چک کنیم، یک پیام یا اطلاعاتی جذاب از وبسایت ها دریافت خواهیم کرد. این امر باعت ترشح دوپامین در مغز می شود. دوپامین محرکی شیمیایی است که به مغز ما می گوید:« چک کن، چک کن» و به همین ترتیب.
قشر جلوی مغز که در کنترل اتفاقات ناگهانی تاثیر دارد، در افرادی که هنگام رانندگی از تلفن همراه خود استفاده می کنند غیرفعال می شود.
بنابراین آن طور که پیداست مغز ما رابطه ای پیچیده و اتوماتیک با تلفن هایمان برقرار کرده است، چراکه ارتباطات آنقدر سریع رخ می دهند که نمی توانیم به راحتی به آن «نه» بگوییم.
با کمی دقت درمی یابیم که چرا کار با تلفن همراه در ماشین احتمال تصادف و مرگ و میر را افزایش می دهد.
اما چه کار می توانیم انجام دهیم؟
آن را کنار بگذارید. یکی از دانش آموزانم به من گفت که موقع رانندگی گوشی خود را در صندوق عقب می گذارد! چراکه متوجه شده است وقتی گوشی نزدیک اوست، کنترل خیلی کمی روی رانندگی دارد. این ایده ی درخشانی است. یک نگاه کوچک به تلفن همراه می تواند باعث وقوع حوادث ناگوار زیادی شود.
خاموش کنید. می توانید گوشی را خاموش کنید و یا آن را در داشبورد بگذارید و اگر از بلوتوث استفاده می کنید، فقط آن را برای تماس تلفنی به کار ببرید.
آگاهانه رفتار کنید. این سومین و بهترین انتخاب است. درحالی که در ماشین نشسته اید، چند لحظه وقت برای این تمرین بگذارید: هیچ کاری انجام ندهید. نفس عمیق بکشید. خود را از نظر احساسی، جسمی و ذهنی بررسی کنید و به افکارتان توجه نشان دهید. سپس از خودتان بپرسید :« در این مسیر چه کاری می خواهم با گوشی خود انجام دهم؟» سپس به خودتان جواب داده و در طول مسیر آن کار را انجام بدهید.
چیزی که می دانیم این است که اگر فکر کنید« این به درد من نمی خورد» حقه ای است که مغزتان به شما می زند. همانطور که می گویند:« هرچیزی را که فکر می کنید باور نکنید»
نوشته ی دکتر الیشا گلدشتاین
منبع: http://www.mindful.org
چطور می تواند حقیقت نداشته باشد، درحالی که بسیاری از ما هنگام رانندگی با گوشی خود مشغول هستند بدون اینکه به فکر میزان تلفات و صدمات ناشی از آن باشند؟
تا حدودی مهم است بدانیم که مغز ما در این مورد چگونه عمل می کند.
روند چک کردن گوشی بعد از هزاران بار تکرار تبدیل به یک عادت شده و در مغز ما جا خوش کرده است. ما دیگر نیازی به مکث یک میلی ثانیه ای برای کشاکش بین حس انتظار و یا چک کردن تلفن نداریم. اما در این پست از پرشین بکس به راه درمان این موضوع می پردازیم.
تلفن روی سیستم پاداش مغز ما اثر می گذارد؛ به این صورت که اگر آن را چک کنیم، یک پیام یا اطلاعاتی جذاب از وبسایت ها دریافت خواهیم کرد. این امر باعت ترشح دوپامین در مغز می شود. دوپامین محرکی شیمیایی است که به مغز ما می گوید:« چک کن، چک کن» و به همین ترتیب.
قشر جلوی مغز که در کنترل اتفاقات ناگهانی تاثیر دارد، در افرادی که هنگام رانندگی از تلفن همراه خود استفاده می کنند غیرفعال می شود.
بنابراین آن طور که پیداست مغز ما رابطه ای پیچیده و اتوماتیک با تلفن هایمان برقرار کرده است، چراکه ارتباطات آنقدر سریع رخ می دهند که نمی توانیم به راحتی به آن «نه» بگوییم.
با کمی دقت درمی یابیم که چرا کار با تلفن همراه در ماشین احتمال تصادف و مرگ و میر را افزایش می دهد.
اما چه کار می توانیم انجام دهیم؟
آن را کنار بگذارید. یکی از دانش آموزانم به من گفت که موقع رانندگی گوشی خود را در صندوق عقب می گذارد! چراکه متوجه شده است وقتی گوشی نزدیک اوست، کنترل خیلی کمی روی رانندگی دارد. این ایده ی درخشانی است. یک نگاه کوچک به تلفن همراه می تواند باعث وقوع حوادث ناگوار زیادی شود.
خاموش کنید. می توانید گوشی را خاموش کنید و یا آن را در داشبورد بگذارید و اگر از بلوتوث استفاده می کنید، فقط آن را برای تماس تلفنی به کار ببرید.
آگاهانه رفتار کنید. این سومین و بهترین انتخاب است. درحالی که در ماشین نشسته اید، چند لحظه وقت برای این تمرین بگذارید: هیچ کاری انجام ندهید. نفس عمیق بکشید. خود را از نظر احساسی، جسمی و ذهنی بررسی کنید و به افکارتان توجه نشان دهید. سپس از خودتان بپرسید :« در این مسیر چه کاری می خواهم با گوشی خود انجام دهم؟» سپس به خودتان جواب داده و در طول مسیر آن کار را انجام بدهید.
چیزی که می دانیم این است که اگر فکر کنید« این به درد من نمی خورد» حقه ای است که مغزتان به شما می زند. همانطور که می گویند:« هرچیزی را که فکر می کنید باور نکنید»
نوشته ی دکتر الیشا گلدشتاین
منبع: http://www.mindful.org